Τα εγκληματικά λάθη του Σάντος παραλίγο να στοιχίσουν στην Εθνική....

Με ένα αλλοπρόσαλλο σχήμα πήγαμε στο Λιχτενστάιν για να πάρουμε ένα φαινομενικά εύκολο ματς.
Ο Σάντος με μια έμπνευση βγαλμένη από νοσηρή διαστροφή ξεκίνησε τον αγώνα βάζοντας στο αγώνα τον Παναγιώτη Κονέ και τον Ταχτσίδη με τα νέα τατουάζ του να κάνουν παιχνίδι. Τα παλικάρια όχι μόνο....
δεν έκαναν παιχνίδι αλλά δεν μπορούσαν να αλλάξουν τη μπάλα ούτε μεταξύ τους.
Ο δε Μανιάτης βρισκόταν στον κόσμο του και γύρναγε στο γήπεδο σαν γιδοβοσκός.
Στην επίθεση είχαν αφήσει μόνο του τον Μήτρογλου λες και παίζαμε με την Βραζιλία και φυσικά η μπάλα στο πρώτο ημίχρονο δεν έφτανε ποτέ.
Από την άλλη ο Χριστοδουλόπουλος (όχι ο τραγουδιστής) το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να μην χαλάσει την κοτσίδα του.

Ο μόνος που έδειξε λίγο ενδιαφέρον για τον αγώνα ήταν ο Χολέμπας αλλά έμελλε να κάνει την βλακεία του αγώνα με αποτέλεσμα να πάρει κόκκινη κάρτα μετά από διαμαρτυρία.

Ευτυχώς ο Σάντος κατάλαβε την πατάτα που έκανε και με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου έβγαλε τον Κονέ και έριξε τον Νίνη στον αγώνα και αργότερα έβγαλε και τον Ταχτσίδη και έβαλε τον Καραγκούνη για να έρθει επιτέλους το γκολ στο 73 με τον Μήτρογλου.

Μετά το γκολ η ομάδα ξαναχάθηκε μέσα στο γήπεδο αλλά ευτυχώς τα παιδιά του Λιχτενστάιν θέλουν πολλά  ψωμιά ακόμα για να βάλουν γκολ.

Λίγο έλειψε να δώσουμε την ευκαιρία στην συμπαθή αυτή χώρα να ορίσει την σημερινή ημέρα σαν εθνική εορτή.

Από τον σημερινό αγώνα κρατάμε μόνο τη νίκη και συνεχίζουμε, όσον αφορά τον αγώνα δεν αντέχει σε κριτική.

Ας ελπίσουμε να αλλάξουν όλοι μυαλά και να συνέλθουν όλοι γρήγορα γιατί σε λίγες ημέρες έχουμε άλλον αγώνα. 
zouzouni news

Δείτε και τι έγραψε ο Μιχάλης Τσαμπάς στο gazzeta.gr
Μουντιάλ σε πάει η ψυχή, όχι το τατουάζ!
Αν χαμογελάμε για κάτι είναι για την νίκη που σε συνδυασμό με την γκέλα της Βοσνίας μας δίνει το δικαίωμα να ονειρευόμαστε απευθείας... Βραζιλία! Αν όμως δούμε την όλη εμφάνιση-ντροπή στο Λιχτενστάιν τότε το «απευθείας» μόνο... όνειρο μπορεί να μείνει. Η εθνική Ελλάδος κέρδισε μια ομάδα από... φιλότιμους ερασιτέχνες αλλά δεν κάνει κανέναν περήφανο και πολύ περισσότερο τους παίκτες που έπαιξαν και τον προπονητή. Ή για να είμαστε δίκαιοι την συντριπτική πλειοψηφία όσων είδαν ένα κρίσιμο ματς προκριματικών ως... καλοκαιρινή αγγαρεία!

Είναι προφανές πλέον ότι η άποψη «να γίνεται ανανέωση στην Εθνική ομάδα, να παίζουν νέα παιδιά και όχι οι... παλαίμαχοι της Πορτογαλίας» πάει... περίπατο. Κι όποιος την πιστεύει δεν έχει παίξει ούτε σε αλάνα μπάλα. Το αξίωμα να παίζουν νέα παιδιά, έτσι απλά βάση της ηλικίας που γράφει η ταυτότητα τους δεν έχει λογική.

Έχει φανεί ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν, αλλά φάνηκε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο και στο Λιχτενστάιν. Εκεί όπου παίκτες με... στυλάκι νόμιζαν ότι θα καθαρίσουν τον αντίπαλο επειδή αυτοί παίζουν στο Καμπιονάτο και οι «απέναντι» στις... γειτονιές τους. Η παρουσία του Ταχτσίδη είναι το πιο... τρανταχτό παράδειγμα όλων, χωρίς αυτό να σημαίνει πως στο πρώτο μέρος δεν τον ακολούθησαν πάρα πολλοί σε «απόδοση» και υφάκι. Η εθνική ήρθε κατάφατσα με ένα φιάσκο που θα ήταν από τα μεγαλύτερα στην ιστορία τους μόνο και μόνο επειδή οι παίκτες που φορούσαν το εθνόσημο δεν το... πήραν χαμπάρι.

Για παράδειγμα ο Χολέμπας με ανεξήγητα νεύρα (ή μήπως έχουν εξήγηση με το... θέμα της μεταγραφής) κατάφερε όχι μόνο να αποβληθεί σε ένα τέτοιο ματς, αλλά κυρίως να το κάνει «στο καλό φεγγάρι» της ομάδας, όταν η Ελλάδα πίεζε κι ενώ ο ίδιος είχε κερδίσει φάουλ!

Όμως τις δικές του ευθύνες έχει και ο Σάντος που όλα αυτά τα... έβλεπε και τα άφηνε με την ώρα να περνάει. Ακόμη και ο δισταγμός του να βάλει μέσα στην περιοχή των γηπεδούχων από νωρίς ένα δεύτερο επιθετικό δεν έχει λογική.

Τουλάχιστον ο Πορτογάλος είχε τα κότσια μετά το ματς να μιλήσει για «ντροπή» και μακάρι έτσι να αισθάνονται και οι πρωταγωνιστές για να βγάλουν εγωισμό με την Λετονία την Τρίτη! Η ιστορία του αγώνα έγινε όταν πραγματοποιήθηκε η αλλαγή που... φώναζε από το 20'!

Όταν πέρασε στο χορτάρι ο Γιώργος Καραγκούνης, ο άνθρωπος που είναι η προσωποποίηση του πάθους και του «ξέρω τι σημαίνει να παίζω στην Εθνική Ελλάδος». Ο «Κάρα» ούτε γκολ έβαλε, ούτε το γκολ έφτιαξε. Δεν έκανε καν... παπάδες.

Όμως λαϊκά έβαλε το «κωλόχερο» που χρειάζονταν όλοι. Σήμανε την αντεπίθεση. Είπε στους συμπαίκτες του αυτό που σχεδόν από την αρχή του αγώνα λέγαμε όλοι από τα σπίτια μας και οι «ήρωες» από την εξέδρα!

Ούτε το μαλλάκι, ούτε το τατουάζ, ούτε το στυλάκι, ούτε η υπεροψία προς τον αντίπαλο σε κάνει παίκτη και πολύ περισσότερο όλα τα παραπάνω δεν σε στέλνουν Μουντιάλ! Σε μια τέτοια διοργάνωση πας μόνο αν έχεις αρχ... και ψυχή. 

Οπότε μην κάνει σε κανέναν έκπληξη, ούτε να γκρινιάξετε αν το καλοκαίρι με το καλό ο γερό-Κάρα είναι σημαιοφόρος στα γήπεδα της Βραζιλίας και κάποια παιδάκια βλέπουν τα ματς αγκαλιά με τα μοντέλα τους από κάποια παραλία της Μυκόνου!