ΖΩΗ ΒΟΥΤΗΓΜΕΝΗ ΣΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ …ΟΛΓΑ ΝΑ ΛΕΙΠΕΙ.

Τις τελευταίες πολλές ημέρες η επικαιρότητα στριμώχνεται στα ίδια και τα ίδια θέματα. Οι απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων, οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ και, σε ρόλο ..τσόντας γέλιου, η προανακριτική για τη λίστα Λαγκάρντ. Τρόικα, Στουρνάρας, Μανιτάκης. Τρόικα, Στουρνάρας, Μανιτάκης. Βαρέθηκε η ψυχή μου. Στάγδην ορός από φαρμάκι.

Με ενδιαφέρον λοιπόν, και κυρίως με ανησυχία, διάβασα χθες ένα θέμα στον Ελεύθερο Τύπο. Και μπράβο στους συναδέλφους που το ανέδειξαν. «Θαμμένη βόμβα 10 εκατ. τόνων στο Σχιστό», ήταν ο τίτλος και «Ραδιενεργά απόβλητα» ο υπέρτιτλος. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας οι καταρρακτώδεις βροχές του περασμένου Φεβρουαρίου προκάλεσαν σοβαρές ζημιές σε μια ολόκληρη βουνοπλαγιά που τα σπλάχνα της είναι γεμάτα με απόβλητα-παραπροϊόντα ουρανίου του εργοστασίου Φωσφορικών Λιπασμάτων Δραπετσώνας.

Είναι λογικό, και επιβεβλημένο, κάτοικοι και τοπικές αρχές να ανησυχούν για τις επιπτώσεις στη δημόσια υγεία. Όπως λογικό είναι να ανησυχούμε και όλοι οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου Αττικής, αφού εκτός από το Σχιστό υπάρχει και η χωματερή των Λιοσίων, που ενώ έχει τιγκάρει συνεχίζουν να τη φορτώνουν και να τη φορτώνουν, λες κι είναι η ντούρασελ, με τελευταία την Αρκαδία να έχει πάρει σειρά για να μεταφέρει στη Φυλή τα σκουπίδια της.

Και πρέπει να ανησυχούμε γιατί σύμφωνα με σχετικά πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών -την οποίαν κάποιος φίλος είχε την καλοσύνη να μου αποστείλει- για να αποκατασταθεί το περιβάλλον θα χρειαστούν περισσότερα από 100 χρόνια στις περιπτώσεις του Σχιστού και των Λιοσίων, ενώ για τις υπόλοιπες παράνομες χωματερές, που υπάρχουν στη χώρα μας, ο χρόνος αποκατάστασης, μετά το κλείσιμό τους, φτάνει το ένα τέταρτο του αιώνα. Η καταστροφή του υπεδάφους, σύμφωνα πάντα με την έρευνα, φτάνει μέχρι και τα 100 μέτρα, ενώ έχουν δηλητηριαστεί η πανίδα και η χλωρίδα των περιοχών. Το 70% των περιπτώσεων χαρακτηρίζεται από «επικίνδυνο έως αρκετά και εξαιρετικά επικίνδυνο» και μόλις το 30% θεωρείται «λίγο επικίνδυνο».

Αν μάλιστα διαβάσουμε το ρεπορτάζ του «Ελευθέρου Τύπου» σε συνδυασμό με τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη Χαλκιδική έχουμε έναν επιπλέον λόγο να ανησυχούμε. Ναι, καλές είναι οι επενδύσεις, μη φτάσουμε όμως στο σημείο να εξορύσσουμε χρυσό και ταυτόχρονα αναγκαστούμε να θάβουμε τους ανθρώπους σε μολυβένια φέρετρα. Θερίζει που θερίζει ο καρκίνος της φτώχειας και της ανέχειας, μην προσθέσουμε κι άλλες πηγές απόκτησής του.

Ναι, είμαστε σε οικονομική κρίση. Ας πεθάνουν κάποιοι από μας από ασιτία. Δεν χρειάζεται όμως να υπογράψουμε και τη θανατική καταδίκη των αγέννητων παιδιών μας. Δεν χρειάζεται να αφανίσουμε και ένα αρχέγονο δάσος, περίπου 3.500 στρεμμάτων, για να θάβουμε τα τοξικά απόβλητα της εξόρυξης του πολύτιμου μετάλλου που μας φέρνει πιο κοντά …στο θάνατο.

Και μην μας λένε «αποδείξτε αυτά που λέτε». Θα τους απαντήσω με τη φράση ενός γιατρού, του οποίου δεν θυμάμαι το όνομά του και ας με συγχωρήσει γι’ αυτό, αλλά θυμάμαι πολύ καλά την απάντησή του: Τώρα δεν μπορώ να το αποδείξω, αλλά θα μπορώ μετά από 30 χρόνια όταν θα μετράω τα φέρετρα.

Κι αν δεν πιστεύουμε τους Έλληνες επιστήμονες, ας πιστέψουμε την Υπηρεσία Περιβάλλοντος των ΗΠΑ. Τον Φεβρουάριο έδωσε στη δημοσιότητα την έκθεσή της για τις επιπτώσεις της βιομηχανίας στο περιβάλλον το 2011. Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση ο μεγαλύτερος τοξικός ρυπαντής της χώρας είναι η βιομηχανία εξόρυξης μετάλλου. Είναι υπεύθυνη για το 46% των συνολικών ρύπων. Και μάλιστα για το 97% του αρσενικού, το 93% του μολύβδου και το 93% του υδραργύρου.

Αν λοιπόν θέλουμε μια Ελλάδα βουτηγμένη στο αρσενικό, ας αλείψουμε τα κορμιά μας με    τις …σκουριές των μεταλλείων Χαλκιδικής. Ας λουστούμε στον Ασωπό. Ας πάμε να αναπνεύσουμε στη Φυλή και στο Σχιστό. Ας ξεδιψάσουμε πίνοντας νερό από τα χωριά της Τραγάνας. Γιατί αν δεν το ξέρετε, μάθετε και τούτο. Μου το είπε φίλος που πήγε πρόσφατα στο χωριό του. Ούτε 100 χιλιόμετρα απόσταση από την Αθήνα.

«Βαγγέλη», του είπε η μάνα του, «μας απαγόρευσαν να πίνουμε νερό από τη βρύση. Μόνο εμφιαλωμένο. Όχι μόνο στο δικό μας χωριό, αλλά και στα γύρω. Κάτι βρήκαν στο νερό». Τι βρήκαν; Ό,τι βρίσκουν παντού, όπου ο υδροφόρος ορίζοντας έχει μολυνθεί από τα φυτοφάρμακα και τα σκουπίδια. Σχεδόν όλα τα πηγάδια είναι μολυσμένα από χρώμιο, μόλυβδο και άλλα τοξικά βαρέα μέταλλα.

Αναπνέουμε φαρμάκι, πίνουμε φαρμάκι, τρώμε φαρμάκι -τελευταία και αλογίσιο. Δεν είναι λοιπόν μόνον το δημοσιονομικό φαρμάκι που χύνουν κάθε μέρα στις φλέβες του λαού μας οι τροϊκανοί. Είναι όλη η ζωή μας φαρμάκι. Και δυστυχώς έχει εξαφανιστεί, από την τηλεόραση, και η …Όλγα Φαρμάκη. Και τη θέση της πήρε ένας …Κασιδιάρης -φαρμάκι για τη Δημοκρατία μας αυτός. Πως ν’ αντέξουμε. Ευτυχώς που υπάρχει και ο Πρίντεζης, και πότισε φαρμάκι τους Τούρκους της Εφές χθες, και γέλασε λίγο το χειλάκι μας…

Φελνίκος

matrix24.gr/