Ο λιγότερο δημοφιλής δήμαρχος που πέρασε απ' την Αθήνα...

Αλεξάνδρα Τσόλκα

 Είναι αυτός που ξήλωσε τα παγκάκια μπροστά απ τη Βουλή, για να αναδιαμορφώσει τη πλατεία Συντάγματος και Κλαυθμώνος, μη και κοιμούνται άστεγοι σ αυτά. Είναι αυτός ο δήμαρχος που καλείται να βρει λύσεις σε μια πόλη που δεν είναι λόγια σε προλογικές υποσχέσεις, άλλα η απάνθρωπη εικόνα της. Η μυρωδιά της τον Αύγουστο, η όλο σαπίλα και....
σκουπιδίλα. Η εικόνα της η όλο μπετόν με κάτι αναιμικά δέντρα να πανηγυρίζονται ως πράσινο έργο. Η επικινδυνότητα της τις νύχτες και τις μέρες. Η πλατεία Ομονοίας που από μωρό τη θυμάμαι να είναι ασφαλής με τα σιντριβάνια της και το μετρό της και μετά τη βλέπω όλο να αλλάζει μορφή και να γίνεται όλο και πιο άσχημη και όλο και πιο απαγορευμένη. Είναι τα σκοτάδια του κέντρου. Και όπου δεν υπάρχει φως υπάρχει έγκλημα. Το φως το σκορπίζει. Είναι τα κέντρα – καταφύγια για τους αστέγους το χειμώνα που πεθαίνουν απ το κρύο, η μια σκεπή και λίγη δροσιά το καλοκαίρι με τους καύσωνες. Είναι το φαγάκι, τα συσσίτια που δεν είναι μονό υπόθεση της εκκλησιάς, των σουπερ μάρκετ και των φιλάνθρωπων τάχα κυριών του πλούτου. Είναι οι μάνικες που καθαρίζουν τάχα κάτω από τις γέφυρες αλλά διώχνουν όσους πετάμενους στο περιθώριο Αθηναίους η όχι, ζουν στα χαρτόκουτα από κάτω τους. Είναι οι σκηνές των αγανακτισμένων που σαρώθηκαν γιατί ήταν “υγειονομικός κίνδυνος” μπροστά απ τη Βουλή, όπως περνούσαν οι πληρωμένες απ τους φόρους μας κούρσες των βουλευτών. Είναι τα ΜΑΤ που συνέλαβαν άστεγους, με τα χιόνια, το περασμένο χειμώνα, στο πνευματικό κέντρο της οδού Σόλωνος, που γύρευαν να γλυτώσουν από το κρύο. Και ακόμα; Είναι μια πολύ βρώμικη, σκονισμένη, γκρι, με αδήλωτη ιεροδουλία, κρανοφόρους μελανοχίτωνες σε μηχανές να χτυπάνε η να σκοτώνουν όποιον δεν είναι «καθαρόαιμος» Έλληνας (τρομάρα μας!), με εξαρτημένους να τρύπιουνται πιο κάτω απ την Ομόνοια μέρα μεσημέρι και από δίπλα να περνάνε μάνες με παΐδια κρατώντας απ το χέρι. Ο κ. Καμινης είναι αυτής της πόλης, της γεμάτης ιστορίας αν θέλετε, της όλο μνήμες, της γεμάτης αρχαιότητες, σκιές, στιγμές, μεγαλεία ο δήμαρχος της. Ένας δήμαρχος σε καιρό κρίσης, απελπισίας και –γιατί όχι- επαιτείας και κακομοιριάς προς τους ισχυρούς της γης. Ποιο το ύψος των περιστάσεων να ορθώσει ανάστημα σε αυτή τη φορά και τον καιρό που ο πολίτικος νανισμός μεσουρανεί; Πώς να κάνει κουμάντο σε μια πόλη εκατομμυρίων νομίμων και λαθραίων, που το μίσος αλλά και απανθρωπιά μεταδίδονται σαν ίωση; Και πώς να επουλώσει πληγές πριν κακοφορμίσουν σε σημείο γάγγραινας; Έχει εκείνα τα κότσια να βγει μόνος στο αφώτιστο κέντρο και να δει την ασχήμια αυτής της πόλης;

Ο κ. Γεώργιος Καμίνης έχει τίτλους. Είναι επίκουρος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε Νομική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Paris II και το 1989 έγινε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Paris I. Το 1990 εξελέγη Λέκτορας Συνταγματικού δικαίου στη Νομική σχολή Αθηνών και το 1998 επίκουρος καθηγητής. Το 2003 εξελέγη Συνήγορος του Πολίτη από την διάσκεψη των προέδρων της Βουλής και επανεξελέγη τον Φεβρουάριο του 2008. Το 2010 παραιτήθηκε από την θέση του Συνήγορου του Πολίτη. Από το Φεβρουάριο του 2011 αποτελεί μέλος του Δ.Σ. του Μουσείου της Ακρόπολης σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού. Είναι σοσιαλιστικών αρχών και προτάθηκε για δήμαρχος της ιστορικής Αθηνά, απ το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Κι όμως!

Με τα ΜΑΤ, τις μάνικες, τα ξηλωμένα παγκάκια, τα ελάχιστα έως ανύπαρκτα κέντρα για τους αστέγους και τους μετανάστες, τα σκοτάδια του κέντρου ακόμα και τους πιο ενθέρμους υποστηρικτές του προεκλογικά τους έχει αφήσει αν μη τι άλλο απογοητευμένους. Ούτε οι σπουδές, ούτε οι προθέσεις αρκούν για μια απάνθρωπη και σκληρή στην καθημερινότητα της πόλη, για να βρεθούν λύσεις. Και βεβαία ούτε η έλλειψη διαλόγου. Η επιχείρηση σκούπα στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο «Αγορά Κυψέλης», μπορούσε αν μη τι άλλο πριν γίνει πράξη να συζητηθεί, να αναλυθεί και να βοηθηθούν οι άνθρωποι της Αγοράς για να έχει ένα ακόμα πιο ενεργό δημοτικό ρόλο.

Ο δημοτικός σύμβουλος Αθήνας με την «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας», Πέτρος Κωνσταντίνου δήλωσε πως ο δήμαρχος της Αθήνας, Γιώργος Καμίνης, «βάζει λουκέτο σε ένα χώρο λειτουργίας δομών αλληλεγγύης και δράσεων τοπικών κινημάτων για πάνω από έξι χρόνια» τονίζοντας πως «τις μέρες απουσίας κόσμου της γειτονιάς και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η πιο μαύρη επιχείρηση καταστολής με τη ρατσιστική σκούπα Νίκου Δένδια και τις δολοφονικές επιθέσεις των νεοναζί της Χρυσής Αυγής στο Κέντρο της Αθήνας διάλεξε ο Δήμαρχος Καμίνης για να στείλει τα ΜΑΤ στην Αγορά Κυψέλης και να βάλει λουκέτο σε ένα χώρο λειτουργίας δομών αλληλεγγύης και δράσεων τοπικών κινημάτων για πάνω από έξι χρόνια».

Δε ξέρω αν συμφωνώ με τον κ. Κωνσταντίνου. Ξέρω όμως πως οι χώροι που χωρίς να χουν ιδιοκτησία, απ το 2008, δόθηκαν στους ανθρώπους κάθε γειτονιάς για να προσπαθήσουν ένα αυτοδιαχειριστικό πείραμα και αυτοί οι άνθρωποι άξιζαν αν μη τι άλλο διάλογο και κίνητρα για περισσότερη συμμέτοχη και όχι τη βίαια αποπομπή τους απ τα ΜΑΤ. Με αυτά και μ αυτά, ο κ. Καμίνης είναι ίσως ο πιο αντιδημοφιλής δήμαρχος που πέρασε ποτέ απ την Αθήνα. Μια Αθήνα που τώρα έχει τόση ανάγκη από ευαισθησία, διάλογο, αναζήτηση λύσεων, άνοιγμα ακόμα και σε ακραίες λύσεις αρκεί να συζητηθούν, προτάσεις, δουλειά, ανθρωπιά, σύμπνοια, αλληλεγγύη. Και αυτά δεν είναι μόνο λέξεις…

Σ.σ: μη βιαστείτε να μου πείτε οι άσπονδοι αναγνώστες για την όψιμη επαναστατικότητα μου που δεν δικαιολογείται γιατί ήμουν συντάκτρια στο ΝΙΤΡΟ και πανελίστρια στα μεσημεριανούδικα. Η απάντηση μου θα ναι πως και ο κ. Καμίνης κάποτε ήταν σοσιαλιστής…


matrix24.gr

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια