Π. Παυλόπουλος: Θεωρώ, θεσμικώς και πολιτικώς, αδιανόητο ο ΣΥΡΙΖΑ να χαρακτηρίζεται ως «άκρο», που βρίσκεται εκτός του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

του πρώην Υπουργού Εσωτερικών και Βουλευτή Α΄ Αθηνών 
Καθηγητή κ. Προκόπη Παυλόπουλου 
στην εφημερίδα «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ»

και στη δημοσιογράφο κα Αλίκη ΜΑΤΣΗ


I. Ενστερνίζεσθε τη θεωρία των δύο άκρων, όπως εκφράστηκε προσφάτως από τον Πρωθυπουργικό σύμβουλο Χρ. Λαζαρίδη;

Κατά πάγια τακτική μου δεν σχολιάζω τις θέσεις και απόψεις των συναδέλφων μου στη ΝΔ.  Οι ίδιοι αναλαμβάνουν την ευθύνη γι’ αυτές.  Δεν θ’ αποφύγω όμως ν’ απαντήσω στο ερώτημά σας εκθέτοντας την προσωπική μου άποψη: Θεωρώ, θεσμικώς και πολιτικώς, αδιανόητο –μολονότι διατηρώ σημαντικότατες ενστάσεις ως προς ακραίες τοποθετήσεις κάποιων στελεχών του- ο ΣΥΡΙΖΑ να χαρακτηρίζεται ως «άκρο», που βρίσκεται εκτός του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου».  Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη βούληση του Εκλογικού Σώματος, βρίσκεται στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.  Κατά συνέπεια και λόγοι σεβασμού της λαϊκής ετυμηγορίας –άρα σεβασμού της ίδιας της δημοκρατικής αρχής- επιβάλλουν την αντιμετώπιση του ΣΥΡΙΖΑ κατά τρόπο ανάλογο με τον θεσμικό του ρόλο και την αντίστοιχη αποστολή του.  Πέραν τούτου όσοι έχουν αντίθετη άποψη οδηγούνται, κατ’ ανάγκη, στην υποστήριξη της θέσης ότι σήμερα στην Ελλάδα δεν έχουμε μόνο κοινωνικοοικονομικό πρόβλημα αλλά και πρόβλημα Δημοκρατίας.  Αφού στα κοινοβουλευτικά πολιτικά συστήματα –όπως είναι και το δικό μας- ενδεχόμενη διαπίστωση ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση στερείται της απαιτούμενης, ως εκ του θεσμικού ρόλου της, δημοκρατικής νομιμοποίησης και συμπεριφοράς σημαίνει πως δεν μπορούν να λειτουργήσουν ομαλά οι δημοκρατικοί –πρωτίστως δε οι κοινοβουλευτικοί- θεσμοί.  Μακράν εμού τέτοια πολιτική και θεσμική διαπίστωση και κρίση.

II. Υπάρχει πάντως θέμα γιατί και ο ίδιος ο Αντ. Σαμαράς, σε σειρά ομιλιών του, έχει υιοθετήσει τη θεωρία αυτή...Τελικά η ΝΔ βάζει στο ίδιο “τσουβάλι” τη ΧΑ και τον ΣΥΡΙΖΑ;

Ουδέποτε ο κ. Α. Σαμαράς υιοθέτησε τέτοια θεωρία, υπό την έννοια που κάποιοι την εννοούν και ιδίως υπό την έννοια της τοποθέτησης του ΣΥΡΙΖΑ εκτός «δημοκρατικού τόξου».  Άλλωστε η εντελώς πρόσφατη –μόλις την περασμένη Πέμπτη- δημόσια τοποθέτηση του Πρωθυπουργού το αποδεικνύει. Πολλώ μάλλον όταν από την κατά τ’ ανωτέρω τοποθέτηση προκύπτει η σταθερή βούλησή του να ζητήσει απ’ όλα τα δημοκρατικώς οργανωμένα Πολιτικά Κόμματα –πρωτίστως δε από την Αξιωματική Αντιπολίτευση- την αναγκαία σύμπραξη, ώστε να υψωθεί ένα ενιαίο και συμπαγές δημοκρατικό τείχος κατά των εγκληματιών - επιγόνων του ναζισμού και «θαυμαστών» των ταγμάτων εφόδου του Ερνστ Ρεμ.

III. Ως έγκριτος νομικός, πιστεύετε ότι το υπάρχον νομικό οπλοστάσιο δεν αρκεί;

Επανειλημμένως έχω τονίσει, ιδίως δε τις τελευταίες ημέρες –και δίχως να υποτιμώ, μέχρι να τη δούμε, την πρόταση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη κ. Ν. Δένδια- ότι το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο του Ποινικού Κώδικα παρέχει τα εχέγγυα επαρκούς ποινικού κολασμού των ναζιστικής προέλευσης και νοοτροπίας στυγερών εγκλημάτων των στελεχών της «Χρυσής Αυγής».  Και αναφέρομαι κυρίως στις διατάξεις των άρθρων 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα.  Το πρώτο από τα άρθρα αυτά αφορά τη συγκρότηση και δράση εγκληματικής οργάνωσης.  Και το δεύτερο, μέσ’ από τον συνδυασμό των διατάξεων των παρ. 1 και 4, αφορά τη συγκρότηση και δράση τρομοκρατικής οργάνωσης.  Η  οποία διαφοροποιείται από την εγκληματική οργάνωση διότι, μεταξύ άλλων, τα μέλη της μέσω των εγκλημάτων τους τείνουν να βλάψουν σοβαρά ή να καταστρέψουν «τις θεμελιώδεις συνταγματικές, πολιτικές… δομές της Χώρας».  Χαίρομαι διότι ο κ. Δένδιας υιοθέτησε τη γραμμή αυτή, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της από 19.9.2013 αναφοράς του προς την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.

IV. Συμφωνείτε με την πρόταση του ΠΑΣΟΚ να τεθεί εκτός νόμου το κόμμα του Ν. Μιχαλολιάκου;

Κατά το Σύνταγμα, όπως προκύπτει ιδίως από τις διατάξεις του άρθρου 29, στο πλαίσιο της ελληνικής έννομης τάξης δεν υφίσταται θεσμική δυνατότητα να τεθεί ένα πολιτικό κόμμα –συμπεριλαμβανομένης της «Χρυσής Αυγής»- ευθέως εκτός νόμου, όπως συμβαίνει σε άλλες έννομες τάξεις, π.χ. στη γερμανική.  Άρα η μόνη νομική οδός προς αυτή την κατεύθυνση, όπως ήδη επισήμανα, είναι εκείνη των άρθρων 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα.  Η οποία μάλιστα οδηγεί, σε περίπτωση καταδίκης, και στην επιβολή της ποινής της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, με όλες τις εντεύθεν συνέπειες για το πολιτικό μέλλον όσων καταδικάζονται σε μια τέτοια ποινή.

V. Κάποιοι, εντός ΝΔ, όπως ο κ. Β. Πολύδωρας έβλεπαν μέχρι πρότινος με καλό μάτι την προοπτική, έστω μετεκλογικώς, συνεργασίας της ΝΔ με τη ΧΑ. Εσείς;

Ουδέποτε ο κ. Β. Πολύδωρας, όπως άλλωστε πολλές φορές διευκρίνισε, υπονόησε κάτι τέτοιο.  Απλώς αναφέρθηκε στο κόσμο που ψήφισε «Χρυσή Αυγή» και ο οποίος, τουλάχιστον στη συντριπτική του πλειοψηφία, κάθε άλλο παρά διακατέχεται από φιλοναζιστικά ή φιλοφασιστικά αισθήματα.  Απλώς ψήφισε «Χρυσή Αυγή» διαμαρτυρόμενος, αλλά τώρα ξέρει πολύ καλά τι εστί αυτό το ναζιστικό παραμάγαζο και ποιο είναι το «ποιόν» των στελεχών του. Κατά τα λοιπά η δική μου απάντηση είναι αυτονόητη: Αδιανόητο.


VI. Αν η Κυβέρνηση, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, οδηγηθεί τελικά στην ανάγκη να λάβει και νέα μέτρα, θα συνταχθείτε με την κομματική γραμμή;

Δεν μου επιτρέπεται ν’ απαντήσω σε μια τέτοια υποθετική ερώτηση, διότι θα ήταν σαν ν’ αμφισβητούσα τη ρητή και κατηγορηματική, ακόμη κι εντελώς πρόσφατη, διαβεβαίωση του Πρωθυπουργού ότι δεν πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα.  Γνωρίζοντας λοιπόν την πολιτική συνέπεια του κ. Σαμαρά δεν πρόκειται, έστω και εμμέσως, να θέσω εν αμφιβόλω την αξιοπιστία του.  Είναι για μένα θέμα αρχής. 

VII. Εδώ που έχουμε φθάσει, με δεδομένη την κοινωνική αναταραχή, πόσο πιθανό είναι να οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές;

Δεν ανήκει στην πολιτική μου νοοτροπία να κάνω τέτοιου είδους προβλέψεις.  Αρκούμαι μόνο να πω –και το έχω διατυπώσει επανειλημμένως- ότι, υπό τις σημερινές μάλιστα συνθήκες, πρόωρες εκλογές θα ισοδυναμούσαν και με καταστροφική κατεδάφιση όλων εκείνων που χτίσθηκαν τελευταία με τεράστιες θυσίες από τον Ελληνικό Λαό.  Επέκεινα, όποιος προκαλέσει πρόωρες εκλογές αναλαμβάνει και την ανάλογη –πραγματικά ιστορική- αρνητική ευθύνη.

Αλίκη ΜΑΤΣΗ

«ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ»