ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Οι διεκδικήσεις της Ελλάδας δεν είναι μόνο για τον Ελληνικό λαό αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη....

Παραθέτουμε την ομιλία του κ.Προκόπη Παυλόπουλου στη βουλή στα πλαίσια της συζήτησης 

για τον προϋπολογισμό του 2013.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπερψηφίζω τον Προϋπολογισμό, αλλά θα ήθελα να τονίσω πως οφείλω και στον εαυτό μου, αλλά γενικότερα στη συγκυρία, την εξής επισήμανση, η οποία δεν αφορά τόσο πολύ το Κοινοβούλιο και εμάς.

Αυτή η επισήμανση, κύριε Υπουργέ, αφορά τους εταίρους μας, αφορά την Ευρώπη και νομίζω....

ότι είναι, όχι απλώς δικαίωμα, αλλά χρέος του κάθε Βουλευτή, αυτές τις κρίσιμες ώρες να απευθύνεται στους εταίρους μας και να απευθύνεται ακριβώς για να στηρίξουμε την προσπάθεια, την οποία κάνετε και την οποία οφείλετε να συνεχίστε, γιατί η προσπάθεια δεν τελείωσε. 

Η προσπάθεια οφείλει να συνεχιστεί στο πλαίσιο πια μιας άλλης διαπραγμάτευσης, η οποία σχετίζεται με την πλήρη αλλαγή πολιτικής της τρόικας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην Ελλάδα και στις χώρες εκείνες, οι οποίες έχουν μπει υπό τα καυδιανά δίκρανα της μνημονιακής πολιτικής, οφείλουν την αναπτυξιακή «ανάσα», η οποία είναι πλέον «ανάσα» ολόκληρης της Ευρώπης.

Γνωρίζουμε όλοι ότι αυτός ο Προϋπολογισμός, κύριε Υπουργέ, ως προς τους στόχους που έχουν τεθεί πρέπει να πετύχει. Αν δεν πετύχει ως προς τους στόχους αυτούς, είναι σαφές ότι η ελληνική οικονομία θα εκτροχιαστεί, η κοινωνία θα εκραγεί. Οφείλουμε να πούμε ότι αυτή η έκρηξη - και οφείλουμε να τονίσουμε στους εταίρους μας - δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αφορά ολόκληρη την Ευρώπη.

Και οφείλουμε να τους το πούμε αυτό περισσότερο, γιατί το ότι φθάσαμε έως εδώ ως χώρα δεν είναι μόνο δική μας ευθύνη, είναι και ευθύνη δική τους. Όλοι ξέρουμε πώς φθάσαμε έως εδώ.

 Πρώτον, φθάσαμε έως εδώ με απόλυτη ευθύνη της Κυβέρνησης Παπανδρέου, η οποία οδήγησε την Ελλάδα στο μνημόνιο.

Δεύτερον, δεν διαπραγματεύθηκε το μνημόνιο, σε σημείο μάλιστα που να υπάρχουν Υπουργοί της Κυβέρνησης που δεν το διάβασαν κι έχουν το πολιτικό θράσος να κουνούν το δάκτυλο ακόμα και σήμερα θέλοντας να διεκδικήσουν δάφνες κυβέρνησης για το μέλλον.

Τρίτον, η κυβέρνηση Παπανδρέου και η κυβέρνηση Παπαδήμου στη συνέχεια  –τα έχω ξαναπεί από αυτό εδώ το βήμα- τα ελάχιστα σημεία του μνημονίου ή τα περισσότερα κατά πολλούς, τα οποία ήταν ανέξοδα και έπρεπε να γίνουν -και θα μπορούσαν να έχουν γίνει και χωρίς μνημόνιο, η κυβέρνηση Καραμανλή τα είχε δρομολογήσει- δεν τα εφήρμοσε διόλου, για να φθάσουμε στο σημείο οι σκοποί και οι στόχοι του μνημονίου να εφαρμόζονται πάνω στην πλάτη του ελληνικού λαού.

Αυτή είναι η τεράστια ευθύνη της κυβέρνησης Παπανδρέου ή της κυβέρνησης Παπαδήμου. Φέρουν, όμως, άλλη τόση ευθύνη και οι εταίροι μας και δανειστές μας, η τρόικα. Φέρουν ευθύνη, γιατί έκαναν το τραγικό λάθος να πιστεύουν όταν ήρθε η ώρα να μπει η Ελλάδα στο μνημόνιο στοχευμένα με απόφαση της κυβέρνησης Παπανδρέου την εποχή εκείνη, ότι η Ελλάδα αποτελούσε κάτι το μοναδικό, ότι δεν θα ήταν κάτι το οποίο θα συνέβαινε και με άλλα κράτη με την πολιτική την οποία ακολουθούσε, αυτήν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολουθούσε η Ευρωζώνη.

Αντιμετώπισαν, λοιπόν, την Ελλάδα εκείνη τη στιγμή σαν κάτι το οποίο μπορούσε εύκολα να αντιμετωπισθεί. Γιατί και ο πρώτος μηχανισμός, αυτός ο αμήχανος μηχανισμός, που στηρίχθηκε πάνω στον EFSM και στον EFSF, ήταν παντελώς ανεπαρκής για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την κρίση. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Και δεν είναι βέβαιο ακόμα αν ο ESM -η οριστική κατάληξη τον ερχόμενο Ιούνιο- θα είναι έτοιμος και επαρκής.

Έτσι, λοιπόν, δεν όρθωσαν το τείχος απέναντι στη βουλιμία των αγορών που έπρεπε να ορθώσουν και αφού δεν το όρθωσαν, στη συνέχεια επέβαλαν μια μνημονιακή πολιτική -γιατί η πολιτική που δεν διαπραγματεύθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου ήταν επιλογή της τρόικας- η οποία ήταν η εντελώς λάθος συνταγή για να βγει η Ελλάδα από την κρίση. Δεν τα λέω τώρα, τα έχουμε πει από τότε. Ο πρώτος που τα είπε ήταν ο κ. Σαμαράς -και πόσο δίκιο είχε- ήδη από τον Ιούλιο του 2010.

Είπε τότε ότι αυτή η πολιτική είναι παιδαριώδης οικονομικά. Δεν υπάρχει σοβαρός οικονομολόγος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οιασδήποτε τάσης, εκτός από κάτι υπολείμματα του νεοφιλελευθερισμού, που να πιστεύει ότι με τέτοιες πολιτικές που είναι εγκαταλελειμμένες πριν από την κρίση του κραχ του 1929, πριν εμφανιστεί η κεϊνσιανή πολιτική του κρατικού παρεμβατισμού για να αντιμετωπίσει αυτά τα θέματα -από τότε είναι εγκαταλειμμένη- μία πολιτική που στηρίζεται στις αφελείς πραγματικά απόψεις, σύμφωνα με τις οποίες λένε «ξέρετε, μπορούμε να παίξουμε με τα επιτόκια για να ευνοήσουμε τις επενδύσεις, ξέρετε, εάν μειώσουμε τους μισθούς, τότε από εκεί και πέρα θα έχουμε ανταγωνιστικότητα και περισσότερες θέσεις εργασίας», αυτά τα οποία έχουν εγκαταλειφθεί τόσα χρόνια. 

Γιατί αυτά μπορεί να λειτουργήσουν σε επίπεδο ανάπτυξης για να ενισχύσεις την ανάπτυξη -αν αυτό γίνεται- όχι σε περιόδους ύφεσης. Είναι αυτοί οι πειραματισμοί οι οποίοι οδήγησαν εδώ που οδήγησαν μαζί με την τραγωδία της πολιτικής των κυβερνήσεων Παπανδρέου.

Άρα, φέρουν ευθύνη για το ότι η Ελλάδα έφθασε εδώ. Φέρουν ευθύνη, γιατί και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έφθασαν εδώ, όπως είναι παραδείγματος χάρη η Πορτογαλία και όπως θα γίνει με την Ισπανία, όπως θα γίνει με την Ιταλία. Πρέπει να αντιληφθούν οι εταίροι μας και δανειστές μας ότι αυτό που συμβαίνει με την Ελλάδα σε όλη την πορεία θα συμβεί γενικευμένα. Και το τονίζω ότι η ελληνική έκρηξη θα είναι ευρωπαϊκή έκρηξη. Άρα, οφείλουμε να τους τονίσουμε ότι έναντι της Ελλάδος και έναντι της Ευρώπης πρέπει να υπάρξει μία μεγάλη στροφή. Η στροφή πρέπει να γίνει εδώ και τώρα, ίσως στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής. 

Αλλαγή πολιτικής σε ό,τι αφορά την αναπτυξιακή –το τονίζω- ανάσα που οφείλουν στην ίδια την Ελλάδα, στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν αρκεί να δώσουν τη δόση, την οποία την οφείλουν άλλωστε στον ελληνικό λαό, γιατί τα μέτρα που ψηφίσαμε, κύριε Υπουργέ, τα ψηφίσαμε γιατί αυτός ήταν ο όρος που μας είχαν θέσει. Οφείλουν να εκπληρώσουν την υποχρέωσή τους, αλλά το ξανατονίζω, δεν αρκεί αυτό.

Δεν αρκεί η δόση, γιατί εάν μας αντιμετωπίζουν με αυτό τον τρόπο είναι σαν να θεωρούν ότι είμαστε δημοσιονομικά εξαρτημένοι. Πρέπει να πάρουμε τη δόση μας. Η απεξάρτηση, όμως, τότε δεν επέρχεται. Μας οφείλουν την απεξάρτηση από τη δημοσιονομική εξάρτηση που -τονίζω- που δεν ήταν μόνο ευθύνη των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων, αλλά ήταν και δική τους ευθύνη λόγω της λάθος πολιτικής, την οποία επέλεξαν.

Άρα, λοιπόν, οφείλουμε να το διεκδικήσουμε αυτό. Θα είμαστε δίπλα και σε εσάς και στον Πρωθυπουργό, όταν θα το διεκδικείτε τον επόμενο καιρό. Και είμαι βέβαιος ότι θα το κάνετε, γιατί ο κ. Σαμαράς έχει πει ότι πρέπει αμέσως μετά να υπάρξει αυτή η αναπτυξιακή ανάσα.

Θέλω να πω κάτι, κύριε Υπουργέ, και θα το πω και σε όλους τους συναδέλφους: Αυτή η διεκδίκηση της Ελλάδας δεν είναι μόνο για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, ο οποίος υπέστη και υφίσταται αυτά που υφίσταται. Αυτή η διεκδίκηση είναι και για την ίδια την Ευρώπη. Εμείς οι καθημαγμένοι λαοί μιας απαράδεκτης οικονομικής πολιτικής που μέχρι τώρα απέτυχε, είμαστε περισσότερο εκείνοι που μπορούμε και πρέπει να υπερασπιστούμε το ευρωπαϊκό ιδεώδες, το οποίο δεν το υπηρετούν σήμερα εκείνοι, οι οποίοι ηγούνται της Ευρώπης. 

Εμείς θα υπερασπιστούμε τα αγαθά και τα ιδανικά, τα οποία εκφράζει η ίδια η σημαία, η αστερόεσσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα αστέρια της εκφράζουν την αλληλεγγύη και την αρμονία. Εμείς είμαστε εκείνοι που μπορούμε να το καταλάβουμε περισσότερο. Εμείς μπορούμε να το καταλάβουμε περισσότερο, οι λαοί που υποφέρουμε για να μπορέσουμε να επαναφέρουμε την Ευρώπη στα αγαθά και τα ιδεώδη –το τονίζω- για τα οποία γεννήθηκε και τα οποία πρέπει να υπηρετήσει.

Άρα, αυτές οι φωνές ενωμένες από διάφορους στόχους, από διαφορετικές απόψεις που μπορεί να υπάρχουν εδώ είναι μια κραυγή αγωνίας για την ίδια την Ευρώπη, πρώτα για την Ελλάδα, ύστερα για την Ευρώπη. Τονίζω, όμως, κύριε Υπουργέ, σ’ αυτήν την  προσπάθεια, την οποία είμαι βέβαιος ότι και εσείς και ο Πρωθυπουργός θα συνεχίσετε, θα είμαστε δίπλα σας. Κι αυτή –αν θέλετε- κραυγή αγωνίας πρέπει να την καταλάβει τούτη τη στιγμή η Ευρώπη και πρέπει και η ίδια να αναλάβει τις ευθύνες της.

Ευχαριστώ πολύ.