Απόψε πονάμε! Από τον πόνο, το δικό μας και από τις στάχτες της, θα ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙ!!!

Απόψε. πονάμε!

Απόψε. δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε, τι είναι πιο θολό. Το μυαλό μας, από το μούδιασμα, ή η όρασή μας, από τα δάκρυα;;;...

ΑΠΟΨΕ!...

Αύριο, ξημερώνει, μια άλλη μέρα!

Αύριο, το αίμα πρέπει να βράζει στις φλέβες μας!

Αύριο, η καρδιά μας, πρέπει να χτυπά, πιο δυνατά από ποτέ!

Αύριο, το μυαλό μας, πρέπει να είναι καθαρό και το μάτι μας να γυαλίζει!

Αύριο, πρέπει να σταθούμε, ΟΛΟΙ, πλάι της! Κοντά της! Με όποιον τρόπο, μπορεί ο καθένας! Διότι, απλά, μας έχει ανάγκη, περισσότερο, από κάθε άλλη φορά!!!... ΟΛΟΥΣ!!!

Η ΜΑΝΑ, έπεσε! Η ΜΑΝΑ, αιμορραγεί! 

ΕΜΕΙΣ, τα παιδιά της, ΠΡΕΠΕΙ να επουλώσουμε τις πληγές της και να τη σηκώσουμε, ΞΑΝΑ, ΟΡΘΙΑ!

Η ΑΕΚ, γεννήθηκε, από τον πόνο του ξεριζωμού και από τις στάχτες της καταστροφής!

Από τον πόνο, το δικό μας και από τις στάχτες της, θα ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙ!!!

ΟΛΟΙ, ΜΑΖΙ, ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΑΔΕΛΦΙΑ, θα τα καταφέρουμε!!! ΑΕΚ ΕΜΑΣΤΕ!!!

Υ.Γ.

Γαμώ τη πουτάνα μου δεν λένε να στερέψουν τα δάκρυα μου.