Η «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ» ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ΔΕΝ ΕΦΕΡΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΓΙΟΥΝΚΕΡ

 Του Σεραφείμ Χ. Μηχιώτη

«Μέγιστη θεσμική απρέπεια και προσβολή της Δημοκρατίας» θέλει να βλέπει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Δημ. Παπαδημούλης, με αφορμή την επιλογή του  πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου και προέδρου του πανίσχυρου Eurogroup  Zαν-Κλωντ Γιούνκερ να μην συναντήσει τελικώς τον πρόεδρο του κόμματός του Αλέξη Τσίπρα, κατά....

την 24ωρη επίσκεψή του στην Αθήνα από όπου αναχωρεί το μεσημέρι.

Όσο είναι πολιτικό παιχνίδι από το Δ.Π. να το επιχειρεί αυτό, προκειμένου να μεταφέρει τα φώτα της αρνητικής κριτικής προς το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με αφορμή τη σωρεία αντιφατικών ή αρνητικών δηλώσεων βουλευτών και στελεχών τους τις τελευταίες ημέρες σχετικώς με σημαντικά θέματα, γεγονός που επέτεινε την εικόνα της διαλυτικής πολυφωνίας εις το εσωτερικό τους, μεταφέροντας τεχνηέντως τους προβολείς σε «απρέπεια» προς το πρόσωπο του αρχηγού της μείζονος αντιπολιτεύσεως, άλλο τόσο οφείλουμε οι νοήμονες να δούμε την πραγματικότητα.

Κατ’ αρχήν το θέμα αφορά τον τυπικό χαρακτήρα της επίσκεψης Γιούνκερ και των εξ αυτής νοουμένων υποχρεώσεων του υψηλού επισκέπτη. Δεδομένου ότι δεν επρόκειτο γιά επίσημη επίσκεψη, ο κ. Γιούνκερ είχε κάθε δικαίωμα να συναντήσει μόνον τον πρωθυπουργό και μέλη της κυβερνήσεώς του, ο οποίος και τον προσεκάλεσε στην Ελλάδα. Συνεπώς δεν υπεχρεούτο να απαντήσει θετικώς εις το υποβληθέν από το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σχετικό αίτημα, προς την εδώ πρεσβεία του Λουξεμβούργου. 

Αντιθέτως εάν επεσκέπτετο επισήμως την Ελλάδα, τόσο οι διπλωματικές υπηρεσίες επί της εθιμοτυπίας εις τη χώρα του, όπως και οι ημέτερες αντίστοιχες υπηρεσίες, όφειλαν να προβλέψουν και συνάντηση με τον Τσίπρα, υπό τη θεσμική του ιδιότητα. Όπως ακριβώς συνέβη κατά την επίσκεψη του Ισραηλινού προέδρου Πέρες.

Ο Δ.Π. παραβλέπει αυτόν τον τύπο, ο οποίος έχει και ουσία, καίτοι κάποιοι εις το κόμμα του ( π.χ. Ανδριοπούλου, υπ. Βουλευτής Λαρίσης) θεωρούν ότι τα των τύπων αφορούν «κυβερνητικούς θιάσους», πράγμα που μαρτυρεί πλήρη άγνοια των θεμάτων, τα οποία αφορούν τις παγίως ακολουθούμενες διπλωματικές πρακτικές εις όλα τα μήκη και πλάτη της γης, μηδέ εξαιρουμένης της Βενεζουέλας του Τσάβεζ ή της ΛΔ Κορέας της κομμουνιστικής δυναστείας των Κιμ ή του θεοκρατικού Ιράν. Κατά συνέπεια επιχειρεί να εγείρει πολιτικό θέμα, σε σαθρή βάση.

Αλλά η ουσία του ύφους και του περιεχομένου της δήλωσης Δ.Π. είναι άλλη: Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ επιχειρεί να προσδώσει εκ νέου εις το κόμμα του «ευρωπαϊκό προσωπείο», την επαύριο δηλώσεων, όπως π.χ. από τον Στρατούλη ότι «το νόμισμα δεν είναι φετίχ», εις το πλαίσιο μιάς κατ’ επίφαση πολιτικής ευρωπαϊκού προσανατολισμού τους, η οποία απουσίασε και από το εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εν όψει των εκλογών του Ιουνίου. «Συνεπείς» λοιπόν προς αυτό, εμφανίσθησαν επιθυμούντες να συναντηθεί ο Τσίπρας με τον Γιούνκερ, πράγμα που ανέλαβε εργολαβικώς να «πλασάρει» πολιτικώς ο Δ.Π. με τη δήλωσή του.

Συμβαίνει, όμως, εις τη ζωή, συνεπώς και εις την πολιτική, τα επιφαινόμενα να είναι απατηλά των πραγματικών συνθηκών ή ακόμη και αν επιχειρείται στοιχειώδης μεταστροφή, να έχουν παγιωθεί αρνητικές εικόνες, οι οποίες δεν αντιστρέφονται παρά  μόνον με συνεπείς λόγους και συνάφεια λόγων και έργων. Είναι αυτό ακριβώς το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν εγγυάται και γιά το οποίο δεν πείθει σοβαρούς πολιτικούς παρατηρητές εντός και εκτός Ελλάδος.

Επειδή η υπόθεση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και της σωτηρίας της από τη δεινή θέση εις την οποία έχει περιέλθει περνά μέσα από την παραμονή της εις την ευρωζώνη, θα ήταν ευχής έργο αυτή η θέση να αποτελεί σημείο ευρύτατης πολιτικής αναφοράς, με αρχή από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλ. υπό τις σημερινές συνθήκες το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. ΄

Όλοι γνωρίζουμε πώς τοποθετείται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ώς προς αυτό το ύψιστο εθνικό θέμα, δηλαδή από πλήρως απορριπτική θέση. Έχουν αρνηθεί κατ’ επανάληψη την πρόταση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγ. Βενιζέλου γιά τη συγκρότηση και θέσπιση εθνικής διαπραγματευτικής ομάδας, που θα αναλάβει το χειρισμό αυτού του απολύτως κρίσιμου θέματος. Και πολύ περισσότερο προσβλέπουν εις την κατάρρευση της διπλωματικής και λοιπής προσπάθειας που έχει αναλάβει  σχετικώς η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, ώστε να εμφανισθούν, μέσα από την αποτυχία της, την οποία εν πολλοίς εύχονται, ως οι επίδοξοι σωτήρες.

Αυτό δεν συνιστά υπεύθυνη πολιτική. Και βεβαίως πρόσθετη αιτία, εις ό,τι αφορά το έλλειμμα εμπιστοσύνης και εκτιμήσεως από την ΕΕ και γενικότερα από το «διεθνές σύστημα» προς το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, έχει αποτελέσει και η άρνηση του Τσίπρα να συναντήσει τους τρεις  της τρόϊκα, επί τω ότι πολιτικός ηγέτης αυτός δεν θα μπορούσε να δει χαμηλόβαθμους εκπροσώπους της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Αν γιά τον Τσίπρα ήταν θέμα «αξιοπρέπειας» να μην τους συναντήσει, ο πρωθυπουργός και οι πολλοί υπουργοί, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ.ο.κ. που τους συνάντησαν θα πρέπει να ελεγχθούν ώς «αναξιοπρεπείς» και «μειοδότες»; Τόσο μεγάλη ιδέα έχει δι’ εαυτόν ο αρχηγός του κόμματος της μείζονος αντιπολιτεύσεως;

Οφείλουν να γνωρίζουν ο Δ.Π. που έκαμε τη σχετική δήλωση σήμερα, βεβαίως δε ο ίδιος ο Τσίπρας και οι «σοφοί» οι οποίοι τον περιβάλλουν, ότι  με φραστικά πυροτεχνήματα δεν εκβιάζονται συναντήσεις, πολύ περισσότερο δε, ότι δεν αντιστρέφεται μία αρνητική, δηλ. αντιευρωπαϊκή, εικόνα, που οι ίδιοι άφησαν ή επέλεξαν να οικοδομηθεί. Οι αρνητικές συνέπειες ήσαν σαφείς με την επιλογή Γιούνκερ να μη συναντήσει τον Τσίπρα, πράγμα το οποίο, εάν τελικώς το απεδέχετο, μόνον καλή τη καρδία θα το απεφάσιζε και όχι επειδή υπεχρεούτο.

Ως προς τούτο, εις αντίθεση με τη χαμηλή εκτίμηση και μειωμένη αξιοπιστία της οποίας απολαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, πρέπει να προσμετρηθεί εις την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση η ουσιαστική- καίτοι από τηλεφώνου- συζήτηση του Λουξεμβούργιου πολιτικού με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Είναι βέβαιο ότι οι κακοί πολιτικοί –και με διπλωματικό αντίκτυπο- χειρισμοί του Τσίπρα όταν επισκέφθηκε το Παρίσι, όταν ο Γάλλος πρόεδρος «Ολλαντρέου» αρνήθηκε  να τον συναντήσει αλλά ζήτησε να δει την επομένη τον Ευάγ. Βενιζέλο, όπως και η ψυχρολουσία εις το Βερολίνο, όπου ο ηγέτης του SPD ακύρωσε την τελευταία στιγμή τη συνάντηση μαζύ του, ουδέν εδίδαξαν το κομματικό ιερατείο της Κουμουνδούρου. Εκτός και αν θεώρησαν ότι το «έτσι θέλω», ως πολιτική πρακτική, έχει πέραση εκτός Ελλάδος.

Εις ό,τι αφορά τον Γιούνκερ, σημαίνουσα προσωπικότητα εις τη διαδικασία του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, εάν και πόσο είναι «φιλέλλην» ή «ανθέλλην». Σημασία έχει ότι θα διευκόλυνε την Ελλάδα, εάν, με άλλη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εν σχέσει με τη συγκυρία γιά τη χώρα και δίχως να εγκαταλείπει τα «οράματά» του, η χώρα έδινε μία εικόνα περισσότερο ομονοούσης, παρά σπαρασσόμενης χώρας. Η ευθύνη του Τσίπρα προσωπικώς και εν γένει της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι μεγάλη έπ’ αυτού.

Οι αντιευρωπαϊκές κορώνες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, θυμίζουν την περίπτωση «του αλόγου που κλωτσάει ψηλά», όπως λένε εις τη Ρούμελη, τόπο καταγωγής μου από πατέρα. Δηλαδή εις τον αέρα, πράγμα άνευ αιτίας ή ουσίας βεβαίως, αλλά και εξόχως ζημιογόνο.

Με τη χθεσινή του δήλωση, προκειμένου να διασκεδάσει την ουσία των πραγμάτων και να εμφανίσει το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ώς κόμμα του «ευρωπαϊκού δρόμου», ο Δ.Π. μάλλον περιέπλεξε τα πράγματα. Ας πρόσεχε περισσότερο αυτά που είπε, όπως και αυτοί οι οποίοι τον συνεβούλευσαν. Δεν κέρδισαν τίποτα εις το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

smichio@otenet.gr