Ο Τρωικός πόλεμος και η Αχίλλειος πτέρνα τους! - Κρίσης άλλη άποψη

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Έλαβα την παρακάτω ιστορία από ένα φίλο και αποφάσισα να την κάνω post.

Νίκο, σ ευχαριστώ, είναι μια παλιά ιστορία που ωστόσο είναι και πάλι επίκαιρη, όπως άλλωστε όλες οι ανθρώπινες ιστορίες και θα σας θυμίσω πως ο Τρωικός πόλεμος ξεκίνησε από μία άπιστη σύζυγο Ελένη, θυσίασαν μία εντελώς αθώα παρθένα και τελείωσε με μία πιστή σύζυγο, την Πηνελόπη....


Η ιστορία, που μου έστειλε ο φίλος και που φυσικά δεν είναι ο ίδιος πρωταγωνιστής αλλά ένας φίλος του, ο οποίος και του γράφει τα εξής:

Το 1982 δούλευα σε μεγάλη βιομηχανική Αμερικανική εταιρεία στην Νέα Υόρκη.Η ύφεση άρχιζε και στο διοικητικό συμβούλιο γινόταν η συζήτηση για πόσο κόσμο θα απολύσουμε.
Ήμουν υπεύθυνος για το σχέδιο κερδοφορίας και είχα μαζέψει όλες τις προτάσεις από 42 χώρες. Όλοι είχαν προτείνει περικοπές προσωπικού (15.000 παγκοσμίως). Ο κάθε αντιπρόεδρος έκανε τις προτάσεις του.

Ο πρόεδρός μας όμως δεν μιλούσε.

Κοιτάζαμε όλοι ο ένας τον άλλον και δεν είχαμε ιδέα γιατί ήταν αμίλητος. Όταν τελειώσαμε, ξαφνικά ο πρόεδρος πήρε τον λόγο.Ο λόγος του έχει μείνει αποτυπωμένος στο μυαλό όλων όσων ήμασταν εκεί και αν και έχουν περάσει 28 χρόνια, τον θυμάμαι λες και ήταν χθες.Θα τον αναπαράγω όσο πιο σωστά μπορώ,γιατί οι αξίες που περιέχει είναι αθάνατες και μπορούν να φανούν χρήσιμες σε αυτό που θα ζήσουμε σύντομα.

«Ο καθαριστής όταν περνά την πόρτα τού εργοστασίου είναι σύζυγος, πατέρας παιδιών, που πάει στο σπίτι που χρωστάει και κοιτάζει με υπερηφάνεια αυτά που δημιούργησε και, αν και λίγα, του είναι αρκετά. Αποφασίζουμε σήμερα να τον διώξουμε. Να χάσει την δουλειά του, να πάει σπίτι άνεργος με μια επιταγή δυο μηνών. Τι θα πει στα παιδιά του..., τι θα πει στην γυναίκα του, πώς να τους εξηγήσει ότι από αύριο χάνει την αξιοπρέπειά του; Και αν σε τρεις μήνες δεν έχει βρει δουλειά, θα χάσει το σπίτι του και ίσως την γυναίκα του. Δεν μπορώ να βάλω την υπογραφή μου σε ένα σχέδιο που καταδικάζει την ζωή και την ύπαρξη τόσων ανθρώπων.

Αλλά την ιδία στιγμή, έχω και υποχρέωση στους μετόχους μου που μου εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες τους και εάν δεν κάνω κάτι, τα συνταξιοδοτικά ταμεία δεν θα έχουν λεφτά για τις συντάξεις. Οι απολύσεις που όλοι μου προτείνετε μειώνουν τα ετήσια έξοδα κατά $135,000,000.

Έκανα ένα απλό υπολογισμό και προτείνω το εξής σχέδιο:

Ελάττωση του μισθού μου - 75%, Ελάττωση μισθού όλων των αντιπρόεδρων - 50%, Ελάττωση γενικών διευθυντών - 40% κ.λ.π. ...;.. ...;. Καμία απόλυση. Θέλω τους αριθμούς σε μια ώρα.

Σηκώθηκε και έφυγε, και όπως έφευγε είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο: «-Κρίμα που θα παίξετε Γκολφ μονό τρεις φόρες αντί για έξι, παιδιά»...

Περάσαμε τη θύελλα χωρίς να διώξουμε άτομο και σε τρία χρόνια η άξια της μετοχής ήταν $147 από $7.5 το 1980 πριν αρχίσει η κρίση.

Α, ναι! Είχαμε και 27 διπλώματα ευρεσιτεχνίας από απλούς εργάτες σαυτό το διάστημα. Δεν χρειάζεταινα πω ότι ο κόσμος έπινε νερό στο όνομα του.

Το 1992 στο τραπέζι που του κάναμε για την συνταξιοδότησή του (και είχαμε έρθει από όλο τον κόσμο, αν και δουλεύαμε σε άλλες εταιρείες) τον ρωτήσαμε να απαντήσει στον αποχαιρετιστήριο λόγο του, γιατί διάλεξε να κάνει αυτό που έκανε. Όπως το θυμάμαι η απάντηση ήταν:

«Ακούστε, μπορεί να είχε και συναισθηματικές ρίζες η απόφαση αυτή. Αλλά δεν χωρούν συναισθήματα σε τέτοιες αποφάσεις. Απλώς βρήκα μια λύση που απαντούσε και στη λογική και στο συναίσθημα. Ήμαστε σε 42 χώρες από τις οποίες οι 38 είναι φτωχές. Θα κατέστρεφα ολόκληρες μικρές κοινωνίες διότι όπως ξέρετε τα εργοστάσια μας είναι σε κωμοπόλεις. Εάν το έκανα όπως μου είχατε προτείνει είναι αυτονόητο ότι θα έφερνα ανθρώπους στην απελπισία.

Και κανείς, μα κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να κάνει ένας απελπισμένος άνθρωπος. Η πιθανότητα να έκαιγαν το εργοστάσιο ήταν μεγάλη. Ενώ εσείς που ήσασταν δίπλα μου και όλο το μισθό να σας έπαιρνα, δε θα καίγατε τίποτα, γιατί πιστεύετε ότι είστε μέσα στο σύστημα και άνθρωποι που αισθάνονται κομμάτι τού συστήματος δεν κάνουν επαναστάσεις.

Να θυμάστε ότι η πραγματική καταστροφή έρχεται όταν ο κόσμος αισθάνεται αποκλεισμένος από το σύστημα, νιώθει αδικία και δεν έχει καμία ελπίδα. Να θυμίσω επίσης ότι ακόμη και ο αθάνατος και ανίκητος (όπως όλοι πίστευαν) ήρωας Αχιλλέας που στη εικόνα μας σέρνει, πίσω από το άρμα του τον νικημένο ήρωα Έκτορα σαν τρόπαιο, είχε τελικά κι αυτός το τρωτό του σημείο, την Αχίλλειο πτέρνα του και κάποιος την ανακάλυψε! Βλέπω όλους τους "ειδικούς" να βγαίνουν σε τηλεόραση / ράδιο και να μιλούν για διαρθρωτικές αλλαγές (για τους άλλους), την ανάγκη για αλλαγή νοοτροπίας κ.λ.π.

Όλα αυτά χωρίς ίχνος συμπόνιας και λογικής σκέψης το ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Ζουν με την φαντασίωση ότι αυτοί δεν χρειάζεται να αλλάξουν.

Νομίζουν ότι η κρίση θα είναι άλλη μια ευκαιρία (σας θυμίζει κάτι αυτό) να γεμίσουν περισσότερο τις τσέπες τους.

Λοιπόν, νάνοι της νοημοσύνης, έγραψα αυτό το κείμενο μήπως και σας υπενθυμίσω πως συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, που είναι πραγματικά σκεπτόμενοι.

Έτσι δε θα έχετε καμία δικαιολογία ότι δεν ξέρατε όταν όμορφα «εργοστάσια» αρχίζουν να καίγονται όμορφα ΠΑΝΤΟΥ εκτός κι αν σκοπεύετε να πάτε να ζήσετε σε άλλον πλανήτη, εσείς και τα παιδιά σας.

Δεν θα έχετε καμία δικαιολογία γιατί θα ξέρετε ότι εσείς πουλήσατε το σχοινί που μας έπνιξε!

inout.gr (Κείμενο αγνώστου συγγραφέα)