Το δελτίο ειδήσεων, το κουμπί του καναπέ και η εθνική υπνηλία

Τηλεόραση.

Το κουτί. Η εικόνα. Το άλλο στόμα που μιλάει μέσα στο σπίτι.

Το βάζεις στις 20:00, έτσι… από συνήθεια. Σαν το τσιγάρο μετά τον καφέ.
Και κάθεσαι. Δεν βλέπεις. Καταπίνεις.

«Καλησπέρα σας. Σήμερα το πρωί…»
και μετά έρχεται η σφαλιάρα:
5 λεπτά τρόμος, 5 λεπτά κλάμα, 5 λεπτά τσιτάτα.
Και διαφημίσεις. Γιαούρτι με κολλαγόνο. Μαρμελάδα χωρίς ζάχαρη.
Και μετά ο καιρός. Πάντα ο καιρός.
Λες κι ο καιρός φταίει για όλα.

Κάποτε είχε “Έκτακτο Δελτίο”.
Τώρα έχει “Δελτίο”, σκέτο, και είναι όλα έκτακτα.

---

Τι βλέπεις;
Περισσότερα βίντεο από TikTok παρά ρεπορτάζ.
Περισσότερους «ειδικούς» με τίτλους από PowerPoint.
Και δίπλα τους, ο δημοσιογράφος — πιο πολύ παρουσιαστής, πιο πολύ περσόνα, λιγότερο άνθρωπος.

Ρωτάει «τι λέτε για το θέμα;», και πριν απαντήσεις, έχει αλλάξει πλάνο.

---

Το κουμπί του καναπέ έχει γίνει σύμβολο:
📺 Πιέζεις mute, όχι για να ξεκουραστείς — αλλά για να μην τρελαθείς.

Γιατί η είδηση σήμερα δεν είναι είδηση. Είναι:

• ένα σενάριο
• με πλάνα
• με δομή
• και φινάλε όπου πάντα… φταίει κάποιος άλλος.

---

Λες και ο κόσμος είναι κουκλόσπιτο.
Λες και η κοινωνία χωράει σε 7 λεπτά — με τίτλο, μουσική και insert από κάμερα ασφαλείας.

Και κάπου εκεί, κοιτάς γύρω.
Ο πατέρας σου βλέπει και συμφωνεί. Η μάνα λέει “δίκιο έχει”.
Κι εσύ σκέφτεσαι:
“Αυτό δεν είναι ενημέρωση. Είναι υπνωτισμός σε 1080p.”

---

📢 Και το χειρότερο;
Δεν λένε ψέματα. Λένε τα σωστά — αλλά όχι ΟΛΑ τα σωστά.
Και το μισό σωστό, είναι χειρότερο απ’ το ολόκληρο λάθος.

---

Ζούμε σε κοινωνία όπου:

• Αν πεις την αλήθεια, είσαι “περιθωριακός”.
• Αν ρωτήσεις “ποιος τα λέει αυτά;” σε λένε “ψεκασμένο”.
• Αν δεν δεις ειδήσεις, “δεν είσαι ενημερωμένος”.
• Κι αν τις δεις, δεν ξέρεις πια τι ισχύει.

---

📌 Και τότε χρειάζεται κάτι άλλο. Μια φωνή, όχι στρογγυλή αλλά τετράγωνη. Σαν την οθόνη. Αλλά ανάποδα.
Ένα blog, ένα άρθρο, ένα καφενείο — να βγάλεις τη φωνή από μέσα σου,
και να πεις:

“Όχι ρε φίλε. Δεν θα με πείσεις ότι όλα πάνε καλά, απλά επειδή έχει ωραίο γραφικό ο τίτλος.”

---

 

👊 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Η ώρα του Τηλε-Ξεσπάσματος

Πού να αρχίσω ρε φίλε;
Από τον τύπο με το κουστούμι και το κομματικό καρτελάκι που νομίζει ότι η φωνή του είναι πιο βαριά απ’ την ανεργία;
Από τη δημοσιογράφα που σου πετάει «είναι δύσκολα τα πράγματα» ενώ φοράει σκουλαρίκι που κάνει όσο το νοίκι σου;

Από τι; Από ΠΟΙΟΝ;

Βάζεις ειδήσεις και νιώθεις σαν να μπήκες στο μαγαζί με τα χαλιά –
όλοι προσπαθούν να σου πουλήσουν κάτι και ό,τι πατήσεις είναι παγίδα.

Σου δείχνουν τον κόσμο σαν θρίλερ και στο τέλος λένε «μην ανησυχείτε, τα χειρίζεται η κυβέρνηση».
Ρε ΣΥΓΝΩΜΗ – αυτό είναι το happy end;
Σαν να βλέπεις τον Τιτανικό και να σου λέει το voice-over "μην ανησυχείτε, το καράβι το οδηγεί ο Πέτσας".

---

Τηλεόραση σήμερα:
Ή είσαι πανικόβλητος… ή δεν είσαι “ενημερωμένος”.

Αν δεν ιδρώσεις, δεν τρέξεις να γεμίσεις 5 τόνους βενζίνη σε πλαστικά μπουκάλια, δεν ψωνίσεις σαρδέλα για επένδυση,
δεν έχεις “αντίληψη της πραγματικότητας”.

Κι άμα τολμήσεις να πεις:
«Ρε παιδιά, μήπως λένε βλακείες;»
– ΣΕ ΦΤΥΝΟΥΝ απ’ το πάνελ.

---

Και πάντα, μα ΠΑΝΤΑ,
το δελτίο τελειώνει με μια ανθρώπινη πινελιά:
“Ένα πάντα στην Κίνα γέννησε τρίδυμα.”

Εκεί ναι. Εκεί σε στέλνει.
Γιατί αν δεν γέλασες, τότε έπαθες μόνιμη ζημιά.

---

📢 ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΣΑΝ ΧΑΣΤΟΥΚΙ

Δεν είναι υπερβολή, φίλε.
Είναι ό,τι νιώθεις κάθε φορά που βλέπεις “ειδήσεις” και κλείνεις την τηλεόραση χειρότερα απ’ ό,τι την άνοιξες.

Και μετά πας στο Twitter, βλέπεις τα ίδια αλλά με emoji.
Και πας στο YouTube, βλέπεις τα ίδια αλλά με clickbait.
Και λες:
Ρε μπας και πρέπει να ανοίξουμε δικό μας χώρο;

Και τότε,
ανάβεις τσιγάρο (ή νευρικά δάχτυλα)
και ανοίγεις το Zouzouni News.

Κι εκεί γράφει:

“Δεν είμαστε αντικειμενικοί.
Είμαστε τσαντισμένοι.
Και γράφουμε, όχι γιατί πληρωνόμαστε —
αλλά γιατί δεν αντέχουμε άλλο την κοροϊδία.”

 

💣 Το Zouzouni News δεν θα βγει ποτέ σε τηλεπαράθυρο.
Γιατί δεν κάνει για καναπέ. Κάνει για τραπέζι κουζίνας.
Εκεί που λέγονται οι αλήθειες πριν τις θάψει το WiFi.