Η ακρίβεια, ο Σατανάς και το κιλό οι ντομάτες

 

«Μη με ρωτάς αν φοβάμαι. Φοβάμαι. Αλλά όχι τα σκοτάδια – φοβάμαι το σούπερ μάρκετ.»

Να 'μαι λοιπόν. Καθισμένος σε πλαστική καρέκλα που μπάζει απ' το ένα ποδάρι, με το τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα και απόγνωση. Η τηλεόραση ουρλιάζει «μειώθηκε ο πληθωρισμός». Πίνω μια γουλιά και λέω:

"Αν αυτό είναι μείωση, εγώ είμαι η Μαρί Κιουρί."

Η ντομάτα 3.50 το κιλό. Η φέτα φτάνει σε τιμή τυριού Παρμεζάνα τριών ετών ωρίμανσης. Το ψωμί μικραίνει όπως η υπομονή μου. Και το ρεύμα; Σαν να το πουλάνε αγγελάκια σε λαθρεμπόριο ουρανού.

Αλλά μη μιλάς, σου λέει. Φταίει ο πόλεμος, η κλιματική αλλαγή, η σελήνη στον Κριό. Εσύ, ο κακομοίρης, να πληρώνεις 1.90 το λίτρο το γάλα και να το λες "προσφορά".

Τι είναι τούτη η ζωή; Ο μισθός έρχεται, σου κάνει ένα νεύμα ειρωνικό, και φεύγει. Το μόνο που μένει είναι η απόδειξη από το περίπτερο και μια λαχτάρα για ρεβίθια, που ακόμα κρατιούνται στα 1.80 το κιλό. Αλλά πρόσεχε – είναι θέμα χρόνου να τα βγάλουν από τα "όσπρια" και να τα περάσουν στα "επώνυμα snacks".

Παλιά, οι παππούδες μας είχαν κατσίκες, χωράφια, σταφύλια. Τώρα εμείς έχουμε συνδρομή στο Netflix και λογαριασμό στην e-food. Και περιμένουμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς.

Καθόμαστε σαν κοτόπουλα στη σειρά, κάθε μήνα, να πληρώνουμε φόρους, ρήτρες, ανατιμήσεις και delivery fees.
Και το σύστημα μας λέει: «Καταναλώστε!»
Κι εμείς λέμε: «Με τι; Με κουμπιά;»

---

«Ο Θεός πέθανε» είπε ο Νίτσε.
Ο Καζαντζάκης είπε «ούτε Θεός, ούτε αφέντης».
Εγώ λέω: ούτε καρότο, ούτε λάδι – μόνο ΕΝΦΙΑ και ΦΠΑ.

---

Κι όταν έρθει ο λογαριασμός της ΔΕΗ, δεν φοβάμαι τη σύνοψη.
Φοβάμαι το “ανάλυση χρεώσεων”. Εκεί είναι που χάνεται η ψυχή σου – σ’ ένα αστερίσκο με φόντο πράσινο.

Και τέλος, βγαίνει ο πολιτικός σου στην τηλεόραση και λέει:
«Καταλαβαίνουμε τις δυσκολίες του ελληνικού λαού»

Άμα τις καταλαβαίνεις, φίλε, δώσε μου μισό κιλό κατανόηση, και τυλίχ' το μου με λίγο δικαιοσύνη.

Λένε πως η Ελλάδα πέρασε κρίση.
Λάθος. Η Ελλάδα δεν πέρασε. Η Ελλάδα μένει εκεί, σ’ ένα ενοίκιο που ανεβαίνει, σε έναν καφέ που έγινε 3.80, και σε μια σύνταξη που όταν τη δεις, νομίζεις πως σε γράφει ο ΟΤΕ του 1993.

Έβαλα να ψωνίσω με 20 ευρώ.
Βγήκα με:

• Ένα γιαούρτι
• Μισό ψωμί
• Και ένα βλέμμα τύπου “τι το θες το χαμόγελο, δεν στο καλύπτει το ταμείο”.

Κι έρχεται ο άλλος και σου λέει:
— “Φίλε, φταίει η παγκοσμιοποίηση.”
Όχι φίλε. Φταίει που μας δουλεύουν στα ίσια.
Έχουμε φτάσει να παίρνουμε με δόσεις όχι τηλεοράσεις — αλλά κιμά.

Η νέα γενιά ζει με 780 ευρώ.
Τρώει μακαρόνια, μιλάει για wellness και πληρώνει ρεύμα σαν να φορτίζει κβαντικό επιταχυντή.

Ο παππούς έπαιρνε σύνταξη, έτρωγε σαρδέλα, και είχε 2 παιδιά σπουδασμένα.
Ο εγγονός παίρνει delivery σαλάτα quinoa και χρωστάει σε 3 τράπεζες, μια ΔΕΗ και δυο πάροχους κινητής.

Δεν είναι ακρίβεια, ρε φίλε. Είναι ύβρις.
Μας πουλάνε το αυτονόητο σαν πολυτέλεια.
Κι εμείς;
Το καταπίνουμε — μαζί με τη φρυγανιά των 2.20 ευρώ.

---

Και στο τέλος, εκεί που κάθεσαι στο καφενείο, σου λένε:
— “Έτσι είναι τα πράγματα.”
Και απαντάς:
— “Όχι, ρε. Έτσι τα κάνατε.”

Και σηκώνεσαι, παίρνεις μια ανάσα, και πας να πληρώσεις.
Κι ο καφετζής σε κοιτάει και λέει:

– 3 ευρώ ο φραπές. Αν θέλεις και απόδειξη, φεύγεις με leasing.

---

📌 Και κάπου εκεί, ρε φίλε, νιώθεις ότι πρέπει να ξαναγεννηθεί ο Καζαντζάκης. Όχι για να γράψει – αλλά για να δώσει δύο σφαλιάρες σε τιμές και πολιτική, και να πει:
“Ο διάολος να σας πάρει με τον ΦΠΑ σας.”

📌 ΥΓ. Η Ελπίδα είναι η τελευταία που πεθαίνει, λένε. Αλλά με τις σημερινές τιμές, κι αυτή θα φάει ΕΝΦΙΑ και θα πάει από ΔΕΗ πριν προλάβει να χαιρετήσει.

 

---

💣 Το Zouzouni News δεν ανεβάζει άρθρα. Στήνει τραπέζι στο καφενείο και σου φέρνει την αλήθεια σε πιατέλα από μολύβι.
Και η ακρίβεια, φίλε, δεν παλεύεται με υπομονή. Παλεύεται με λέξεις που πονούν.

Υπογραφή: Ένας απελπισμένος καταναλωτής με σύνδρομο αποδείξεων.