Σημασία έχει η αξία του φαρμάκου και όχι μόνον η τιμή του έλεγε προεκλογικά η Ν.Δ.

Γαλάζια είπα-ξείπα απειλούν την Υγεία μας!....τώρα λέει κόψτε το λαιμό σας και πάρτε τα φθηνότερα από το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν.
Όχι ότι περιμέναμε κάτι καλύτερο από τον Λυκουρέντζο, αλλά λέγαμε μήπως ρε παιδί μου και τι δει πατριώτης.


Τέλος,  κυρίες και κύριοι αν θέλετε φάρμακα θα πληρώνετε αλλιώς θα ψοφάτε. Ότι έλεγε και ο Αγαπούλας ο LOVE-RDOS.




Δεν ξεκίνησαν καλά στο υπουργείο Υγείας. Ο νέος υπουργός κ. Ανδρέας Λυκουρέντζος δείχνει μεν να διαθέτει –σε θεωρητικό επίπεδο, τουλάχιστον- τις καλύτερες των προθέσεων, ταυτόχρονα όμως μοιάζει να μην έχει βρει τον τρόπο να απεγκλωβιστεί από τα αδιέξοδα της προηγούμενης κυβέρνησης. Και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο εγκλωβισμός κοστίζει ακριβά. Όχι (μόνο) σε ευρώ, αλλά σε ανθρώπινες ζωές. Διότι μιλάμε για την Υγεία μας.


Τα πράγματα είναι σαφή. Η Ν.Δ. εξελέγη και ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου βάσει ενός συγκεκριμένου προεκλογικού προγράμματος, το οποίο σε ότι αφορά την τιμή του φαρμάκου ανέφερε –επί λέξει- τα εξής: «Κοστολόγηση φαρμάκων με βάση φαρμακοοικονομικά κριτήρια. Σημασία έχει η αξία του φαρμάκου και όχι μόνον η τιμή του». Η δέσμευση της Ν.Δ. είναι σαφής. Ουσιαστικά, λέει ότι δε θα επιτρέψει να αποτελέσει η πάμφθηνη τιμή μοναδικό κριτήριο επιλογής του φαρμάκου. 


Παρά ταύτα, ο νέος υπουργός Υγείας μιλά ήδη από τις πρώτες εβδομάδες της θητείας του για τις δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, τις οποίες «οφείλει να τηρήσει». Μα, αν η νέα κυβέρνηση ήρθε απλά για να τηρήσει τις δεσμεύσεις της προηγούμενης, για ποιο λόγο κάναμε εκλογές και μάλιστα εις διπλούν; Για ποιο λόγο παρουσίασαν καν πρόγραμμα τα κόμματα; Για ποιο λόγο ξόδεψαν εκατοντάδες ώρες τηλεοπτικού χρόνου να μας πιπιλίζουν τ’ αυτιά για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, διαφορετική προσέγγιση, διασφάλιση της ανάπτυξης κλπ, κλπ, κλπ; Κι αν δεν είναι υφαρπαγή της ψήφου του ελληνικού λαού, να εκλέγεσαι με συγκεκριμένες δεσμεύσεις ότι θα αλλάξεις τα πράγματα και -μόλις κάτσεις στην καρέκλα- να λες «δε μπορώ να κάνω τίποτα, δεσμεύομαι από τους προηγούμενους», τότε τι είναι;


Κι όμως. Αυτήν ακριβώς τη φράση περί «δεσμεύσεων της προηγούμενης κυβέρνησης τις οποίες οφείλω να σεβαστώ» χρησιμοποίησε σήμερα το πρωί ο κ. Λυκουρέντζος, μιλώντας στο συνέδριο Pharma & Health Conference 2012 (που φέτος έχει θέμα «Το σύστημα υγείας σε κρίσιμη καμπή»), σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας. Ο κ. Λυκουρέντζος προέβη στη συγκεκριμένη επισήμανση για να δικαιολογήσει την πρόθεσή του να εφαρμόσει rebate και clawback γιατί, λέει, η φαρμακευτική δαπάνη υπερέβη το όριο των 240 εκατ. ευρώ μηνιαίως το οποίο είχε συμφωνήσει η προηγούμενη κυβέρνηση με την τρόικα.


Η συγκεκριμένη τοποθέτηση του υπουργού προκάλεσε αρνητικά σχόλια στο ακροατήριο για τρεις λόγους:


Παραπέμπει ακριβώς στην εμμονή να αντιμετωπίζουμε την τιμή ως μοναδικό κριτήριο επιλογής του φαρμάκου, σε πλήρη αντίθεση με το προεκλογικό πρόγραμμα της Ν.Δ. Πρόκειται ακριβώς για το σκεπτικό της συνταγογράφησης με βάση τη δραστική ουσία, η οποία ουσιαστικά επιβάλλει στον ασθενή το φθηνότερο φάρμακο, οδηγώντας τον υποχρεωτικά σε ανώνυμα σκευάσματα που παράγονται, υπό αμφίβολες συνθήκες, σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπως η Ινδία, το Πακιστάν, το Ισραήλ, το Μπαγκλαντές κ.α. Με αυτό τον τρόπο, πλήττεται η Υγεία του Ελληνα πολίτη που δε θα λαμβάνει πλέον το φάρμακο που συνταγογραφεί ο γιατρός για τη συγκεκριμένη πάθηση του συγκεκριμένου ασθενή, αλλά κάτι «παρόμοιο». Με όλες τις συνέπειες που μπορεί να έχει το «παρόμοιο» όταν μιλάμε για την Υγεία μας. Ταυτόχρονα, η υγιής ελληνική φαρμακοβιομηχανία οδηγείται, νομοτελειακά, σε λουκέτο, αφού σε καμία περίπτωση η ποιοτική παραγωγή της δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, όταν μοναδικό κριτήριο είναι η τιμή και όχι η ποιότητα. Οδηγεί 20.000 οικογένειες που απασχολούνται στον κλάδο και τα δορυφορικά του επαγγέλματα στην ανεργία. Τινάζει στον αέρα την ελληνική οικονομία (που θα χάσει έσοδα από φόρους σε επιχειρήσεις και –πρώην- εργαζομένους, ενώ θα επιβαρυνθεί και με τα χιλιάδες επιδόματα ανεργίας). Μεσοπρόθεσμα, θα εκτοξεύσει και τη φαρμακευτική δαπάνη, αφού -ασφαλώς- οι πολυεθνικές των ανώνυμων φαρμάκων θα αυξήσουν κατακόρυφα τις τιμές τους αμέσως μόλις απαλλαγούν από τον «ενοχλητικό» ντόπιο ανταγωνισμό.
Η προηγούμενη πολιτική ηγεσία του υπουργείου είχε σαφώς ξεκαθαρίσει ότι στο πλαφόν των 240 εκατ. ευρώ μηνιαίως δεν προσμετρώνται ούτε τα ακριβά φάρμακα του ν. 3816, ούτε ο ΦΠΑ. Και, με βάση αυτό τον υπολογισμό, δεν έχει σημειωθεί καμία υπέρβαση του ορίου. Αίφνης, η νέα πολιτική ηγεσία αθροίζει τόσο τα συγκεκριμένα φάρμακα, όσο και το ΦΠΑ στο ποσό της δαπάνης, με συνέπεια αυτό να υπερβαίνει τα 240 εκατ. Όμως, αυτή είναι μια αλλαγή η οποία έρχεται από το πουθενά και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί δέσμευση της χώρας.
Είναι αδιανόητο ένας καινούριος υπουργός που έχει εκλεγεί με μια νέα κυβέρνηση, με ένα νέο πρόγραμμα που ευαγγελίζεται ότι θα βγάλει τον τόπο από το τέλμα, να μας λέει –ουσιαστικά- ότι «τα χέρια μου είναι δεμένα», δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Είναι αδιανόητο να εφαρμόζει μια πολιτική που καταδικάστηκε πλήρως από τον ελληνικό λαό σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις και, στην πράξη, να πετάει στον κάλαθο των αχρήστων τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ίδιου του κόμματός του.
Σα να μην έφτανε αυτό, ο κ. Λυκουρέντζος ανακοίνωσε σήμερα ότι θα προχωρήσει στην κεντρικοποίηση του συστήματος προμηθειών και για τα ασφαλιστικά ταμεία, μετά τα νοσοκομεία. Προφανώς, οι υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου δεν θα έχουν προλάβει να ενημερώσουν τον υπουργό για τις καταστροφικές συνέπειες που έχει ήδη η κεντρικοποίηση των προμηθειών για τα νοσοκομεία (ουσιαστικά, αντί το κάθε νοσοκομείο να διενεργεί δικό του διαγωνισμό, διενεργείται ένας, κεντρικά), που θεσμοθέτησε η προηγούμενη κυβέρνηση: έχουν ακυρωθεί όλοι οι διαγωνισμοί, έχουν αναβληθεί για κάποια στιγμή στο μέλλον, έχουν προκληθεί τεράστιες ελλείψεις φαρμάκων, ασθενείς με σοβαρότατα νοσήματα δεν είχαν πρόσβαση στη θεραπεία τους και κινδύνεψαν ανθρώπινες ζωές.


Ασφαλώς, είναι πολύ νωρίς ακόμη για να κριθεί ένας υπουργός που έχει αναλάβει τον κρισιμότατο τομέα της Υγείας εδώ και μόλις λίγες εβδομάδες. Πόσο μάλλον, όταν ο κ. Λυκουρέντζος έχει εκδηλώσει –στη θεωρία, τουλάχιστον- τις καλύτερες των προθέσεων. Είναι βέβαιο, επίσης, ότι ακόμη δεν έχει ενημερωθεί πλήρως για τις ανοιχτές πληγές της Δημόσιας Υγείας, καθώς και ότι –ακόμη- υπάρχουν περιθώρια να κάνει διορθωτικές κινήσεις. Από την άλλη, ακριβώς εξαιτίας της κρισιμότητας του αντικειμένου, τα περιθώρια αυτά είναι στενά. Ο κ. Λυκουρέντζος οφείλει να κινηθεί βάσει του προεκλογικού προγράμματος της Ν.Δ. –που επικροτήθηκε από όλους τους παράγοντες της Υγείας και τον ελληνικό λαό- και όχι της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων, που καταδικάστηκαν από τον ελληνικό λαό ακριβώς επειδή οδηγούσαν τον τόπο σε αδιέξοδο.


Σήμερα, δεν είναι αργά. Σε λίγο θα είναι.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια