Αλήθεια υπάρχει κάποιος που δεν παίρνει αναβολικά ; Ποιος μπορεί να απαντήση ;


Ας αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους και οι αθλητές και η Πολιτεία.
Πολλά τα κρούσματα χρήσης αναβολικών τα τελευταία χρόνια αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα. 


Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο για να το λύσουμε σε 10 γραμμές.
Δεν υπάρχει κανένας αθλητής που να μην ντοπάρεται....
κατά την προσωπική μου άποψη . Ακόμα και ερασιτέχνες αθλητές ψάχνουν να "πάρουν" κάτι για να αντέχουν περισσότερο όπως λένε οι ίδιοι.
Υπάρχουν ουσίες που μπορούν ακόμα και κατάκοιτο να τον κάνουν να σηκωθεί και να τρέχει.
Αυτό που λέω είναι γεγονός και μου το έχει πει γνωστός προπονητής που μετέπειτα καταδικάστηκε γιατί έδινε αναβολικά στους αθλητές του.


Τον είχα ρωτήσει για γνωστό μου ασθενή που ήταν κατάκοιτος και ήθελε να μου δώσει κάποια ουσία σε ενέσιμη μορφή που θα έκανε τον ασθενή να σηκωθεί από το κρεβάτι. Μάλιστα χαριτολογώντας που είπε δώστου αυτά και φέρτον μου για προπόνηση να τον κάνω πρωταθλητή.
Κάποια εποχή αυτόν τον κύριο τον έβαλαν γυμναστή σε μεγάλη ομάδα , όταν ο προπονητής της ομάδας γύρισε από ένα ταξίδι είδε ότι οι ποδοσφαιριστές ανεξήγητα "πέταγαν", έτσι ρώτησε τον γυμναστή πως τα κατάφερε ; Αυτός του είπε την αλήθεια και ο προπονητής προς τιμήν του τον έδιωξε από την ομάδα αμέσως. 


Κάντε μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο και θα δείτε χιλιάδες σελίδες να διαφημίζουν χάπια και ενέσεις χωρίς κανένα περιορισμό και μάλιστα στα στέλνουν όπου θέλεις σε διακριτική συσκευασία.


Όλα αυτά τα εξωπραγματικά ρεκόρ που κάνουν κάποιοι "αθλητές" έγιναν χωρίς ντόπα ; ποιος το πιστεύει ;
Ποιος δεν θυμάται τον Καρλ Λιούις τον Αμερικάνο πρωταθλητή των 100 - 200 - μήκος που σάρωνε τα χρυσά μετάλλια την δεκαετία του '90 ; όταν τελείωσε τον αθλητισμό και σταμάτησε να παίρνει αναβολικά δεν μπορούσε ούτε να περπατήσει.
Πρέπει να το καταλάβουμε ότι όλοι μα όλοι παίρνουν αναβολικά, απλά κάποιους τους πιάνουν ενώ οι περισσότεροι είναι τυχεροί και ξεφεύγουν λόγω των ελλιπών ελέγχων.
Μην ξεχνάμε ότι οι Αμερικάνοι έχουν αναγάγει σε επιστήμη πως να μην ανιχνεύονται στο οργανισμό του αθλητή οι ουσίες που έχει πάρει.


Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, φίλαθλοι ή όχι, όλοι –κι όταν λέμε όλοι εννοούμε ΟΛΟΙ- συγκινούμαστε, πωρωνόμαστε κάθε φορά που Έλληνας αθλητής αγωνίζεται σε μεγάλη διοργάνωση. Φωνάζουμε, πανηγυρίζουμε, χαιρόμαστε όταν τον βλέπουμε να ανεβαίνει στο βάθρο και να κρεμά μετάλλιο, οποιουδήποτε χρώματος, στο λαιμό του.
Ο Έλληνας έχει μεγάλη ανάγκη μια εθνική επιτυχία, σε μια στιγμή που όλα πάνε κατά διαόλου. Μη βιαστείτε να πείτε ότι η οποία επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου δε θα φέρει πίσω μισθούς και συντάξεις. Ναι, έτσι είναι, αυτά δυστυχώς δε θα γυρίσουν ποτέ... Υπάρχει όμως και αυτό το ρημάδι το ΑΛΛΑ! 


Δείτε τι έγινε με την υπόθεση του αποκλεισμού της Παπαχρήστου ή την είδηση πως το πρώτο δείγμα του Δημήτρη Χονδροκούκη ήταν θετικό σε απαγορευμένη ουσία. Όλοι λίγο έως πολύ «παγώσαμε» μόλις το ακούσαμε. Και μόνο ότι ακόμη συζητάμε και το ένα και το άλλο, κάτι λέει. 
Πόσοι δεν πανηγύρισαν το χρυσό μετάλλιο του Χονδροκούκη στο Παγκόσμιο Κλειστού Στίβου στην Κωνσταντινούπολη; Πόσοι δε μίλησαν για ελπίδα μέσα στην κρίση; Μέσα στη μαυρίλα της τρόικας, των οριζόντιων περικοπών ήρθε μια μικρή –έστω- στιγμή εθνικής ανάτασης. Και ξαφνικά, το χαστούκι της ντόπας. Και πάλι. Το έχουμε ξαναζήσει το έργο. Μήπως τελικά ήρθε η στιγμή να κάνουμε κάτι γι’ αυτό; 


Ο Χονδροκούκης είναι απλά η αφορμή. Οι αιτίες έχουν δοθεί πολλά χρόνια τώρα. Και ως Έλληνες κάναμε, ας λέμε την αλήθεια μεταξύ μας, αυτό που ξέρουμε καλύτερα: κρύψαμε το κεφάλι μας στην άμμο. Υπόθεση Τζέκου; Ξεχάστηκε. Οι αποκαλύψεις για τα αναβολικά στην εθνική ομάδα άρσης βαρών; Ποιος θυμάται; Τα παραδείγματα πολλά, η μνήμη (μας) κοντή. 


Καιρός να πούμε «ως εδώ». Ναι, το πως να αποφεύγονται οι «ιπτάμενοι» της WADA και να μην εντοπίζονται οι αναβολικές ουσίες έχει αναχθεί σε επιστήμη. Καιρός να σταματήσει να μας απασχολεί τι κάνουν οι άλλοι. Ας κόψουν το λαιμό τους. 


Έχουμε καταπιεί πολλά τον τελευταίο καιρό. Προσβολές πανταχόθεν. «Είστε τεμπέληδες, είστε κλέφτες, φταίτε για όλα τα κακά της ευρωζώνης». Τα ακούσαμε και γυρίσαμε το μάγουλο. Τέρμα τα... καλά παιδιά όμως. Ας γίνουμε αυτό που μας αξίζει: άξιοι σεβασμού!

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια