Είμαστε ότι τρώμε ή... ότι σκεφτόμαστε;

Σπάνια πηγαίνω σούπερ μάρκετ,το ρόλο αυτό έχει αναλάβει όπως παραδοσιακά είθισται, η σύζυγος.
Έλα μου όμως, που κάποιες συγκυρίες..( αγάπη μου ξέχασα να πάρω μακαρόνια, δεν πετάγεσαι να πάρεις;)
με έκαναν να βρεθώ, (μετά από μια δαιδαλώδη αναζήτηση, τουλάχιστον 20 λεπτών μπροστά στα ράφια των ζυμαρικών...)
στην ουρά του ταμείου, πίσω....
από μια ευτραφής κυρία.
Ενώ κρατούσα το πακέτο με τα μακαρόνια στα χέρια, ως τρόπαιο, από την μάχη μου στο πεδίο των "ραφιών", την προσοχή μου τράβηξε, η συζήτηση που είχε ήδη αρχίσει ,ανάμεσα στην κοπέλα του ταμείου και την μπροστινή μου. Και τι έλεγαν; μα για τι άλλο, από τα γνωστά περί κρίσης..."ο σύζυγός μου άνεργος, λεφτά δεν υπάρχουν, φοβάμαι μην χάσω και εγώ την δουλειά μου, τι κακό μας έχει βρει " κ.λ.π... 
Θα μου πείτε, τι το περίεργο, όλος ο κόσμος σχεδόν τα ίδια συζητάει...
Όταν όμως, άρχισε να αραδιάζει τα ψώνια της στο ταμείο, τότε με μεγάλη μου έκπληξη διαπίστωσα, πως το μεγαλύτερο μέρος του πολύτιμου άβολου της, θα πήγαινε σε τροφές που μόνο καλό δεν θα έκαναν σε εκείνη και την οικογένειά της.. πατατάκια, αναψυκτικά, παγωτά, μπισκότα, ζαχαρωτά και ένα σωρό άλλα "άχρηστα" παρασκευάσματα, για να μην πω απόβλητα...
Δεν υπήρχαν καθόλου λαχανικά, φρούτα, χυμοί, ξηροί καρποί, που και το κόστος του καλαθιού της θα μείωναν και καλό θα της έκαναν!
Διατροφολόγος όμως δεν είμαι, ούτε ειδικός επί των θεμάτων διατροφής. Η απορία μου είναι αλλού...
Αν οι σκέψεις μας, ήταν για οποιοδήποτε λόγο αντίθετες, από αυτές που συνήθως κάνουμε, δηλαδή ήταν θετικές ή ευχάριστες για μας, ποιες θα ήταν οι επιλογές των τροφών μας;
Αν ας πούμε ότι, έχοντας μόνο 20ευρώ στην τσέπη και πριν διαβούμε το κατώφλι του σούπερ μάρκετ, μπορούσαμε με κάποιο τρόπο να αντιστρέφαμε ή στην καλύτερη περίπτωση να αντικαθιστούσαμε, ότι αρνητικό μας ερχόταν στο μυαλό με κάτι θετικό, όπως μια ωραία ανάμνηση από το καλοκαίρι, ή ένα ευχάριστο περιστατικό με την παρέα ή με κάτι που μας είπαν και νοιώσαμε σπουδαίοι, τότε θα αγοράζαμε τα ίδια πράγματα με αυτά, που θα αγοράζαμε εάν ήμασταν "φορτωμένοι";
Γνώμη μου, πως όχι!

Μπορεί να μην έχω την γνώση για να το τεκμηριώσω επιστημονικά, πιστεύω όμως, ότι όσο το μυαλό μας παράγει ή "δέχεται" σκέψεις που θεωρούνται "αρνητικές" και οι οποίες μας κάνουν να νοιώθουμε άσχημα, τόσο "κάτι" μας ωθεί να αγοράζουμε τροφές "σκουπίδια"!
 Και θέλετε να το δούμε και λίγο συνωμοσιολογικά που είναι και της μόδας;
Μήπως αυτοί, που μας δημιουργούν όλες αυτές τις "άσχημες" σκέψεις και κατ' επέκταση όλα αυτά τα "τοξικά" συναισθήματα, είναι οι ίδιοι, με αυτούς που καρπώνονται τα χρήματα μας, από την αγορά " άχρηστων" τροφών ;
'Αλλωστε, τις περισσότερες φορές ξέρουμε τι είναι σωστό και τι είναι λάθος αλλά, ένας "περίεργος" μηχανισμός, μας ωθεί στην λάθος επιλογή...
Αν τελικά, ισχύουν όλα αυτά, τότε και η λύση είναι στα χέρια μας ή μάλλον στο μυαλό μας!

Ας γίνουμε, με οποιοδήποτε τρόπο πιστεύει ο καθένας,
"παραγωγοί"ευχάριστων για ΕΜΑΣ  σκέψεων, έστω και προσωρινών(ουδέν μονιμότερον του προσωρινού) ...δεν στοιχίζει τίποτα και μάλλον θα ωφελήσει τόσο το σώμα μας όσο και την τσέπη μας!  

στο e-mail μας από
 Βοΐλης Γιάννης