Δύο χρόνια φαγούρα;

Δεν είναι και λίγο…

Να έχεις πρωθυπουργό αντιεξουσιαστή και μοναδικό στις παρομοιώσεις…

Να επιθυμεί από τη μία να εξελίξει την Ελλάδα σε Δανία του Νότου.

Να αποτάσσει, από την άλλη, την ιδέα να μετατραπεί ο Έλληνας εργαζόμενος σε Κινέζο και Ινδό.

Αρμόζει στον πρωθυπουργό να κάνει δημοσίως συγκρίσεις μ’ άλλες χώρες; 

4 Οκτωβρίου 2011.

Τα δύο χρόνια στη διακυβέρνηση....

πέφτουν ήδη βαριά πάνω στο ΠΑΣΟΚ. Ψυχοπλακώνουν ταυτόχρονα μια κοινωνία που ψάχνεται Αριστερά-Δεξιά αποζητώντας μια επιστροφή στο 2009 για να ξεκινήσει από την αρχή…

Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου είναι προφανώς ένας άνετος και απλός άνθρωπος. Μιλάει δημοσίως όπως θα μιλούσε ο οποιοσδήποτε συμπατριώτης. Χωρίς να νοιάζεται αν θα τον ακούσει ο διπλανός του. Με την υπεροψία, την ανωτερότητα και την υπεροχή μας άλλωστε δεν είναι λίγες φορές που πιάνουμε το παράδειγμα μιας  αφρικανικής  χώρας. Η σύγκριση είναι απαραίτητη για να αποφανθούμε πόσο χαμηλά έχουμε φθάσει. Εννοείται πάντα μεταφορικά. Ποτέ πραγματικά. Γιατί η ωραιότερη χώρα του κόσμου, με τους καλύτερους ανθρώπους και τον δικό της Θεό δεν μπορεί παρά να μην διανοείται συγκρίσεις με άλλους. Η ειρωνεία είναι πως στη σημερινή μας κατάσταση πράγματι μας υπολείπονται λιγότερες χώρες της ταλαιπωρημένης ηπείρου. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κυβερνήτης Ελλάδας κάνει συγκρίσεις. Δεν ξεχνιέται η πρόθεση του να καταστήσει τη χώρας στην πράσινη ανάπτυξη σαν τη Δανία του Νότου. Αργότερα, όταν πλάκωσαν τα δύσκολα μας είπε πως δεν θα γίνουν οι μισθοί αντίστοιχοι της Κίνας και της Βουλγαρίας…

Ο πρωθυπουργός  γιορτάζει τα δύο χρόνια στην εξουσία και στη διακυβέρνηση της Ελλάδας με την προσβολή του κράτους της Ινδίας και των πολιτών της. Η εξήγηση για τη σύγκριση που επιχειρεί δείχνει απλή. Το έχει πει πολλαπλώς απευθυνόμενος στην ελληνική κοινωνία μέσω του υπουργικού συμβουλίου. Είναι ένας αντιεξουσιαστής… Και ως τέτοιος μπορεί και να συμμετάσχει νοερά στην κατάληψη του υπουργείου. Συμμερίζεται την αγανάκτηση της κοινωνίας για την τρόικα, η οποία όπως πολλαπλώς έχει πει στα διαγγέλματα του, μας επιβάλλει πολιτικές δυσβάστακτες. Τις οποίες ο ίδιος και το κόμμα του φυσικά και δεν θα συζητούσαν, σ’ αυτή την έκταση τουλάχιστον.  Ο κ. Παπανδρέου, λέγεται, πως εκμυστηρεύεται σε δικούς του ανθρώπους ότι φοβάται το ενδεχόμενο να εκραγεί η κοινωνία. Συνεπώς, όχι μόνο επιζητεί τις πιέσεις της τρόικας, ίσως και τις καλλιεργεί προκειμένου να ενισχύει το φιλολαϊκό του πρόσωπο. Όπως και νιώθει ή να παριστάνει τον αντιστασιακό… Ταυτοχρόνως φοβίζει περαιτέρω τους ανθρώπους. Να ζεις με την αγωνία του μισθού και της ημερομηνίας που θα έρθει στα χέρια σου σε κάνει ακόμη πιο φοβικό. Το ΠΑΣΟΚ επιμένει στη συστηματική καλλιέργεια της κοινής γνώμης. Εδώ και δύο χρόνια. Από το «λεφτά υπάρχουν»…  

Ο κ. Παπανδρέου προσβάλλει άλλες χώρες και τους πολίτες τους στις δημόσιες αναφορές του. Το έχει κάνει ήδη με τους Έλληνες. Όταν αναφερόταν στην εξαπάτηση των Ευρωπαίων αναφορικά με την ανακριβή αποτύπωση των οικονομικών στοιχείων.

Οι επιδόσεις άλλων χωρών προφανώς αποτελούν αντικείμενο εργασίας για τους τεχνοκράτες και τους εμπειρογνώμονες αλλά σε καμία περίπτωση αφορμή για την δημόσια τοποθέτηση του πρωθυπουργού. Ο πολιτικός από την άλλη δεν έχει ως αντικείμενο τον σχολιασμό, αλλά τις πολιτικές ενέργειες, πρωτοβουλίες και σκέψεις. Αντιθέτως, στην Ελλάδα παρατηρούμε όλο και περισσότερους της πολιτικής να κάνουν τους σχολιαστές. Προφανώς είναι εργασία πολύ πιο εύκολη από το να πάρεις αποφάσεις και να τις υλοποιήσεις.

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του δεν είναι η πρώτη φορά που ρέπουν στον λαϊκισμό. Στη διετή παρακολούθηση του κυβερνητικού έργου σταματούμε σε μια εχθρική για την κυβέρνηση διαδικασία. Είναι εντυπωσιακή η άρνηση στην υλοποίηση όχι μόνο ειλημμένων αλλά και των ψηφισθέντων από την Κοινοβουλευτική Ομάδα αποφάσεων. Δηλαδή η εφαρμογή των νόμων.  Η κυβέρνηση με τον επικεφαλή της δεν θέλουν, δεν μπορούν, δεν κάνουν αυτά για τα οποία έχουν δεσμευτεί. Κωλυσιεργούν, προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο και να οδηγήσουν ανεπιτυχώς την προσπάθεια τους σε πολιτική επαναδιαπραγμάτευση. Έπεσε με δύναμη πάνω στον τοίχο προσφάτως ο Ε. Βενιζέλος. Και ο κρότος ακούστηκε σ’ όλη την Ευρώπη.

Ο κ. Παπανδρέου αντιστέκεται στο θέμα των εκλογών. Επιμένει ότι μπορεί να συνεχίσει με την αποδεκατισμένη ομάδα του. Μια ομάδα ανήμπορη.  Αποδεκατισμένη από σοσιαλιστική ιδεοληψία και αδυναμία. Η κοινωνία σ’ ένα μεγάλο της κομμάτι δυσφορεί. Τα διαρκή λάθη, οι παλινωδίες, η διάχυση της κρίσης στον ιδιωτικό τομέα, η ατολμία στην ουσιαστική περικοπή των δαπανών του κράτους, εκνευρίζουν προφανώς άλλη μεγάλη πολιτών. Κάποιοι ζητούν από την αξιωματική αντιπολίτευση να σταματήσει το καταστροφικό έργο του ΠΑΣΟΚ. Και οι βουλευτές της ΝΔ περιμένουν όπως δείχνουν τα πράγματα να σαπίσει κι άλλο το μήλο του Μεγάρου Μαξίμου. Και το έργο της φθοράς συνεχίζεται…

Αρης Πορτοσάλτε