Ο Ρουβάς χρησιμοποίησε τεχνική παλαιομοδίτη τροβαδούρου που τραγουδά σε ταβέρνα με στόμφο για να καλύπτει την κακοφωνία.

Και από κάτω οι Ρουβίτσες παραλληρούσαν στο άκουσμα του άξιον εστί, χωρίς βέβαια να καταλαβαίνουν τα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη. Αυτό όμως δεν είχε καμία σημασία γι' αυτές,  αφού έβλεπαν μπροστά τους το ινδαλμά τους .... τον Σάκη!!! Φήμες ότι του ζήτησαν να πει και το φοβερό άσμα "θα σου κάνω μακαρόνια με κιμά για να φας" δεν επιβεβαιώνονται....


Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, πήρε θέση και είπε την άποψη του για συναυλία αλλά και την ερμηνεία του Σάκη Ρουβά που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στην κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης. Ο γιος του μεγάλου Έλληνα ερμηνευτή και τραγουδοποιού σχολίασε το γεγονός μέσα από την προσωπική του σελίδα στο Facebook.

Ανάμεσα στον πραγματικό χαμό από τα μηνύματα που επικρατούσε στην σελίδα του, απάντησε και ο ίδιος εκφράζοντας τη γνώμη του για την ερμηνεία του Ρουβά: «Και επειδή άκουσα πολλά σχόλια πριν την εκδήλωση του τύπου "ας το πει πρώτα και μετά κρίνουμε ", τώρα λοιπόν όπως στα πλαίσια της ελευθερίας και της δημοκρατίας μπορεί ο καθένας να πειραματίζεται στην τέχνη, έτσι και εγώ με ειλικρίνεια πιστεύω ότι θα μπορούσε να το είχε αποφύγει ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης ο οποίος είναι πολύ ταλαντούχος κατά τα άλλα ,όχι όμως για να ερμηνεύσει Άξιον εστί σε ρόλο λαϊκού τραγουδιστή ..Το ερμηνευτικό αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά τον δικαιώνει . Μπράβο ωστόσο για την προσπάθεια ..»




Διαβάστε και τι είπε η δημοσιογράφος Πέπη Ραγκούση: 
«Οταν άκουσα, από επαγγελματικό ψυχαναγκασμό, τον Σάκη Ρουβά να τραγουδάει - λέμε τώρα! - το «Αξιον Εστί» θυμήθηκα μία ηρωίδα του Καραγάτση από το «10». Τη Στάσα. Ο συγγραφέας την περιγράφει ως ένα σοβαροφανές «τίποτα» που, όταν ήθελε να προσδώσει βαρύτητα στα λεγόμενά της, μιλούσε με στρογγυλεμένο στόμα για να βγαίνουν οι λέξεις «στρογγυλές».

Ετσι τραγούδησε και το ποπ είδωλο τους στίχους του Ελύτη. Επιστρατεύοντας την τεχνική παλαιομοδίτη τροβαδούρου που τραγουδά σε ταβέρνα το «Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά». Με στόμφο για να καλύπτει την κακοφωνία.

Το θέμα όμως δεν είναι η εκτέλεση του έργου αλλά η συσπείρωση όψιμων, ή μη, υπερασπιστών του Ρουβά με άλλοθι την ελευθερία των επιλογών τού κάθε καλλιτέχνη. Λογικό! Ο Ρουβάς αντιπροσωπεύει ένα χαρακτηριστικό και καθόλου μικρό, πλέον, δείγμα. Αυτό της υπερεκτιμημένης μετριότητας. Εξ ου και η ταύτιση...

Οι περισσότεροι έχουμε «ρουβάδες» στη δουλειά μας. Ή στη ζωή μας. Ανθρώπους με εξαιρετικά περιορισμένες δυνατότητες, χαμηλότατες αντικειμενικές αξίες, που βολεμένοι μέσα σε ένα πλαίσιο, «ποτίζουν» την καριέρα τους και την προσωπικότητά τους με τον εγωκεντρισμό τους. Σε ένα ιδανικό επαγγελματικό περιβάλλον ο Ρουβάς και οι «ρουβάδες», θα ήταν κάτι σαν φάρσα.

Αλλά το σημαντικό είναι άλλο. Η κακοποίηση της έννοιας «ελευθερία» όσον αφορά τις επιλογές. Ελευθερία δεν σημαίνει ακριβώς αυτό. Σημαίνει «έλευση ορίων». Και όσο πιο συχνά το ξεχνάμε τόσο περισσότερο κινδυνεύει. Όχι η λέξη. Η έννοια.

«Πού να σου εξηγώ» όμως όπως έλεγε, κατά τον Σαββόπουλο, ο Μπιθικώτσης…

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια