Π. ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Αν οι εκλογές αργήσουν, τ’ αποτελέσματα ίσως είναι ολέθρια για την ομαλή πορεία της κοινωνίας και των θεσμών.»

Μιλώντας στον Ρ/Σ «REAL FM» και στον διευθυντή του, δημοσιογράφο κ. Ν. Χατζηνικολάου, ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Καθηγητής κ. Προκόπης Παυλόπουλος επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:....

Ι.  Ως προς τα γεγονότα κατά τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου:

«Η αντίδραση κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη είναι απολύτως καταδικαστέα.  Κάποιοι πρέπει, επιτέλους, να καταλάβουν ότι οφείλουμε να σεβόμαστε τους δημοκρατικούς θεσμούς. Η ισοπέδωσή τους ισοδυναμεί με ισοπέδωση της Δημοκρατίας. Άλλο όμως αυτό και άλλο το φαινόμενο του γενικότερου κοινωνικού αναβρασμού ανά την Ελλάδα, που είναι πια μια πραγματικότητα μέσα από την καταστροφική πολιτική της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Και, φυσικά, δεν οφείλεται σε «μικρές μειοψηφίες», όπως κάποιοι ανοήτως διακινούν.  Η υποτίμηση αυτού του αναβρασμού από τους κυβερνώντες  ή άλλους συνοδοιπόρους τους είναι ακόμη πιο καταδικαστέα». 

ΙΙ. Ως προς τις εκλογές:

« Η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου έχει αποτύχει παταγωδώς και οδηγεί τον Τόπο στην κοινωνική έκρηξη και την καταστροφή.  Πέραν τούτου δεν κυβερνά.  Μια μόνο υπηρεσία μπορεί λοιπόν να προσφέρει: Άμεση προσφυγή στις κάλπες. Είναι η μόνη δημοκρατική διέξοδος από το σημερινό τραγικό αδιέξοδο.  Ο Ελληνικός Λαός, που παραπλανήθηκε από την ανεύθυνη προεκλογική στάση του κ. Γ. Παπανδρέου και υποφέρει σήμερα από την πολιτική του, μπορεί και πρέπει να δώσει τη λύση.  Και ουδείς έχει το δικαίωμα να προδικάζει την ετυμηγορία του, όπως κάνουν δυστυχώς κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ.  Αν οι εκλογές αργήσουν, τ’ αποτελέσματα ίσως είναι ολέθρια για την ομαλή πορεία της κοινωνίας και των θεσμών.»

ΙΙΙ. Ως προς το άρθρο του κ. Ευ. Βενιζέλου στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»:

«Θα πάρω δύο χαρακτηριστικές φράσεις του κ. Ευ. Βενιζέλου, ακριβώς για να φανεί η αμηχανία –το λιγότερο- που διακρίνει τη ρητορική του:

1. Κατά τον κ. Βενιζέλο «κανείς δεν δικαιούται να ωραιοποιεί ή να νοθεύει καταστάσεις».  Προφανώς ο κ. Βενιζέλος στρέφει τα πυρά του προς τον κ. Γ. Παπανδρέου.  Διότι αυτός είναι που «ωραιοποιεί ή νοθεύει καταστάσεις» με το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» καθώς και με την ανερμάτιστη πολιτική του, που μας έχει «σώσει» τέσσερις φορές ως τώρα!

2. Κατά τον κ. Βενιζέλο επίσης «πρέπει να είμαστε υποχρεωτικά αισιόδοξοι».  Τώρα ο κ. Αντιπρόεδρος μας «διατάσσει» να αισιοδοξούμε!! Του θυμίζω τον ορισμό του ιταλού δημοσιογράφου Λουΐτζι Μπαρτζίνι, κατά τον οποίο «αυταρχικό είναι το καθεστώς, στο πλαίσιο του οποίου ό,τι δεν απαγορεύεται είναι υποχρεωτικό»!

IV. Ως προς την ψήφιση της δεύτερης δανειακής σύμβασης:

«Κατά τα φαινόμενα η κύρωση αυτή θα επιχειρηθεί από κυβερνητικής πλευράς όχι με την αυξημένη πλειοψηφία των 3/5. Και τούτο επειδή η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου αφενός αποφεύγει, «επιμελώς», να δεχθεί ότι και με την ως άνω Σύμβαση αναγνωρίζονται «σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα», κατά τις διατάξεις του άρθρου 28 παρ. 2 του Συντάγματος.  Και, αφετέρου, διότι έχει πια αντιληφθεί –του το έχει επισημάνει πολλές φορές ο κ. Α. Σαμαράς- ότι η επίκληση αμιγώς πολιτικών λόγων, εκπορευόμενων από τη συγκυρία, ουδόλως μπορεί να δικαιολογήσει μια τέτοια αυξημένη πλειοψηφία, αφού αποτελεί κοινό τόπο ότι μόνο το Σύνταγμα και, σ’ εκτέλεσή του, ο Κανονισμός της Βουλής προβλέπουν πότε τούτο επιβάλλεται και ποιες ιδιαίτερες έννομες συνέπειες δρομολογεί. Άρα, η κύρωση της δεύτερης Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης από τη Βουλή θα γίνει με απλή πλειοψηφία και σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 36 παρ. 2 του Συντάγματος, κατά τις οποίες: «Οι συνθήκες για εμπόριο, φορολογία, οικονομική συνεργασία και συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς ή ενώσεις, και όσες άλλες περιέχουν παραχωρήσεις για τις οποίες, σύμφωνα με άλλες διατάξεις του Συντάγματος, τίποτε δεν μπορεί να οριστεί χωρίς νόμο, ή οι οποίες επιβαρύνουν ατομικά τους Έλληνες, δεν ισχύουν χωρίς τυπικό νόμο που τις κυρώνει». Όμως αυτή η –ορθή επαναλαμβάνω, από συνταγματική άποψη – όψιμη θέση του κ. Βενιζέλου ότι οι δανειακές συμβάσεις σ’ εκτέλεση των Μνημονίων πρέπει να κυρωθούν από τη Βουλή, ως υπαγόμενες στο πλαίσιο του άρθρου 36 παρ. 2 του Συντάγματος άλλως είναι ανίσχυρες, θέτει, προφανώς δύο σημαντικά ζητήματα κυρίως προς την κατεύθυνση:

α) Των πολιτικών και θεσμικών ευθυνών όλων εκείνων των κυβερνητικών και κομματικών παραγόντων που πήραν την πρωτοβουλία ψήφισης και στήριξης των διατάξεων των ν. 3845/2010 και 3847/2010, οι οποίες ορίζουν πως οι δανειακές συμβάσεις δεν χρειάζονται κύρωση από τη Βουλή. Διατάξεων τις οποίες, τώρα, η ίδια η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου αναγνωρίζει, εμμέσως πλην σαφώς, ως ευθέως αντισυνταγματικές. 

β) Των έννομων αποτελεσμάτων που έχουν στο μεταξύ παραγάγει οι δύο δανειακές συμβάσεις του Μαΐου 2010, οι οποίες ως τώρα εφαρμόζονται μολονότι, λόγω των διατάξεων που προανέφερα, δεν έχουν κυρωθεί από τη Βουλή.»