Πειρατές

Καθώς η κοινωνία των ανέργων κοντοζυγώνει το ένα εκατομμύριο, σχηματίζοντας μια ανθρώπινη έρημο μέσα στη χώρα, το δοσοεξαρτώμενο δημόσιο ταμείο περιμένει την πολυπόθητη έκτη δόση, που για χάρη της έγραψαν γράμματα και έριξαν εγωισμούς οι συνεταιριζόμενοι της κυβέρνησης.
Βεβαίως, τα παιδιά περιμένουν....
τα πρώτα Χριστούγεννα της νέας εποχής, στην οποία πολλοί μεγάλοι θα αφηγούνται πικρές ιστορίες, ενόσω κάτι σαν πένθος θα διατρέχει τις γειτονιές και τα απομεινάρια των εορταστικών αγορών.


ΤΙΠΟΤΑ δεν μοιάζει ικανό να ανακόψει την ελεύθερη πτώση της χώρας προς τον πάτο και, όπως εκτίμησε ο τοποτηρητής Ράιχενμπαχ, υπάρχει ακόμη δρόμος. Ταυτοχρόνως, η φραστική πυγμή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, σχημάτισε θηλιά, αντήχησε σαν ρόγχος από τον επικείμενο στραγγαλισμό οικονομιών, και κατ' επέκταση κοινωνιών και ανθρώπων. «Δεν θέλουμε να μειώσουμε την πίεση», είπε, αρνούμενος την έκδοση των ευρωομολόγων και εμμένοντας σε δημοσιονομικές πειθαρχίες και προσαρμογές. Λες και θέλουν να νιώσουν οι Γερμανοί τους ασφυκτικούς σπασμούς όσων καταρρέουν πίσω τους σκασμένοι. Λες και δεν ήταν αυτοί που επέμειναν για το κουρείο στους ιδιώτες πιστωτές, με αποτέλεσμα οι αγορές χρήματος να αποσταθεροποιούν όλη την ευρωζώνη.


ΕΤΣΙ καταρρέει και η Ελλάδα πίσω τους, με τα σμήνη από τους λογαρισμούς της ΔΕΗ, σαν εξωτικές Αρπυιες, να αρπάζουν το ψωμάκι από τα χέρια των ευπειθών γερόντων, να δημιουργούν καινούργια κινήματα, όχι μόνο απλών αρνητών αλλά και προπαγανδιστών της υποχρεωτικής άρνησης. Ενα χαοτικό μέτρο, ένα φρικτό επεισόδιο της φαύλης διελκυστίνδας «δόσεις - χαράτσια», που θα αφανίσει τους ισχνούς και θα φέρει στα όριά του μεγάλο μέρος του πληθυσμού.


ΟΜΩΣ αλίμονο, αν στην περίοδο αυτή -που μας πνίγουν, μέσω των δανειστών, τα απότοκα των αδικιών, των ασυμμετριών, των παραλογισμών, των ακροτήτων και των χρόνιων κυβερνητικών αβελτηριών- εγκλωβιστούμε στους παρανοϊκούς φακέλους του υπουργείου Οικονομικών και της ΔΕΗ.


ΑΜΦΙΒΟΛΟ είναι αν ο κυβερνητικός ετερόκλιτος εσμός 48 υπουργών διαφόρων διαβαθμίσεων προσφέρει περιθώρια ουσιαστικής διαχείρισης της έκτακτης κατάστασης. Εκείνο που μοιάζει να προσφέρει είναι ο πολυμερισμός της οδύνης, όπως στις μικρές κοινωνίες, όταν πολλοί εχθροί και φίλοι μαζεύονταν γύρω από έναν ασθενή με προδιαγεγραμμένη πορεία, λόγω μεγαθυμίας, υποχρέωσης, υποκρισίας ή ματαιοδοξίας.


ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ περίπτωση της τελευταίας εκδοχής οι δασείες του Αδώνιδος, οι κλαυθμοί του ιδίου για τη μετακόμιση στο Πασαλιμάνι και την παράκαμψή του στο νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της πειρατείας στον εμπορικό στόλο. Δεν συναισθάνονται ότι οι πειρατές, ντόπιοι και μη, έχουν σαλτάρει ήδη στη χώρα, πετσοκόβουν τον άμαχο πληθυσμό και εκπονούν σχέδια λαφυραγώγησης, σε μια επικράτεια, που, ευτυχώς ή δυστυχώς, πρέπει να δομηθεί από την αρχή. Ευτυχώς, γιατί δεν παίρνει πια μερεμέτια και, δυστυχώς, γιατί τους όρους της ανακατασκευής θα θέσουν πάλι τα μικτά ολιγαρχικά λόμπι διά του προσωπικού τους.

gimar@enet.gr