Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Άμοιρη Πορτογαλία, δύσμοιρη Ελλάδα



Στις Βερσαλλίες, οι ακροάσεις του θρόνου γίνονταν δημόσια και στη Φλωρεντία οι δημοκρατικοί ηγεμόνες έβγαζαν τελάλη για να έρθει ο κόσμος με τα αιτήματά του.
Στις συνόδους κορυφής της Ευρωπαϊκής ένωσης ή στα Γιουρογκρούπ στα περίφημα διαλείμματα, όπου η κάμερα παραμονεύει, οι εταίροι «β΄ κατηγορίας» έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν στους «μεγάλους».
Στα γρήγορα να ψελλίσουν το αίτημα, να ικετεύσουν το νεύμα απάντησης κι αν είναι και κατάφαση να υποκλιθούν ευγνώμονες....

Στον Νονό φιλούσαν το χέρι, αλλά εδώ είμαστε εταίροι, φίλοι και πρωτεξάδερφα, η αλληλεγγύη δεδομένη και ο σεβασμός απεριόριστος. Δεν χρειάζονται τέτοιες συμπεριφορές υποτέλειας.


Θυμάστε την κάμερα που έπιασε τον δικό μας Σημίτη το 2004 να πλησιάζει γλοιωδώς αμήχανα, τον συνσοσιαλιστή Τόνι Μπλερ και να του λέει πως, τώρα που εκλογές στην Ελλάδα έρχονται, μήπως Τόνι να ξανακοίταζες λίγο το θέμα των Μαρμάρων;


Το κεφάλι γυρισμένο ανάποδα, το σώμα τεντωμένο, δείχνοντας όλη την αποστροφή και ενόχληση που του προκαλούσε ο ιθαγενής, ναι θα το σκεφτώ σφύριξε μέσα από τα δόντια του ο Μεγάλος Τόνι.


Και συνέχισε τσιτωμένος να προχωρά αντίστροφα, αποκλείοντας κάθε απόπειρα δεύτερης κουβέντας.


Ο «βαρόνος» Σόιμπλερ δεν έχει, λόγω αναπηρίας, τη δυνατότητα κίνησης. Αλλά ούτε και την παγωμένη ξιπασιά του Άγγλου ευγενή.


Η δική του ψυχράδα είναι στο γυάλινο, ανοιχτόχρωμο βλέμμα. Πρόσχαρο, καλοσυνάτο κατά τα άλλα.


Εκεί λοιπόν στο τελευταίο Γιουρογκρούπ πλησιάζει ο Πορτογάλος υπουργός Οικονομικών, το καλό παιδί της λιτότητας, ο Ευρωπαϊκός αντίποδας της Ελλάδας. 
Πρόσφατα εκλεγμένος, με κεντροδεξιό κόμμα που υπερθεμάτιζε σε μέτρα συμμόρφωσης στα κελεύσματα των Βρυξελλών.
Που λίγη ώρα πριν, είχε ακούσει τους εταίρους να επαινούν την χώρα του για τις θυσίες και τη συμμόρφωσή της.
Ζητά ταπεινά το λόγο και με νεύμα ο Σόιμπλερ του επιτρέπει. Μήπως θα μπορούσατε να μας βοηθήσετε λίγο παραπάνω με το έλλειμμα ρωτά, παρακαλετά και μελιστάλαχτα;
Να τελειώσουμε πρώτα με την Ελλάδα. Να δούμε βρε παιδί μου μετά, να δούμε λέει με σκεπτικό ύφος ενθαρρυντικής απόχρωσης ο Σόιμπλερ.
Σας ευχαριστώ πολύ, υποκλίνεται, ναι υποκλίνεται ο Πορτογάλος!
Δεν κάνει τίποτε απαντά χαρωπά, σηκώνοντας με ευαρέσκεια, μεγαλοπρεπώς το χέρι ο Σόιμπλερ.


Η κάμερα το έγραψε όλο. Στην Πορτογαλία, αλλά και παντού στον κόσμο, το βίντεο έπαιζε ασταμάτητα στα δελτία ειδήσεων.
Είναι φαίνεται τόση η απελπισία των Πορτογάλων που ο υπουργός είναι ακόμη στη θέση του και η κυβέρνηση το ίδιο.
Εκτός και αν οι Ίβηρες εταίροι ξέρουν κάτι που εμείς δεν γνωρίζαμε. 
Το κόστος του να είσαι στην ευρωζώνη.


Ίσως εκεί στην άλλη άκρη της Ευρώπης να μην είχαν αυταπάτες, να μην άκουσαν τόσα φούμαρα για την μεγάλη δημοκρατική κοινότητα, για την αλληλεγγύη, την σύγκλιση και τα ρέστα.
Ίσως από την άλλη να μην είχαν και τόση κουτοπονηριά ώστε να πιστεύουν πως «έβαλαν άλλους να τους ταΐζουν και να τους φυλάν τα σύνορα», όπως έλεγε ο μακαρίτης Π. Κονδύλης, οικτίροντας προφητικά δέκα χρόνια πριν την αντίληψη που είχε για την Ευρώπη το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων πολιτικών.


Είναι δύσκολοι καιροί και ωμοί οι εκβιασμοί. Μπορεί να μην αποδεχόμαστε αλλά συμμορφωνόμαστε. Από τον Ατλαντικό έως το Αιγαίο.
Αν πάντως νομίζει η Μέρκελ, ο Σόιμπλερ και οι υπόλοιποι , πως ο συνδυασμός του οικονομικού φονταμενταλισμού τους με την φεουδαρχική πολιτική διακυβέρνηση θα πάει μπροστά την Ευρώπη, έχουν διαβάσει πολύ λάθος την ιστορία των λαών αυτής της ηπείρου, από τον Τάγο μέχρι την Κρήτη.


Χάρης Τσάκωνας

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια