Α. Ανδρεουλάκος: Πρέπει όλοι να γίνουμε καλύτεροι, εργατικότεροι και εντιμότεροι

Σε συνέντευξη του στην citypress ο Α. Ανδρεουλάκος μεταξύ άλλων είπε και τα εξής:

* Αντί να χωριζόμαστε σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς», να γίνουμε καλύτεροι, εργατικότεροι και εντιμότεροι.

* Κυβέρνηση χωρίς αυτοδυναμία ισοδυναμεί με χάος.

* Τελεία και παύλα στο καθεστώς των πάσης φύσεως διοικητικών αδειών, που προάγει τη διαφθορά στο δημόσιο τομέα.

Διαβάστε όλη την συνέντευξη....

Κατά την άποψή σας, ποιο είναι το διακύβευμα των επικείμενων εκλογών;

Το διακύβευμα των επικείμενων εκλογών είναι αν θα έχουμε ισχυρή κυβέρνηση που χρειάζεται ο τόπος για να επιβιώσει ή θα πέσουμε στο βάραθρο της ακυβερνησίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Θεωρείτε ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα κριθεί από το δίπολο «μνημονιακές» - «αντιμνημονιακές» θέσεις;

Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι οι Έλληνες ότι η κρίση δεν μας προέκυψε ως αερόλιθος ξαφνικά, αλλά αποτελεί το αποτέλεσμα μιας στρεβλής πορείας 30 ετών. Και για να αναστρέψουμε αυτή την καταστροφική πορεία πρέπει όλοι, αντί να χωριζόμαστε σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς», να γίνουμε καλύτεροι, εργατικότεροι και εντιμότεροι. Μηδενός εξαιρουμένου. Διότι η σωτηρία θα προέλθει από εμάς και όχι από τους ξένους. Τα περιθώρια στα πλαίσια του μνημονίου για να ασκηθούν πολιτικές με στόχευση στην ανάπτυξη σε όλους τους τομείς της πραγματικής οικονομίας δεν είναι ευκαταφρόνητα και εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Ταχυδακτυλουργικοί τρόποι δεν υπάρχουν για να βγούμε από το βαθύ πηγάδι που έχουμε πέσει. Ψευτολαϊκισμοί και ψευτοπαλικαρισμοί ζημιώνουν και δεν βοηθούν.

Μέχρι τώρα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η αυτοδυναμία είναι δύσκολη. Πιστεύετε ότι αυτή η εικόνα θα αλλάξει ως τις εκλογές; Και αν ναι, πώς;

Ο Έλληνας άλλα σκέπτεται, άλλα λέει και τελικά άλλα πράττει. Τι θέλω να πω: Πάμπολλοι «αντιμνημονιακοί» όταν ξημερώσει η Κυριακή των εκλογών θα είναι υποχρεωμένοι να απαντήσουν στο δίλημμα «κυβέρνηση ή χάος;». Γιατί κυβέρνηση χωρίς αυτοδυναμία ισοδυναμεί με χάος. Η απάντηση στο δίλημμα αυτό είναι που θα κρίνει το αποτέλεσμα των εκλογών.

Πιστεύετε ότι οι κυβερνήσεις συνεργασίας μπορούν να ωφελήσουν το πολιτικό σκηνικό της χώρας ή ότι το βλάπτουν κι άλλο;

Ας μη γελιόμαστε. Δεν έχουμε ως λαός κουλτούρα κυβερνήσεων συνεργασίας. Αυτό διδάσκει η πολιτική ιστορία του τόπου μας. Όλες οι οικουμενικές κυβερνήσεις είχαν παταγώδη αποτυχία στην παραγωγή κυβερνητικού έργου και η μόνη συμμαχική κυβέρνηση η οποία καταξιώθηκε ιστορικά είναι η κυβέρνηση Λαϊκού Κόμματος και Κόμματος Φιλελευθέρων (1948-1949), η οποία συγκροτήθηκε στο κορύφωμα της κομμουνιστικής ανταρσίας και προ του άμεσου κινδύνου η πατρίδα μας να περάσει στο παραπέτασμα.

Επιστρέφοντας στην κεντρική πολιτική σκηνή, ποιες είναι οι βασικές σας προτεραιότητες και στόχοι;

Λόγω της εμπειρίας μου από τη θητεία μου στο υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης κατά την τριετία 2004-2007, θα προσπαθήσω να συμβάλω τα μέγιστα στην αφαίρεση του τεράστιου γραφειοκρατικού κόστους, που αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για κάθε αναπτυξιακή δραστηριότητα. Για παράδειγμα, θα πρέπει να μπει τελεία και παύλα στο καθεστώς των πάσης φύσεως διοικητικών αδειών, που προάγει τη διαφθορά στο δημόσιο τομέα. Φαίνεται εξωπραγματικό, αλλά δεν είναι, αν σκεφτεί κανείς ότι η Ινδία το έκανε πράξη ήδη από το 1991, όταν προσέφυγε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με αποτέλεσμα να περιοριστεί δραστικά η διαφθορά, να εξαπλωθεί η δημιουργική ιδιωτική πρωτοβουλία, να παραχθεί πλούτος, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να εξοικονομηθεί ανθρώπινο δυναμικό προκειμένου να διατεθεί αλλού, και βλέπουμε έκτοτε να καλπάζει η οικονομία της Ινδίας.

Πώς σχολιάζετε τις αντιδράσεις των πολιτών κατά πολιτικών προσώπων;

 Καταρχήν, ο κόσμος θα πρέπει να μάθει να διακρίνει και να μη βάζει όλους τους πολιτικούς στο ίδιο τσουβάλι. Αυτό και άδικο είναι και επιζήμιο για τη λειτουργία της δημοκρατίας και το συμφέρον του λαού. Εξάλλου, ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω. Η απαξίωση των πολιτικών αδιακρίτως είναι μεθοδευμένη και εκπορεύεται από την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, η οποία ελέγχει τον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο. Είναι, δε, αυτή η απαξίωση προς το συμφέρον όσων πλουτίζουν αθέμιτα χάρη στις πολιτικές αποφάσεις μιας ηθικά ταπεινωμένης και διαπλεκόμενης μειοψηφίας πολιτικών.