Στο πρώτο 50-50 κατέρρευσε το παραμύθι.

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου αναλύει με τον δικό του τρόπο το αληθινό μήνυμα του ντέρμπι.


Όταν έχεις να δεις «50-50» από το σίριαλ του αείμνηστου Μπουλά,  του Χαϊκάλη και του Φιλιππίδη, τότε είναι φυσιολογικό, αγαπητέ αναγνώστη, να μην πιστεύεις στα μάτια σου με αυτό που συνέβη στο ΟΑΚΑ. Σε όποια πλευρά της όχθης κι αν κάθεσαι. Οι οπαδοί της ΑΕΚ σταυροκοπιούνταν από χαρά σαν κάποιο θαύμα της ζωής να έκανε ξανά τους γέρους παιδιά. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι στο ίδιο παιχνίδι δόθηκαν δύο κόκκινες και ένα πέναλτι εναντίον της ομάδας τους. Οι ουδέτεροι έψαχναν να βρουν αν ο διαιτητής έχει φούρνο ή έστω έτοιμο διαβατήριο για μια απόδραση στο χωριό του Άη Βασίλη.

Έπρεπε να περιμένουμε 22 αγωνιστικές για να συμβεί το αυτονόητο στο μεγαλύτερο κοινωνικό έκτρωμα -δηλαδή το ελληνικό ποδόσφαιρο- που εξέθρεψε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Το ποδόσφαιρο της διαπλοκής, της βρωμιάς, που σέρνει κυβερνήσεις στα γόνατα και μεγαλώνει γενιές με ψεύτικα ιδανικά και αρχές ΠΑΣΟΚ. 

Μan of the match μπορεί να βαπτιστεί ο σκόρερ Βάργκας ή ο εκπληκτικός σε νοοτροπία, αγωνιστικό μέγεθος και συμπεριφορά, Ρομπέρτο. Ωστόσο, στο ελληνικό ποδόσφαιρο αυτός που απόψε έκρινε το παιχνίδι ήταν ο Καλογερόπουλος. Διότι διαιτητή που να σφυρίζει ό,τι βλέπει κι όχι όσα του λένε να βλέπει, είχαμε να δούμε χρόνια.

Τι θεία δίκη: Ο Καλογερόπουλος απέδωσε δικαιοσύνη στους δύο ποδοσφαιριστές που εγκλημάτισαν την προηγούμενη εβδομάδα κατά αντιπάλων τους (Μπερμπάτοφ, Τζαβέλλας) και αφέθηκαν ατιμώρητοι. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την αποβολή του Μποτία και του Μιλιβόγεβιτς, ούτε φυσικά για το πέναλτι. Η μοναδική αμφιβολία αφορά την αποβολή του Γκάλο, αλλά εκεί περισσότερο τον παρασύρει η αίσθηση 11 vs 9 και λιγότερο υπάρχει προσπάθεια να αδικήσει κάποιον.

Ο ερυθρόλευκος μηχανισμός δούλεψε από την πρώτη αγωνιστική (πρώτο γκολ του πρωταθλήματος από διπλό χέρι Ντουρμάζ-Φορτούνη) για το αήττητο πρωτάθλημα απέναντι στους «σκευωρούς». Το ήθελε με 30 στα 30. Τελικά, το κατακτά όπως και στις προηγούμενες προσπάθειές του, χωρίς να κατορθώσει να γράψει ιστορία. 

Η εγκληματική οργάνωση άφησε ένα ματς στην τύχη του και εκείνο στράβωσε με τον πιο απροσδόκητο τρόπο. Η ΑΕΚ χωρίς να είναι ανώτερη στο 11-11, πέτυχε ό,τι ακριβώς και ο Παναθηναϊκός στις 2 Μαρτίου 2014 στο 0-3 του Καραϊσκάκης: Του ξεφτίλισε το αήττητο (θυμάστε;). Με έναν τρόπο πιο ηδονικό για τους φίλους της ΑΕΚ από ένα καθαρό 3-0. 

Δεν ήταν η υπεροχή της ΑΕΚ που τους απογείωσε. Δεν ήταν εκκωφαντική η εμφάνισή της. Ήταν ότι κέρδισαν τη δυνατότητα να ρουφήξουν δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο από το σφύριγμα της λήξης και μετά πώς είναι να βλέπεις εκείνους που σε κλέβουν εν ψυχρώ και σου βγάζουν τη γλώσσα, να εξωτερικεύουν τώρα με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο ότι ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΑΙ ΤΟ 50-50.

ΥΓ1. Μετά τη στοχοποίηση διαιτητών και δημοσιογράφων, τώρα στοχοποιούνται ΕΥΘΕΩΣ από δικαστικοί λειτουργοί μέχρι προϊστάμενοι της Εισαγγελίας. 

ΥΓ2. Δεν είναι η ήττα, δεν είναι το αήττητο. Το αληθινό μήνυμα του ντέρμπι είναι άλλο: Με 50-50 από τους τακτικούς δικαστές, για φανταστείτε τι μπορεί να συμβεί αν αποφασίσουν και οι διαιτητές να αφήσουν το 90-10 και να σφυρίζουν 50-50 σε ολόκληρο το πρωτάθλημα…