Ήταν ένας Λίβυος, ένας Ιάπωνας κι ένας Έλληνας...

Για να κυβερνήσεις μια χώρα (όποια και να είναι αυτή) επί 42 συναπτά έτη, δε χρειάζεται να είσαι μόνο κρετίνος και αδίστακτος. Πρέπει να έχεις και νιονιό. Γι’αυτό έχω την εντύπωση πως ούτε οι Αμερικανοί, ούτε οι Ευρωπαίοι θα ξεφορτωθούν έτσι εύκολα τον Καντάφι. Δεν μπορεί, κάτι θα έχει στο μυαλό του ο Μουαμάρ και δεν είναι τόσο βλάκας, ώστε να τα βάζει από πείσμα με όλη τη Δύση…


Το σημαντικό είναι να μην πάθουν άλλα δεινά οι φουκαράδες οι Λίβυοι πολίτες, οι οποίοι είναι τα μόνα θύματα μέχρι στιγμής σ’αυτή την τρέλα. Το ίδιο ευχόμαστε φυσικά και για τους Ιάπωνες που όμως δεν κυνηγιούνται ούτε από δικτάτορα, ούτε από… απελευθερωτές, αλλά από την ίδια φύση, στην πιο άγρια μορφή της. Αυτά να τα βλέπουμε λίγο κι εμείς, που ναι μεν έχουμε πολλά προβλήματα, αλλά τα δικά μας ωχριούν μπροστά στα δικά τους…

Λοιπόν, κουκουλωθείτε καλά, πάρτε αγκαλιά θερμοφόρες και καλοριφέρ γιατί σας έχω ανεκδοτάκι. Ήταν ένας Λίβυος, ένας Ιάπωνας κι ένας Έλληνας και συναντώνται με το Θεό:

http://voliotaki.blogspot.com/