Θα ακολουθούμε τις φωνές σαν υπνωτισμένοι…

Γράφει ο Κώστας Κετσετζόγλου

Γυρίζω και ξαναγυρίζω στην απόφαση του ΣΤΕ αλλά πραγματικά η απόλαυση δεν τελειώνει ποτέ. Μπορεί να πέρασαν δυο χρόνια και δικαίως να είμαστε τόσο ανυπόμονοι αλλά πραγματικά η δικαίωση που ήρθε από το ίδιο δικαστήριο που πριν 12 χρόνια είχε παγώσει και εντέλει εξαφανίσει το σχέδιο Γρανίτσα και μαζί το όνειρο μας είναι ατελείωτη....
Και ναι αξίζει τον κόπο η καθυστέρηση. Οπως άξιζε και το ότι ο νόμος για το γήπεδο της ΑΕΚ μπήκε στο ρυθμιστικό της Αθήνας και όχι σαν… τσόντα σε κάποιο άσχετο νομοσχέδιο για να ψηφιστεί 2-3 μήνες νωρίτερα. 

Κι όσο κι αν δεν μπορώ να… περιμένω όπως και οι περισσότεροι ή μάλλον όλοι, πρέπει να μην ξεχνάω και να μην ξεχνάμε πως αυτό το γήπεδο θα γίνει για 50 και βάλε χρόνια. Θα είναι εκεί όταν πολλοί από εμάς δεν θα είμαστε. 

Και για το μόνο που πραγματικά στεναχωριέμαι είναι για τα αδέρφια μας που δεν θα το ζήσουν. Που δεν θα είναι εκεί. Να μας δίνει ο Θεός την υγειά μας να μπούμε μέσα την πρώτη μέρα. 
Η Απλά να κάτσουμε απ’ έξω και να ακούμε. 
Τις φωνές. 
Οπως παλιά που έστριβες από τον δρόμο ερχόμενος από τον Περισσό και έβλεπες στο βάθος την Σκεπαστή. 
Και άκουγες. 
Και οι φωνές σε οδηγούσαν σαν να είσαι υπνωτισμένος. 

Σαν την γιαγιά στην Επίδαυρο που έφυγε από το χωριό της χιλιόμετρα μακριά ακολουθώντας την φωνή της Μαριας Κάλας. Κι όταν έφτασε είχε τελειώσει το ρεσιτάλ και την ρώτησαν τι ψάχνει και τους είπε απλά. Ακολούθησα την φωνή. Σαν την πιο γλυκιά μελωδία, σαν την πιο ανατριχιαστική ερμηνεία έμοιαζαν οι φωνές στην Σκεπαστή όταν πλησίαζες. Ετσι θα είναι και τώρα και καλύτερα. Λίγο υπομονή. Ερχεται η ώρα

 Οι λεπτομέρειες από το σκεπτικό της απόφασης έκαναν τα πράγματα ακόμη πιο απολαυστικά. Με όλα αυτά που έχουμε ακούσει και διαβάσει αυτά τα δύο χρόνια από διάφορους  δήθεν δημοκράτες, δήθεν νομοταγείς, δήθεν οικολόγους είναι απόλυτα φυσιολογικό αυτό το βαρύ νομικό κείμενο να μοιάζει το πιο ωραίο ανάγνωσμα του καλοκαιριού. Με τον τρόπο που απαντάει σε ένα προς ένα τα επιχειρήματα του Δήμου, γιατί τα 17 Μίκι Μάους δεν μπόρεσαν καν να πείσουν το ΣΤΕ να εξετάσει την προσφυγή τους, το δικαστήριο, η ολομέλεια του, κλείνει μια για πάντα κάθε πόρτα και παράθυρο από το οποίο θα προσπαθούσε να μπει κάποιος για να δημιουργήσει πρόβλημα στην ΑΕΚ. 

Γιατί το θέμα τους αυτό ήταν. 
Οχι τα 41 δέντρα ούτε τα 2,5 στρέμματα που ούτε θα καταλάβει κανείς ότι λείπουν με τόση ομορφιά που θα έχει η περιοχή με το υπέροχο γήπεδο μας. Με τον ΝΑΟ μας. Με την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΜΑΣ. Οπως κανείς δεν μπορεί να δικαστεί δεύτερη φορά για το ίδιο αδίκημα έτσι και η τελεσίδικη απόφαση του ΣΤΕ είναι και ΟΡΙΣΤΙΚΗ. Πήγαν για τα πολλά και έχασαν και τα λίγα. 

Το παραμύθι τους και η αυτοπροβολή κάποιων γελοίων πάνω στις πλάτες της ΑΕΚ έληξε. Παρολα αυτά η αγκαλιά της ΑΕΚ είναι τεράστια και τους χωράει όλους. Ας ασχοληθεί κι ο Δήμαρχος λίγο με τον Δήμο του και όταν έρθει με το καλό η ΑΓΙΑ ΩΡΑ εκεί θα είναι κι αυτός και μάλιστα σε μπροστινή θέση. Ετσι κι αλλιώς ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΕΚ ΖΟΥΜΕ…

Και στο τελος ενα δωράκι για το αρχείο σας. Πεταμένα... Λεφτά:

Δ ι ά τ α ύ τ α Απορρίπτει την αίτηση. Δέχεται την ασκηθείσα παρέμβαση.Επιβάλλει στον αιτούντα Δήμο τη δικαστική δαπάνη του Δημοσίου, που ανέρχεται σε τετρακόσια εξήντα (460) ευρώ, και αυτή των παρεμβαινόντων, που ανέρχεται σε εξακόσια σαράντα (640) ευρώ".

Φιλάκια!