Π.Παυλόπουλος: Αλαζονικές οι δηλώσεις Bενιζέλου για το PSI

Όπως είπε ο βουλευτής της ΝΔ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος επέλεξε να μιλήσει όχι ως εκπρόσωπος μιας κυβέρνησης που στηρίζεται από τη ΝΔ, αλλά ως υποψήφιος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Δείτε τι είπε σήμερα στην Βουλή....


Κυρία Υπουργέ, κύριοι συνάδελφοι, είμαι υποχρεωμένος, μολονότι το ζήτημα της επερώτησης αφορά την προβληματική λειτουργία του Δήμου Αθηναίων και επειδή ο λόγος της Βουλής είναι πάντα επίκαιρος, να ξεκινήσω από ένα άλλο ζήτημα, σχετικά με τη συζήτηση που διημείφθη πριν από λίγο. Μιλώ για την ομιλία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Βενιζέλου και τον τρόπο με τον οποίο μας ανήγγειλε το τι συνέβη σχετικά με την έκβαση του PSI. 
Το κάνω αυτό γιατί τούτη την πραγματικά κρίσιμη στιγμή για τον Τόπο, για το Λαό μας, επέλεξε ο κ. Βενιζέλος να μιλήσει στη Βουλή των Ελλήνων –και εκτός Κανονισμού μάλιστα- όχι τόσο ως Αντιπρόεδρος και Υπουργός Οικονομικών μίας Κυβέρνησης η οποία στηρίζεται και από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά ως υποψήφιος Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Και επέλεξε, επίσης, να ομιλήσει με το γνωστό ύφος του ΠΑΣΟΚ. Μιλάμε για εκείνο το αλαζονικό ύφος, το οποίο θέλει όλα να οφείλονται στο ΠΑΣΟΚ, όλα να ξεκινάνε από το ΠΑΣΟΚ και όλα να τελειώνουν με το ΠΑΣΟΚ. Ποτέ δεν διδάσκεται από τα λάθη του, ποτέ δεν εννοεί να ζητήσει μία «συγγνώμη» από τον Ελληνικό Λαό για το κατάντημα, στο οποίο έχει φθάσει αυτή τη στιγμή η Χώρα.
Ας βάλουμε, λοιπόν, τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις, σχετικά με το PSI. Πράγματι, είναι πολύ σημαντική η εξέλιξη του PSI, ιδιαίτερα ικανοποιητική. Μόνο που πρέπει να τονίσουμε ότι δεν δικαιούται ο κ. Βενιζέλος να έρχεται εδώ και να μας λέει, περίπου, ότι όλα τέλειωσαν σχετικά με το δημόσιο χρέος.
Κύριοι συνάδελφοι, η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Με την ψήφο που δόθηκε πριν από μερικές εβδομάδες στη Βουλή σχετικά με το Μνημόνιο και που έβαλε πλάτη η Νέα Δημοκρατία, αποφύγαμε την καταστροφή της άτακτης χρωκοπίας. Με την έκβαση του PSI, έχουμε την ελπίδα ότι το χρέος μπορεί να γίνει διαχειρίσιμη. Όμως, έχουμε απλώς ελπίδα. Καμμία βεβαιότητα! Έχουμε ελπίδα ότι αυτό μπορεί να συμβεί με μία άλλη κυβέρνηση, με μία άλλη πολιτική! 
Άρα, θα πρέπει ο κ. Βενιζέλος να πει στον Ελληνικό Λαό την αλήθεια και ως προς το εξής: Άραγε, κύριοι συνάδελφοι, εδώ που φθάσαμε, δεν είναι γνωστό ότι το «κούρεμα» πριν από καιρό το αποκηρύσσαμε όλοι –και πρωτίστως η Κυβέρνηση Παπανδρέου- μετά βδελυγμίας; Θυμάται ο κ. Βενιζέλος ότι τον Ιούνιο του 2011, ο προκάτοχός τους κ. Παπακωνσταντίνου έλεγε ότι είναι αδιανόητο να πάμε σε «κούρεμα», δηλαδή σε αναδιάρθρωση χρέους, γιατί αυτό θα ήταν καταστροφή; Αφού, λοιπόν, μας οδήγησε εδώ η Κυβέρνηση Παπανδρέου, αφού φθάσαμε στο μη παρέκει, στα όρια της άτακτης χρεωκοπίας, οδηγηθήκαμε και στο PSI που κάποτε ήταν απευκταίο.  Και, απλώς, μέσω αυτού ελπίζουμε –το τονίζω- τώρα να καταστεί το χρέος βιώσιμο, διαχειρίσιμο.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οποιαδήποτε άλλη ωραιοποίηση βαίνει προς την ίδια κατεύθυνση του κ. Βενιζέλου, ο οποίος από αυτό το Βήμα μας έχει σώσει τρεις και τέσσερις φορές. Είχε έρθει μάλιστα τον Ιούλιο του περασμένου χρόνου και μας έλεγε ότι μπήκε πάτος στο βαρέλι. Σήμερα έρχεται και μας εμφανίζει ως δήθεν μεγάλη επιτυχία αυτό το οποίο συνέβη, με τόσες θυσίες για τον Ελληνικό Λαό. Υιοθετεί την ίδια τακτική που ο λαός μας διηγείται με το μύθο του Χότζα και του Κατή. Θυμίζω τι συνέβη μ’ αυτό το μύθο. Αφού ο Χότζας παραπονέθηκε ότι δεν χωρούσε η οικογένειά του στο σπίτι του, ο Κατής φρόντισε να του βάλει κάμποσα άτομα ακόμα, ώστε όταν τα έβγαλε από το σπίτι, αισθανόταν και ευτυχής γιατί ήταν και «άνετος»!
Μ’ αυτές τις λογικές, κύριοι συνάδελφοι, δεν πάμε πουθενά. Αν δεν βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, αυτός ο Τόπος θα υφίσταται πάντοτε την τακτική του ΠΑΣΟΚ. 
Θα αναφερθώ, μάλιστα και στο άλλο θέμα, το οποίο δείχνει το ολίσθημα του κ. Βενιζέλου. Κύριοι συνάδελφοι, ο κ. Βενιζέλος και τούτη τη στιγμή ακόμα βρήκε να επιτεθεί στον κ. Σαμαρά. Ξέχασε, φαίνεται, ότι αν είχαμε αυτό το επιτυχές αποτέλεσμα, συνέβη γιατί αυτή η Παράταξη, η Νέα Δημοκρατία, που δεν φταίει σε τίποτα για το ότι φθάσαμε μέχρι εδώ, με μεγάλο κόστος για εκείνη –το οποίο είμαι βέβαιος ότι θα το εκτιμήσει ο Ελληνικός Λαός στις εκλογές- έβαλε πλάτη, για να ψηφισθεί το δεύτερο Μνημόνιο. Έβαλε πλάτη μετά τις εξηγήσεις του κ. Σαμαρά ότι το «Μνημόνιο 2» σε σχέση με το «Μνημόνιο 1» ακριβώς σ’ αυτό το σημαντικό σημείο διαφέρει: Γιατί υπήρχε η δυνατότητα του PSI. Όμως, σε κάθε περίπτωση, έβαλε πλάτη η Νέα Δημοκρατία!
Το κόστος γι’ αυτήν το ξέρετε. Όμως, να έρχεται ο κ. Βενιζέλος και να μην αναγνωρίζει αυτή τη στάση της Νέας Δημοκρατίας, την υπεύθυνη στάση -όταν μάλιστα από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, κύριε Κοινοβουλευτικέ Εκπρόσωπε του ΠΑΣΟΚ, κορυφαίοι τότε Υπουργοί του κ. Παπανδρέου, απολύτως υπεύθυνοι και για το πώς φθάσαμε στο «Μνημόνιο 1» και για την πορεία του Μνημονίου στη συνέχεια, έρχονται τώρα και σηκώνουν το μπαϊράκι της επανάστασης ενός αντιμνημονιακού αγώνα –πάει πολύ.
Αντί να απευθύνεται σε αυτούς και να λέει τουλάχιστον στον κ. Σαμαρά και στη Νέα Δημοκρατία ένα «ευχαριστώ» γιατί συμπλέουμε για έναν εθνικό κοινό σκοπό, βρήκε να τα πάρει όλα πάνω του, να μιλήσει για ιστορική στιγμή ακόμα και για εκείνον! Από εκεί και πέρα, όλοι οι άλλοι δεν έκαναν τίποτα! Η κλασσική τακτική του ΠΑΣΟΚ.
Ποιος τα λέει αυτά; Το ΠΑΣΟΚ το οποίο, όταν ο Κώστας ο Καραμανλής από το Μάρτιο του 2009 εκλιπαρούσε για συναίνεση στα μεγάλα προβλήματα, ήταν η δύναμη της αντίδρασης, η δύναμη εκείνη η οποία κατέβαινε στους δρόμους και τορπίλιζε κάθε προσπάθεια περιορισμού του ελλείμματος και του χρέους. Και αφού μας έφερε μέχρι εδώ, αφού οδήγησε τον Τόπο στην καταστροφή, την ώρα που η Νέα Δημοκρατία αγόγγυστα βάζει πλάτη, βρίσκεται ο κ. Βενιζέλος να θριαμβολογεί για το ΠΑΣΟΚ και για τον εαυτό του. Πραγματικό κατάντημα. 
Δεν πάει πουθενά έτσι ο Τόπος και δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για συναίνεση με αυτούς τους όρους. Είτε θέλει, λοιπόν, είτε όχι ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Παπανδρέου ή το ΠΑΣΟΚ θα το καταλάβουν. Φτάσαμε στην καταστροφή με δική τους ευθύνη. Αποφεύχθηκε προς το παρόν η καταστροφή, γιατί έβαλαν πλάτη ορισμένες πολιτικές δυνάμεις και ιδίως η Νέα Δημοκρατία. Και μπορούμε στη συνέχεια να αλλάξουμε πολιτική και να ελπίζουμε ότι οι θυσίες του Ελληνικού Λαού δεν θα πάνε χαμένες.  Και δεν βρήκε επίσης να πει κάτι άλλο: Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον Ελληνικό Λαό, γιατί υφίσταται αυτά που υφίσταται από την πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ., για όλες αυτές τις θυσίες, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού. Είμαστε στα πρόθυρα και της πτώχευσης και της κοινωνικής έκρηξης και βρήκε σήμερα να μιλάει για ιστορικές στιγμές.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Κύριε Παυλόπουλε, για την επερώτηση θα πείτε κάτι;
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Θα με συγχωρέσετε, κύριε Πρόεδρε, θα πω αυτά που θέλω. Λογοκρισία δεν υπάρχει σε αυτό το Βήμα. Και εν πάση περιπτώσει…
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Ναι, αλλά όταν υποδεικνύετε εδώ για…
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σας παρακαλώ πάρα πολύ, θα πω για την επερώτηση, γι’ αυτό ζήτησα τη δευτερολογία μου.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Να τηρείτε τον Κανονισμό, σας παρακαλώ. Είστε παλιός και οφείλετε να τηρείτε τον Κανονισμό.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Άλλωστε, ο κ. Βενιζέλος πριν από λίγο πήρε το λόγο εκτός Κανονισμού και δεν υπήρχε όριο χρόνου για τον κ. Βενιζέλο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Δεν κρίνεται εδώ ο κ. Βενιζέλος. Εσείς θα έχετε το λόγο…
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Με συγχωρείτε πάρα πολύ, να τα λέγατε στον κ. Βενιζέλο όταν ήταν σ’ αυτό το Βήμα, όχι σε μένα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Μιλήστε για την επερώτηση, σας παρακαλώ.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σας παρακαλώ πολύ, θα πω αυτά που θέλω. Δεν δέχομαι λογοκρισία, ιδιαίτερα αυτές τις κρίσιμες στιγμές.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Δεν είναι λογοκρισία, είναι ευθύνη.
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σας παρακαλώ, εγώ ξέρω να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και απέναντι στο Κοινοβούλιο και απέναντι στον Ελληνικό Λαό. Άλλοι δεν το ξέρουν εδώ μέσα.
Επανέρχομαι. Επιτέλους, δεν είπε ο κ. Βενιζέλος ένα «συγγνώμη» στον Ελληνικό Λαό, ο οποίος υφίσταται όλες αυτές τις συνέπειες και ένα «συγγνώμη» σε μια ιδιαίτερη τάξη. Άκουσα τους διαξιφισμούς του με τον κ. Τσίπρα. Εγώ δεν θα ανακατευτώ στο τι συμβαίνει με τις τράπεζες. Αλλά το ερώτημα είναι το εξής: Είχε τεθεί, όταν συζητάγαμε στη Βουλή το PSI, ένα μείζον ζήτημα. Τουλάχιστον για τους ιδιώτες ομολογιούχους, αυτούς που εμπιστεύτηκαν το ελληνικό κράτος, που δεν τζογάρανε, αυτοί που τη σύνταξή τους, το εφάπαξ τους, το υστέρημά τους, την αποταμίευσή τους, την εμπιστεύτηκαν στο ελληνικό κράτος με ομόλογα ως φυσικά πρόσωπα, είχαμε πει εδώ ότι γι’ αυτούς θα αγωνιστούμε, επιτέλους κάτι να γίνει. 
Μας είπε τίποτα γι’ αυτούς; Ούτε ένα «συγγνώμη». Όλα δικά του. Για την καταστροφή του Τόπου, τίποτε. Για το γεγονός ότι φτάσαμε στο PSI που ήταν μια λύση καταστροφική, αλλά λύση ανάγκης πια, καμμία σκέψη. Για το ποιος συνέβαλε για να μην καταστραφεί η Ελλάδα, τίποτα. Ένα «συγγνώμη» στον Ελληνικό Λαό και ιδίως στους ιδιώτες ομολογιούχους, τίποτα. Ήταν μόνο μια ιστορική μέρα για τον κ. Βενιζέλο!
Δεν κρίνεται, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έτσι η ιστορία. Όταν οι πολιτικοί κρίνουν με αυτούς τους όρους την ιστορία, να ξέρουν ότι η ιστορία θα τους κατατάξει εκεί που τους αρμόζει.