Π. Παυλόπουλος: Επιστροφή στη δραχμή σημαίνει απαξίωση του εθνικού μας πλούτου και των τραπεζικών καταθέσεων.

 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
του πρώην Υπουργού Εσωτερικών και Υποψήφιου Βουλευτή Α΄ Αθηνών Καθηγητή κ. Προκόπη Παυλόπουλου
στην εφημερίδα «ΙΣΟΤΙΜΙΑ»
και στον δημοσιογράφο κ. Κώστα ΠΑΣΙΣΗ

1. Πριν από δυο χρόνια ο Αντώνης Σαμαράς  διέγραψε την Ντόρα Μπακογιάννη από τη ΝΔ. Σήμερα όμως η Ντόρα Μπακογιάννη συνεργάζεται με τη ΝΔ. Τελικά η επιστροφή της δικαιώνει και τις θέσεις της για το Μνημόνιο;

Το αντίθετο. Υπενθυμίζω ότι η κα Ντ. Μπακογιάννη είναι εκείνη η οποία, με αίσθημα ευθύνης και μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης που απειλεί τον Τόπο, ανέστειλε τη λειτουργία του Κόμματός της και προσχώρησε, μαζί με στελέχη της, στη ΝΔ.  Άρα είναι οι θέσεις της ΝΔ και του κ. Α. Σαμαρά που δικαιώνονται με την κίνηση αυτή.  Και όχι, φυσικά, το αντίστροφο.  Αλλ’ ας αφήσουμε το παρελθόν.  Η πρωτοβουλία αυτή του κ. Α. Σαμαρά και της κας Ντ. Μπακογιάννη δεν έχει, με κανένα τρόπο, μικροκομματικά χαρακτηριστικά ή ρεβανσιστικές προθέσεις.  Στοχεύει αποκλειστικώς, όπως τόνισε και ο Πρόεδρος της ΝΔ κ. Α. Σαμαράς, αφενός στη δημιουργία μιας ισχυρής φιλοευρωπαϊκής κοινοβουλευτικής δύναμης  στη νέα Βουλή. Και, αφετέρου, στην τεκμηρίωση μιας υπεύθυνης και αξιόπιστης πρότασης διακυβέρνησης και ενός σχεδίου ανασυγκρότησης της οικονομίας, το οποίο βασίζεται στις αρχές και τις αξίες του σύγχρονου ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου και της ελεύθερης οικονομίας που θα δώσει ελπίδα στο Λαό μας.


2. Τις τελευταίες ημέρες η πολιτική συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το δίλημμα ευρώ ή δραχμή. Η συζήτηση αυτή ωφελεί τελικά τα συμφέροντα της Χώρας;
Βεβαίως και τα ωφελεί. Είδαμε, άλλωστε, σε ποια αποτελέσματα φθάσαμε κάθε φορά που ο Λαός μας πήγε σ’ εκλογές μέσα από συνθήματα και προπαγανδιστικές πρακτικές του στυλ «λεφτά υπάρχουν. Πρέπει, άρα, σε τούτη την ιστορικώς κρίσιμη συγκυρία, να ενημερωθεί διεξοδικώς το Εκλογικό Σώμα για τις συνέπειες της επανόδου στη δραχμή. Πρέπει να γίνει γνωστή η αυτονόητη αλήθεια ότι επάνοδος στη δραχμή θα επιφέρει την καταστροφή της οικονομίας και την εξαθλίωση της κοινωνίας. Και μάλιστα για πολλές δεκαετίες.  Και τούτο διότι επιστροφή στη δραχμή σημαίνει, μεταξύ άλλων: Πρώτον, μετατροπή του όλου χρέους σε δραχμές, μέσα από άκρως αποσταθεροποιητικές υποτιμήσεις. Δεύτερον, ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθωρισμού. Τρίτον, διεθνή οικονομική μας απομόνωση και συνακόλουθη ουσιαστική αδυναμία χρηματοδότησης του διεθνούς εμπορίου. Και, τέταρτον, απαξίωση του εθνικού μας πλούτου και των τραπεζικών καταθέσεων.  


3. Η ΝΔ υποστηρίζει ότι ο Τόπος χρειάζεται σταθερή κυβέρνηση. Το ερώτημα όμως που θέτει η Αριστερά είναι: για να εφαρμόσει το Μνημόνιο ως έχει;
Κάθε άλλο. Και τούτο διότι όλοι πια αναγνωρίζουν αυτό που ο κ. Α. Σαμαράς και η ΝΔ παγίως έλεγαν: Ότι δηλαδή δεν μπορεί να συνεχισθεί η τρέχουσα αδιέξοδη και εθνικώς επικίνδυνη πολιτική των Μνημονίων.  Πρέπει ν’ αλλάξει ουσιαστικά, μέσα από ριζική αναδιαπραγμάτευση και αλλαγή βασικών πτυχών του μίγματος πολιτικής των Μνημονίων.  Ιδίως δε μέσα από «μπόλιασμα» της πολιτικής αυτής με επείγοντα και δραστικά αναπτυξιακά μέτρα.  Μια τέτοια αναδιαπραγμάτευση είναι απολύτως εφικτή, όπως φαίνεται από το ότι τώρα οι εταίροι μας αντιλαμβάνονται και τις δικές τους ευθύνες για την Ελλάδα και ρίχνουν πολύ «νερό στο κρασί» της αρχικής τους αδιαλλαξίας.  Πέραν τούτου η Γερμανική πλευρά και η στάση της έχουν πλήρως απομονωθεί, και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως φάνηκε και από τη σύνοδο των G8.   Γι’  αυτό θεωρώ ότι πρέπει να επιλέξουμε τον ασφαλή και αποτελεσματικό δρόμο της ουσιαστικής αναδιαπραγμάτευσης, εδώ και τώρα, της πολιτικής των Μνημονίων. Και όχι την αδιέξοδη και καταστροφική για την Πατρίδα και την κοινωνία πολιτική των μονομερών ενεργειών, τις οποίες περιφέρει, μέσα από μια κενή περιεχομένου προεκλογική ρητορική, ο κ. Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. 




4. Η καταγγελία της δανειακής σύμβασης από την Ελλάδα, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την Χώρα στη δραχμή;
Συνιστά κοινό τόπο πια, εντός και εκτός Ελλάδας, ότι μονομερής κατάργηση των Μνημονίων –στα οποία, θυμίζω, μας οδήγησαν, δυστυχώς, η καταστροφική πολιτική της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου και η ανεύθυνη και μυωπική αντιμετώπιση της ελληνικής οικονομίας από την Τρόικα- καθώς και μονομερής υπαναχώρηση από τις δανειακές υποχρεώσεις μας, οδηγεί μαθηματικώς την Ελλάδα στη δραχμή και, επέκεινα, εκτός ευρωζώνης ή, ακόμη, και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως προς τις επιμέρους συνέπειες μιας τέτοιας τραγικής κατάληξης, απαρίθμησα ενδεικτικώς τέσσερεις απ’ αυτές στη δεύτερη ερώτησή σας.




5. Κατά την γνώμη σας στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η έξοδος της Χώρας από την ευρωζώνη και την Ε.Ε;
Υπογραμμίζω ότι η ευθύνη στην πολιτική είναι αντικειμενική και δεν αφορά τις προθέσεις καθενός.  Άλλωστε, κατά τη γνωστή ρήση, «ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις».  Άρα, και ανεξάρτητα από τους πραγματικούς στόχους του κ. Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ –τους οποίους δεν θέλω να κρίνω- αν αθετήσουμε μονομερώς τις δεσμεύσεις μας, εμείς οι ίδιοι ανοίγουμε την πόρτα και, με δική μας αποκλειστικώς ευθύνη, φεύγουμε υπό όρους άτακτης χρεοκοπίας από την Ευρωζώνη και το ευρώ, επιστρέφοντας στη δραχμή με «προοπτική» την εξαθλίωση της κοινωνίας μας. Ως Έθνος και ως Λαός δεν αξίζουμε τέτοια μοίρα.  Και πρέπει, μέσα από τους διαύλους της δημοκρατίας, να την αποφύγουμε.



6. Την επομένη των εκλογών του Ιουνίου θα έχουμε κυβέρνηση;
Πρέπει να έχουμε Κυβέρνηση.  Είναι αδιανόητο, έως εξαιρετικά επικίνδυνο, να παραταθεί η σημερινή πολιτική ρευστότητα.  Και ας ευχηθούμε αλλά και ας κάνουμε όλοι αυτό που πρέπει προκειμένου να φθάσουμε στις εκλογές χωρίς άλλες απώλειες για την ήδη παραπαίουσα οικονομία μας.  Επανέρχομαι δε σ’ αυτό που είπα όταν απέβη άκαρπη η πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας για το σχηματισμό Κυβέρνησης:  Φέρουν τεράστια ευθύνη, απέναντι στον Τόπο και την κοινωνία, εκείνοι οι οποίοι, για λόγους μικροπολιτικής σκοπιμότητας –πρωτίστως δε ο κ. Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ- οδήγησαν τη Χώρα σε νέες εκλογές.  Ήδη το κλίμα, εντός και εκτός Ελλάδας, θα ήταν πολύ πιο ελπιδοφόρο αν είχε εμπεδωθεί μια στοιχειώδης κυβερνητική σταθερότητα αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου.