Είναι κακές οι αγορές η ο Βασιλιάς είναι γυμνός....


Οι αφοριστικές δηλώσεις περί «κακών αγορών» λειτουργούν ως μάσκα, πίσω από την οποία οι πολιτικοί κρύβουν τη δική τους διαχειριστική χρεοκοπία.
Αραγε, τώρα μάθανε ότι οι αγορές δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, αλλά έχουν αποκλειστικό σκοπό το κέρδος, είναι αδίστακτες και σκληρές; Αυτό ακριβώς είναι εδώ και χρόνια η πραγματική αγορά.
Η πολιτική υποκρισία ξεχειλίζει....
στο δημόσιο διάλογο ακόμη και σήμερα. Κατηγορώντας όλους αυτούς, προσπαθούν να αποποιηθούν τις δικές τους ευθύνες. Από αυτές τις «κακές αγορές» η εκλεγμένη εξουσία δανειζόταν εδώ και δεκαετίες, φθάνοντας ολόκληρους λαούς στην εφιαλτική πραγματικότητα να πνίγονται στα χρέη, να ζουν τις συνέπειες ενός πολέμου χωρίς να πέσουν βόμβες, να είναι αιχμάλωτοι ενός αβέβαιου μέλλοντος, χωρίς κανείς να προδιαγράφει πότε θα τελειώσει το καθημερινό μαρτύριο.
Στην πραγματικότητα, η υποθήκευση του μέλλοντός μας είχε ξεκινήσει εδώ και μερικές δεκαετίες. Από τότε που το νόμισμα έπαψε να λειτουργεί ως ανταλλακτική αξία και διακινείται ως προϊόν. Στο εμπόριο τα πάντα πουλιούνται και αγοράζονται, έτσι συμβαίνει και με το χρήμα, κατά τους κανόνες προσφοράς και ζήτησης.
Ηεκχώρηση εθνικής κυριαρχίας των χωρών δεν γίνεται τώρα, απλώς σήμερα επικυρώνεται. Στην πραγματικότητα πρόκειται για εκχώρηση πολιτικής εξουσίας. Η χαλάρωση των κανόνων έγινε από τις κυβερνήσεις, που επέτρεψαν στις αγορές να ικανοποιούν την απληστία τους. Μοιάζει τώρα να είναι αργά για δάκρυα.
Κι όμως. Ακόμη και σήμερα, οι πολιτικές εξουσίες εμφανίζονται ως εκπρόσωποι των αγορών, των τραπεζών, των δανειστών, των θεσμοθετημένων τοκογλύφων, στους οποίους καταφεύγουν οι χώρες. Και παρουσιάζουν τις εξελίξεις ως αναγκαίο κακό.
Οτι ο «βασιλιάς είναι γυμνός» αποδείχθηκε περίτρανα μετά την πρόταση του Γ. Παπανδρέου για να τεθεί η δανειακή σύμβαση σε δημοψήφισμα. Εντός και εκτός της χώρας αποκαλύφθηκε το έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης, αλλά και πόσο μικροί και άβουλοι είναι οι σημερινοί ηγέτες στην Ευρώπη.
Ταυτόχρονα, οι χώρες που είχαν πραγματικά προβλήματα σταμάτησαν να κρύβονται πίσω από την «κουρτίνα» της Ελλάδας. Ολα αυτά συμβαίνουν σε μια ήπειρο που έζησε το διαφωτισμό και γέννησε τη δημοκρατία.
Ζούμε τα πρώτα στάδια μιας μεσαιωνικής οικονομοκρατίας; Αν ο νέος αυτοκράτορας είναι οι απρόσωπες αγορές, τότε η απάντηση μάλλον δεν θα είναι στην αναζήτηση εκείνου του ηγέτη που θα μας βγάλει από την κρίση. Δεν είναι ζήτημα προσώπων, αλλά απαιτείται ένα πλαίσιο αρχών και αξιών, που θα υπαγορεύει και θα επιβάλει το πλαίσιο των κανόνων. Αυτών, που θα ξαναβάλουν πάνω απ' όλα τον άνθρωπο.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια