Υποκριτές

Πολύ συχνά η διατύπωση μιας διαφορετικής γνώμης στο διαδίκτυο δεν είναι ευπρόσδεκτη· απεναντίας βρίσκει πολλούς μπαρουτοκαπνισμένους, ευέξαπτους κι στυλοβάτες του ιδεολογικού μονόδρομου ο οποίος αποκτήθηκε με μεθόδους, θα τολμούσα να πω, αντιπαιδαγωγικές κι απόλυτες. Ο χώρος του διαλόγου βρίσκει δαιδαλώδεις ατραπούς τις οποίες δύσκολα βαδίζει αποκρούοντας την άναρχη μπαχαλοειδή σφαίρα.

Προσωπικά έχω δεχθεί.... πολλές επιθέσεις είτε έμφυλες είτε κομματικές γιατί τολμώ να θίξω θέματα που θεωρούνται κατά κόρον ταμπού ή προφυλαγμένες εστίες όπου το δήθεν άβατο κυριαρχεί χωρίς κανένα κοινωνικό έλεγχο.

Ειδικά σε ιστοσελίδες με έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό (αναρχικές ή φιλοκυβερνητικές) η επίθεση κι η μονόπλευρη προσφυγή καταλύει κάθε είδους διαλόγου, διατρανώνοντας ότι η κλειστότητα της στριφνής κομματικής γραμμής ή της παραπλήσιας ιδεολογικής κουλτούρας κι ιδιαιτερότητας έχουν μολύνει τον ‘συνομιλητή’ ο οποίος ειρωνεύεται, διαφωνεί με μίσος κι πιστοποιεί το ιδιότυπο σύμπλεγμα του κατατρεγμένου.

Δεν έχω νιώσει πιο δικαιωμένος από τις έτοιμες παπαγαλίστικες ατάκες:
Τολμάς να μιλήσεις για το άσυλο; Είσαι πασόκος.
Τολμάς να εκφράσεις διαφορετική γνώμη για το προβατοποιημένο gay συρφετό; Είσαι ομοφοβικός.
Τολμάς να μιλήσεις για το ΚΚΕ; Είσαι αντικομμουμιστής, πράκτορας.
Ειλικρινά, τέτοιου είδους αντιδράσεις παρατηρούνται σε προεφηβικές ηλικίες, για να μην σχολιάσω το υπερσυντηρητικό μίσος που βαφτίζεται αντίσταση κι επαναστατικότητα.

Θα πρότεινα στους φανατικούς κι μισαλλόδοξους αγανακτισμένους σχολιαστές κι μη που επέστρεψαν από τις διακοπές τους (η απόλυτη υποκρισία) να προσπαθήσουν να γίνουν πρώτα καλύτεροι άνθρωποι οι ίδιοι κι μετά να πολιτικολογήσουν αρθρώνοντας λόγο για το οτιδήποτε τους προβληματίζει.

Ειδικά το τελευταίο είναι μια κάποια λύσις.
the elf at bay

ramnousia.com