Μάγκας ή Τράγκας;

Έλια Ζερβού
Πολλοί από εμάς έχουμε ζήσει μακροχρόνιες σχέσεις.
Σε βαριές μορφές παράνοιας, έχουμε συμβιώσει κιόλας.

Δεν κατακρίνω κανέναν, είναι σαν το ναρκωτικό.
Λες να δοκιμάσω μια φορά ο μάγκας να δω τι παίζει και χωρίς να το καταλάβεις, βρίσκεσαι στην ουρά για μεθαδόνη, μπας και το κόψεις να σωθείς.
Απέναντι στη ζωή κανείς....
δεν είναι μάγκας, αλλά δεν το ξέρεις και ξηγιέσαι Τράγκας.

Το κόψιμο της σχέσης είναι δύσκολο πράγμα.
Πάντα ξανακυλάς.
Όλο λες θα χωρίσω κι όλο γυρνάς το βράδυ σπίτι.
Καταρχήν, αισθάνεσαι μια υποχρέωση στον άλλον, επειδή σε περιμένει.

Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές όχι μόνο δεν σε περιμένει, αλλά εύχεται να πάθεις αμνησία και να νοσηλευτείς κάνα χρόνο στα αζήτητα, να μπορέσει να μετακομίσει με την ησυχία του.
Εσύ όμως δεν το ξέρεις αυτό, εδώ καλά-καλά δεν ξέρεις τι θέλεις, οπότε γυρνάς σπίτι με βαριά καρδιά, τόσο βαριά, που αν σου πέσει στο πόδι, πας για μεταμόσχευση φτέρνας.

Μπαίνεις μέσα, λες «σπέα, τκανς; » δίνεις φιλί- φιδέ νοσοκομείου, παίρνεις τα email σου, παρακολουθείτε τηλεόραση, ρίχνετε ένα γρήγορο και πριν κοιμηθείς βουρτσίζεις τα δόντια σου, νιώθοντας πως η ανάσα του άλλου τόσες ώρες στο σβέρκο, σου έκανε έγκαυμα.

Με άλλα λόγια, σου τη σπάει και που αναπνέει.
Και τι να του πεις; «Βγάλε βράγχια;». Δεν το λες.
Το σωστό είναι «Παίζουμε το όποιος έχει τα λιγότερα πράγματα τα μαζεύει και φεύγει;».
Ούτε αυτό λες όμως. Σκέφτεσαι πάλι τα αισθήματα του.
«Όταν ξενοπηδιέσαι όμως, δεν τα σκέφτεσαι», σε ρωτάει άνετα ένας τρίτος.
«Άλλο αυτό!», απαντάς.

Σε μια συμβίωση το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου, γίνεται δύσκολο.
Έχει ας πούμε διαρροή το καζανάκι, γιατί φταίει ο άλλος που το τράβηξε σαν χειρόφρενο.
Αυτός λέει ότι εσύ το τράβηξες σαν χειρόφρενο και γινόσαστε κώλος για ένα καζανάκι, που στην πραγματικότητα χάλασε μόνο του, γιατί ήταν ο καιρός του να χαλάσει.
Αν όμως έμενε ο καθένας σπίτι του, θα είχατε μια φασαρία λιγότερη.

Αυτό, τον πρώτο καιρό βέβαια.
Γιατί αν ένα ζευγάρι είναι μαζί για χρόνια χωρίς να συμβιώνει, θα τσακωθεί για το καζανάκι, δεν θα τη γλιτώσει.
«Ήρθες σπίτι και μου χάλασες το καζανάκι!» θα σου λέει κι εσύ θα χτυπιέσαι σαν να ΄χεις το δάχτυλο στην πρίζα, ότι εκείνος ήρθε σπίτι σου και χάλασε το δικό σου.

Θα σκεφτεί τώρα κάποιος: αν έχουν μακροχρόνια σχέση αλλά δεν πατήσει ποτέ ο ένας στο σπίτι του άλλου, πώς θα τσακωθούν για το καζανάκι;
Θα τσακωθούν.
Όλο και σε κάνα σπίτι φίλων θα πάνε.
«Χάλασε το καζανάκι!» θα φωνάξει με αγωνία ο φίλος σας και θα ακούσεις το δικό σου να πετάγεται: «Η Μαρία το χάλασε, είναι ατζαμού...».

Και επανερχόμαστε στο σημείο που σε μια μακροχρόνια σχέση, συμβιώνοντας ή όχι, φτάνει η στιγμή που θέλεις να πεις «Αντίο».
Βρίσκεις το κουράγιο κάποια στιγμή, ανοίγεις το στόμα, σχηματίζεις το Α, πας να το πεις «Α….α…..α….άντε και γαμήσου!» λες τελικά και πας και κλειδώνεσαι στο δωμάτιο ή στην τουαλέτα του μπαρ, ανάλογα πού είστε.

Οπότε, σου κολλάει τη ρετσινιά ο άλλος ότι είσαι παρανοϊκή και βρίζεις χωρίς αιτία.

Αν ενδιαφέρεται για σένα, σου κάνει δώρο δέκα συνεδρίες με ψυχολόγο και δεν θες τίποτα καλύτερο, γιατί εκεί θα μάθεις δέκα τρόπους να πεις το κωλοαντίο.

Αν δεν τα καταφέρεις και μ΄ αυτό, δεν πειράζει. Ο ψυχολόγος πάντα χρήσιμος είναι.
Μένεις στη σχέση, παντρεύεσαι, κάνεις παιδιά και λες στο νεκροθάφτη το αντίο.
Γιατί είπαμε, είσαι Τράγκας κι όχι μάγκας.

Εκτός κι αν έρθει το πονόψυχο πλήρωμα του χρόνου και σας χωρίσει χωρίς να το καταλάβετε.

Τότε ξαφνικά, λες κι άλλαξε μπαταρίες η μέρα, αρχίζει να κυλάει όπως παλιά.
Τα μαλλιά σου συνεχίζουν να μεγαλώνουν από εκεί που είχαν σταματήσει, ενυδατώνεται το δέρμα σου και ξαναπαράγει κολλαγόνο που μόνο ρυτίδες έφτιαχνε, ξεπρήζεσαι, άρα αδυνατίζεις, άρα ομορφαίνεις, χτυπάει η καρδιά σου, δουλεύει το μυαλό σου και παραδίδεσαι στην κοινωνία έτοιμος για τον επόμενο μεγάλο έρωτα, που αυτή τη φορά σίγουρα δεν θα είναι σαν τον προηγούμενο.

Πρώτα απ΄ όλα, δεν θα συγκατοικήσεις.

Μη στοιχηματίσεις, έχασες.
Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά ο Τράγκας...