Τι να τα κάνουμε καλέ μου τα …μετάξια σου; Προέχει η θεραπεία κι είναι αμφίβολο αν είναι πλέον εφικτή

Προς το μεγάλο Βασιλιά που πλέον δεν μας ακούει, παρά μόνο τους αυλοκόλακες που τον περιτριγυρίζουν

To "μυστήριο τραίνο" που εν καιρώ άγριου πολέμου πέρασε, για σένα ήταν που σφύριξε, αλλά την κρίσιμη στιγμή μονάχα δίστασες, μας γύρισες την πλάτη και ανακοίνωσες ψυχρά, ''θα ταξιδέψω με αεροπλάνο''.....

Η πανοπλία σου πια σήμερα δεν σε χωράει, πάχυνες λίγο....
κι εσύ δυο χρόνια τώρα βυθισμένος στην τρυφηλή ζωή των ανακτόρων, λίγο οι κόλακες, λίγο τα τείχη που ψήλωσαν άξαφνα και σ΄εμποδίζουνε ν΄ακούσεις καθαρά την ανάσα του πλήθους.... Χάθηκες. Μονάχα τη … φαντάζεσαι τη θλίψη! Δεν τη νιώθεις, ούτε και κάτι αισθάνεσαι, όσο και να μιλάς αφ΄υψηλού κι εξ αποστάσεως για τα ''δεινά'' και τις ''θυσίες'' των άλλων.... Γι αυτό και τόσο λογικά, τόσο... ψύχραιμα, δέχεσαι να βαφτίσεις την επιβολή των αδικιών .... ''μεταρρυθμίσεις'' (πόσο sic), και ν΄αυτοπαραπλανηθείς πως οι ...υπήκοοι, θα πειθαρχήσουν.

Και ξέρεις κάτι αγαπητέ; Τα σχέδια, τα οράματα και τα …καινούρια ξεκινήματα, μας ακούγονται τελείως εξώκοσμα! Είναι πολύ αστείο και τραγικό ταυτόχρονα, όσο φαντάζει και το να ....προσφέρεις χαμογελώντας ευτυχισμένος ένα ζευγάρι χειροποίητα και καλογυαλισμένα Louis Vuitton (http://us.louisvuitton.com/eng-us/men/shoes/fall-2014), σε κάποιον που έχει ήδη προχωρημένα κρυοπαγήματα.

Αγαπητέ μου φίλε μας είπες ότι επιτέλους ήρθε η ανάπτυξη, αυτή που τόσο περιμέναμε, όμως κάποιοι δεν μπορούν να σε καταλάβουν γιατί έχουν πολύ καιρό να φάνε και αυτά που λες τους ακούγονται τόσο μακρινά που γελάνε ειρωνικά κουνώντας το κεφάλι τους.
Ναι, είναι αυτοί που σε είχαν πιστέψει και σου έδωσαν λευκή επιταγή, όμως τους είπες ψέμματα και τους πήρες και αυτά τα λίγα που είχαν μαζέψει με τόσους κόπους και πολύ ιδρώτα....  

Με καταλαβαίνεις φαντάζομαι.... Τι να τα κάνουμε καλέ μου τα …μετάξια σου; Προέχει η θεραπεία κι είναι αμφίβολο αν είναι πλέον εφικτή, εδώ που έχουμε φτάσει....

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια