ΕΞΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥΔΙΑΦΗΜΙΣΜΕΝΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ «ΑΥΓΗΣ»

Αξίζει τον κόπο να μελετήσει κανείς τη σημερινή δισέλιδη συνέντευξη του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Αλέξιου Τσίπρα, προς το κομματικό δελτίο του πολυ-κόμματός του, η οποία τόσο πολύ διαφημίσθηκε το Σάββατο ακόμη και από την...ΥΕΝΕΔ(δηλ. η ΕΡΤ, κατά το λεξιλόγιο της Κουμουνδούρου), προς την προσωπική δημοσιογράφο-αγιογράφο του συντρόφισσα Δάφνη Σφέτσα, όπως προσδιορίζεται.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ: Δεν ξέρω πώς μετρά ο πολύς Τσίπρας ότι «ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έρχεται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακριά», αλλά το προφανές είναι ότι η πολυδιαφημισμένη μετατροπή αυτού του πολιτικού συνοθυλεύματος σε ενιαίο κόμμα, δεν είναι παρά ένα παιχνίδι...λέξεων και επί της ουσίας μηδέν. Πρώτο ζητούμενο είναι ότι, προφανώς, προηγουμένως πρέπει να αυτοδιαλυθούν οι λογής-λογής συνιστώσες, ρεύματα, όμιλοι προσώπων κ.ο.κ.. Διότι νωπό είναι ακόμη το «αποκλείεται» του Γλέζου από το φύλλο του ίδιου δελτίου της αμέσως προηγούμενης Κυριακής, αλλά και τις πολλές και ποικίλες ενστάσεις των τροτσκιστών του Νταβανέλλου, των κομμμουνιστών του Λαφαζάνη ή του Ρινάλντι κ.ο.κ. Αλλά κι αν το δεχθούν οι προηγούμενοι, το «ενιαίο κόμμα» δεν θα είναι παρά «ένας πολυτασικός φορέας», όπως βεβαιώνει ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, βέβαιος εκ των προτέρων προφανώς(...), ότι η καρέκλα του είναι εξασφαλισμένη, δίχως καν ανθυποψήφιο, λογαριάζοντας χωρίς το Λαφαζάνη!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ: Ως «πονηρός πολιτευτής» προορίζει εαυτόν μόνον σε ρόλο καταγγέλλοντος των επιλογών της παρούσης κυβερνήσεως και «σκιάχτρου» γιά το τι ήθελε επακολουθήσει με «κυβέρνηση της Αριστεράς», της οποίας ο στόχος θα είναι το «εγγυημένο κοινωνικό κέρδος» εις τη θέση του «εγγυημένου ιδιωτικού κέρδους». Και πέραν τούτου ουδέν σαφέστερον, αν το προηγούμενο λεκτικό του εφεύρημα είναι όντως σαφές, έστω και κατ’ ελάχιστον. Φαίνεται ότι, είτε η περίοδος του πολιτικού φροντιστηρίου τους συνεχίζεται, είτε ότι δεν σκέπτονται επί της ουσίας να αλλάξουν και πολλά πράγματα και δεν θέλουν να το ομολογήσουν εις το «πόπολο».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ: Αυτό το «πολύ μακρυά» από το παρελθόν προς το μέλλον(...), πέραν του ότι συνιστά αφόρητο γλωσσικό βαρβαρισμό, αν δεν υποδηλοί μόνον εξευγενισμένη απόκρυψη απειρίας σχετικώς με κοινωνικές και ιστορικές αναφορές, τότε συνιστά και απόκρυψη πολιτικών επιλογών που επιθυμεί να έχουν το μέγιστο ευρύ χαρακτήρα, από τους αριστερούς ακροαριστερούς εις τα όρια της νομιμότητος ή και εκτός (μπαχαλάκηδες, κουκουλοφόροι και τρομοκράτες ψηφίζουν και αυτοί, ακόμη και αν εκτείουν ποινές φυλάκισης) έως τους ΠΑΣΟΚογενείς, τύπου Ραυτόπουλου, Κοτσακά, Μαδεμλή και λοιπών.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ: Η απουσία φωτογραφίας της ερωτώσης με το συντευξιαζόμενο, ως είθισται, αν δεν επιβάλλεται, σε συνεντεύξεις προς έντυπα ΜΜΕ, πολλώ δε μάλλον του «αυριανού πρωθυπουργού», επιτρέπει παρεπόμενες σκέψεις της μορφής, αν η συνέντευξη ήταν «ζωντανή» ή με υποβληθείσες εκ των προτέρων γραπτές ερωτήσεις σε λογική αλληλουχία, επεξεργασμένες από το κομματικό ιερατείο της Κουμουνδούρου σε ακραία εκδοχή, και τελικώς το κείμενο να χρεώθηκε εις τη δημοσιογράφο- προσωπική αγιογράφου του Αρχηγού. Πάντως αυτή η πρακτική δεν είναι και κάτι καινούργιο. Συνηθίζεται δε ιδιαιτέρως από αριστερές ή κομμουνιστές ηγέτες, ως ένα είδος μονολόγου τελικώς, με μορφή ερωταποκρίσεων και τον(την) δημοσιογράφο σε ρόλο «γλάστρας». Εκτός και εάν απεδεικνύετο το αντίθετο, οπότε αυτή η σκέψη παρέλκει.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΕΜΠΤΟ: Το διευθυντικό «απαρράτ» του κομματικού δελτίου (Φίλης, Στόυμπος και λοιποί) φαίνεται ότι απέδωσε ίση ή και μεγαλύτερη σημασία εις τις επιλεγείσες προς δημοσίευση φωτογραφίες του Αρχηγού, ούτως ώστε να στηρίζουν ή και να επαυξάνουν το «κύρος» και το «βάρος του προσώπου». Από τις τέσσερις φωτογραφίες οι τρείς είναι εμφανώς «στημένες», εν ουδεμιά περιπτώσει αυθόρμητες, από τις φωτογραφίες οι οποίες είθισται  να αναρτώνται σε κομματικά γραφεία, εν μέσω των ιστορικών προσώπων αναφοράς (π.χ. Μάρξ και Ένγκελς, Ζαχαριάδης, ποτέ ο Ηλιού ή ο Κύρκος, αλλά και ο Χότζα ακόμη από τον Γλέζο). Άλλες αυθόρμητες φωτογραφίες, π.χ. με τον Τσίπρα να απευθύνεται στις «μάζες» με το ένα χέρι στην τσέπη και με το άλλο να δείχνει τον δρόμο του...σοσιαλιστικού μέλλοντος δεν πρέπει να δημοσιεύονται, καίτοι υπαρκτές!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΕΚΤΟ: Φαίνεται ότι τα ανθηρά οικονομικά του κομματικού δελτίου από τους πόρους και της κρατικής επιχορήγησης προς το κόμμα της μείζονος αντιπολιτεύσεως (ένα είδος δωρεάν χρήματος, την ώρα που οι κρουνοί των Τραπεζών παραμένουν δεμένοι), σε συνδυασμό με την αλματώδη άνοδο της κυκλοφορίας, η οποία κινείται πλέον σε πενταψήφιο αριθμό και πλησιάζει τους κυκλοφοριακούς δείκτες των συστημικών εφημερίδων, συνεπώς αυξάνονται και τα έσοδα από πωλήσεις, επιτρέπουν διαφημιστικές καταχωρήσεις. Τούτου ένεκα το Ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ενισχύει τα άνυδρα Ταμεία των Δημοσιογράφων με χρέωση τελών αγγελιοσήμου προς απόδοση, πράγμα το οποίο αποτελεί και «καλή προίκα» των ΣΥΡΙΖΟγενών προεδρείων της ΠΟΕΣΥ και της ΕΣΗΕΑ, των κ.κ. Σαββίδη και Τρίμη, εν όψει των επόμενων βλέψεων τους εις το δημοσιογραφικό συνδικαλισμό...

Είδατε ο Τσίπρας και η σημερινή «ΑΥΓΗ»; Είδατε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ;

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης

ΥΓ: Οι αναφορές του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ γενικώς, προς την πορεία μετατροπής του πολιτικού τους συνοθυλεύματος σε ενιαίο κόμμα, θα έπρεπε, στοιχειωδώς έστω, να συνοδεύονται και από μία συγνώμη γιά την ψευδή δήλωσή τους προς τον Άρειο Πάγο, εν όψει των εκλογών του παρελθόντος Ιουνίου, ότι αποτελούν...ενιαίο κόμμα, το οποίο ακόμη δεν υφίσταται. Υπέβαλαν μία ψευδή δήλωση, η οποία έγινε δεκτή και ουσιαστικώς έκλεψαν βουλευτικές έδρες που δεν τους ανήκουν, αξιοποιώντας το bonus προς το δεύτερο κόμμα, που παρέχει ο ισχύων εκλογικός νόμος Παυλόπουλου. Ούτε μία συγνώμη δεν εζήτησαν οι υπογράψαντες την σχετική δήλωση προς τον Άρειο Πάγο (Αλ. Τσίπρας, Μαν. Γλέζος, Βένιος Αγγελόπουλος-γνωστός και ως μάρτυς υπερασπίσεως του Γιωτόπουλου της ΕΟ «17Ν» και οι λοιποί 7), ούτε απεποιήθησαν, ως θιασώτες της «απλής και αδολης αναλογικής», τη συνειδητή κλοπή βουλευτικών εδρών, η οποία δεν θα ήταν δυνατή, εάν κατέβαιναν ως συνασπισμός κομμάτων, όπως και ήσαν. Οποία πολιτική αναισθησία αριστερών κλεπταποδόχων