Υπερωκεάνιο με κουπιά

Γράφει η Σία Κοσιώνη
Διαπιστώσαμε για ακόμη μία φορά, ότι η κυβέρνηση περιήλθε πάλι στη γνώριμη κατά τις «προ-δοσιακές» περιόδους θέση, να πρέπει να ανακοινώνει ότι θα υλοποιήσει τις αποφάσεις που η ίδια έχει πάρει. Αυτή τη φορά, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Κανείς δεν υποστηρίζει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μία εύκολη κατάσταση. Οι διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας, ο κομματικός τρόπος άσκησης της εξουσίας για δεκαετίες, σε συνδυασμό με το βραδύκαυστη διαδικασία λήψης αποφάσεων στην Ευρώπη και τη μορφολογία του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, έχουν δημιουργήσει για τη χώρα ένα περιβάλλον εξαιρετικά πολύπλοκο και δυσμενές.

Φυσικά και θα γίνουν λάθη. Φυσικά και θα υπάρξουν αστοχίες κατά την άσκηση των πολιτικών που έχουν επιλεγεί. Εξάλλου, άνθρωποι βρίσκονται στην κυβέρνηση, όχι ρομπότ. Μόνο που εδώ δε μιλάμε ακριβώς για ανθρώπινα λάθη.


 Εδώ μιλάμε για μία κυβέρνηση, που ευρισκόμενη στην τέλεια καταιγίδα μοιάζει να προσπαθεί να βγάλει ένα υπερωκεάνιο σε ασφαλές λιμάνι κάνοντας κουπί. Και αυτό το κουπί μάλιστα το τραβάνε κάτι καταταλαιπωρημένοι μούτσοι. Κι αν δεν τους προειδοποιούν όλα τα κέντρα διάσωσης ότι πρέπει να βάλουν τις μηχανές στο φουλ. Κι όμως δεν τις βάζουν.


 Η κυβέρνηση αυτή πέρασε διά πυρός και σιδήρου για να καταφέρει να περάσει σκληρά πακέτα μέτρων. Πρώτα το μνημόνιο, μετά το μεσοπρόθεσμο και ενδιάμεσα πολλά έκτακτα υποπακέτα. Παρόλα αυτά οι στόχοι δεν πιάνονται.
Ναι, τα εμπόδια είναι πολλά. Είναι το διεθνές περιβάλλον, είναι η παράλυτη κρατική μηχανή, είναι, να δεχτώ, και κάποιοι λάθος υπολογισμοί. Είναι κυρίως, όμως, η ατολμία και η απροθυμία των κυβερνώντων να βάλουν το δάχτυλο “επί των τύπων των ήλων”, να αντιμετωπίσουν με αποφασιστικότητα τα δύσκολα, τα ταμπού, τις συντεχνίες, τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα και τις ασύλληπτες σπατάλες του κράτους.


 Έτσι, έρχεται για ακόμη μία φορά να επιβάλλει έκτακτα μέτρα, αυτή τη φορά «ποινικοποιώντας» περαιτέρω τους κατόχους ακινήτων. Την κότα με τα χρυσά αυγά, που κι αυτή όμως, πλέον, έχει πάψει να κλωσάει.


 Κι αυτό, αφού για ακόμη μία φορά έχει μείνει πίσω στις δεσμεύσεις της, αφού έχει προσπαθήσει, με αποτυχία αυτή τη φορά, να τις αποφύγει διά της μπλόφας και της αθάνατης ελληνικής κουτοπονηριάς, κι αφού, τελικά, έχει βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, όπως ποτέ πριν.


 Προσπαθώ εδώ και μέρες να συλλάβω το πολιτικό μεγαλείο της φράσης: «Πρώτη μας προτεραιότητα είναι η εφαρμογή των αποφάσεων του Ιουλίου». Ακούραστα το επαναλαμβάνουν τα τελευταία 24ωρα και ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών. Διαλαλούν, δηλαδή, ότι έχουν αποφασίσει να τηρήσουν τις αποφάσεις τους! Παραδέχονται, συνεπώς, ότι τόσο καιρό δεν το έκαναν, κοροϊδεύοντας και τους πολίτες που υπομένουν και περιμένουν με αγωνία τα αποτελέσματα του οικονομικού προγράμματος της κυβέρνησης, αλλά και την τρόικα, η οποία όμως πια δε μας πιστεύει και δεν είναι διατεθειμένη να δώσει την επόμενη δόση αν πραγματικά δεν επιτευχθούν οι στόχοι.


 Ξαφνικά λοιπόν τρέχουμε, πασχίζοντας να διαβεβαιώσουμε ότι και αυτά που έχουμε υποσχεθεί θα κάνουμε, αλλά και ακόμη περισσότερα για να πιάσουμε όλους τους στόχους, προκειμένου να πάρουμε τη δόση, να μη χρεωκοπήσουμε και να μη μας πετάξουν έξω από το ευρώ. Γιατί, φευ, είμαστε πάλι εδώ. 


 Ποιος να πιστέψει όμως πλέον την ελληνική κυβέρνηση; Ειλικρινά, εύχομαι να διαψευσθώ και έστω και την τελευταία στιγμή να βρουν το πολιτικό σθένος να κάνουν αυτά που πρέπει. Αλλιώς…
πηγή