Π. ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Πρόταση για τη συνέχιση της αναστολής των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας

Μιλώντας στην εκπομπή του ANTENNA «Πρωινό στον ΑΝΤ1», και στους δημοσιογράφους κ.κ. Ντ. Κοτροκόη και Ν. Ρογκάκο, ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Καθηγητής κ. Προκόπης Παυλόπουλος, αναφερόμενος στο ζήτημα της ενδεχόμενης άρσης του μέτρου της αναστολής των πλειστηριασμών που αφορούν την πρώτη κατοικία επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:


«Ι.   Είναι αδιανόητο να γίνεται λόγος, υπό τις σημερινές μάλιστα συνθήκες, για άρση του μέτρου της αναστολής των πλειστηριασμών που αφορούν την πρώτη κατοικία από 1.1.2014.   Ούτε η Κυβέρνηση σκέφτεται κάτι τέτοιο. Και τούτο ιδίως για τους εξής λόγους:

Α. Πρώτον, διότι οι συνθήκες υπό τις οποίες θεσπίσθηκε αυτό το μέτρο το 2010, με το ν. 3869 και τις μεταγενέστερες παρατάσεις του, όχι μόνο δεν έχουν βελτιωθεί αλλά, όλως αντιθέτως, έχουν επιδεινωθεί.  Κυρίως οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων βρίσκονται σε τεράστια απόκλιση σε σχέση με τις πραγματικές, ενώ και τα εισοδήματα των δανειοληπτών έχουν δραματικά μειωθεί.  Αυτό αποτελεί και σημαντικό διαπραγματευτικό όπλο απέναντι στην Τρόικα, όταν μάλιστα ο αριθμός των ωφελουμένων από την αναστολή των πλειστηριασμών, με βάση τα κριτήρια του ν. 3869/2010, είναι και σήμερα πολύ μικρός.

Β. Δεύτερον, διότι η ακίνητη ιδιοκτησία, μέσα από τον εφιαλτικό συνδυασμό της κατάρρευσης της αγοράς ακινήτων και της υπερφορολόγησής της, έχει οδηγηθεί σχεδόν σε πλήρη αποδόμηση του πυρήνα της.  Κάτι που έρχεται σ’ αντίθεση όχι μόνο με το Σύνταγμα αλλά και με αυτό τούτο το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αφού αγγίζει τα όρια της έμμεσης δήμευσης της ακίνητης ιδιοκτησίας.

ΙΙ. Κατά τη γνώμη μου δε η Κυβέρνηση, και ειδικώς το Υπουργείο Οικονομικών, έχουν πλήρως αποτελεσματική και κοινωνικώς δίκαιη δίοδο διαφυγής ώστε ν’ αποφευχθεί στο μέλλον η καταχρηστική χρησιμοποίηση του μέτρου της αναστολής των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας από εκείνους οι οποίοι έχουν άλλα, σημαντικά, περιουσιακά μέσα εξόφλησης των δανείων προς τις τράπεζες αλλά αποφεύγουν να τα χρησιμοποιήσουν. Οι οποίοι δηλαδή δρουν καταχρηστικώς και σε βάρος εκείνων που έχουν πραγματική ανάγκη να προστατεύσουν την πρώτη κατοικία τους για να μη μείνουν κυριολεκτικά στο δρόμο.  Η δίοδος αυτή διαφυγής, μέσω νομοθετικής ρύθμισης, έχει ως εξής:

Α. Πρώτον, εν πάση περιπτώσει το καθεστώς της αναστολής των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας παρατείνεται, για όλους εκείνους που υπάγονται σ’ αυτό κατά το ν. 3869/2010, και μετά την 1.1.2014.  Και μάλιστα τουλάχιστον ως το τέλος του 2015.

Β. Δεύτερον, εφόσον η δανείστρια τράπεζα, ύστερα από δική της πάντα πρωτοβουλία –αφού μπορεί να προκρίνει άλλες λύσεις, π.χ. ρύθμιση του κάθε δανείου μ’ ευνοϊκότερους όρους- και με δικά της ερευνητικά μέσα αποκαλύπτει και αποδεικνύει, φυσικά με βάση τα κριτήρια που έχει προσδιορίσει ο νόμος, ότι ο δανειολήπτης έχει άλλα επαρκή οικονομικά εφόδια για την εξόφληση του δανείου του, τα οποία αυθαιρέτως και καταχρηστικώς δεν χρησιμοποιεί, τότε μπορεί να προσφεύγει στο αρμόδιο δικαστήριο (π.χ. Μονομελές Πρωτοδικείο).  Και να ζητήσει την άδεια αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος αυτών και μόνο των περιουσιακών στοιχείων.  Όχι όμως κατά της πρώτης κατοικίας.  Έτσι και η πρώτη κατοικία δεν θίγεται, ενώ η αναγκαστική εκτέλεση αποκλειστικώς κατά άλλων περιουσιακών στοιχείων γίνεται με τις εγγυήσεις της Δικαιοσύνης.
Θεωρώ ότι μια τέτοια λύση είναι και κοινωνικώς δίκαιη και αποδεκτή αλλά και σύμφωνη με το Σύνταγμα, το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.   Πέραν τούτου είναι αδύνατο ν’ απορριφθεί από την Τρόικα, αφού ο στόχος που επιδιώκει εξυπηρετείται.  Το ίδιο δε ισχύει και για τις Τράπεζες.»