Ένα ζευγάρι μεσήλικων. Με τον άντρα μου ήμασταν μέχρι τα ξημερώματα στο νοσοκομείο. Εκείνος έχει πρόβλημα με το αναπνευστικό και έφαγε τα χημικά μέσα στη μούρη. Συνήλθε λιγάκι και ήθελε αμέσως να γυρίσουμε εδώ. Με 600 ευρώ εισόδημα ζούμε. Δηλαδή δεν ζούμε....
Ο άντρας μου ένα χρόνο άνεργος κι εγώ τρία. Έχουμε μόνο το επίδομα ανεργίας. Ούτε ξέρουμε πως θα βγάλουμε το χειμώνα. Ντρεπόμαστε αλλά οι γερόντοι οι γονείς τσοντάρουν κι αυτοί τώρα έχουν μειωμένη σύνταξη.
Δεν πρόκειται να φύγουμε.
Εδώ θα ξεχειμωνιάσουμε.
Μια μικρή επιχείρηση που είχαμε έκλεισε. Η τράπεζα παίρνει το σπίτι. Έτσι κι αλλιώς θα κατασκηνώσουμε εδώ.
Να δεις που από το φθινόπωρο και μετά η πλατεία θα γίνει τόπος διαμονής για χιλιάδες νέους άστεγους και άπορους.
Χιλιάδες ιστορίες, χιλιάδες προσωπικοί γολγοθάδες με μάτια κατακκόκινα από τα χημικά, και φωνή βραχνιασμένη, με το βήχα να σταματάει τις λέξεις πάλι εδώ. Κι άλλοι τόσοι που ετοιμάζονται να βρεθούν στην ίδια θέση. Κι εκείνοι που ακόμα κι αν κρατιούνται κάπου δεν αντέχουν να βλέπουν τόσο κόσμο να δυστυχεί....
Μια παρέα νεαρών παιδιών. Ούτε ξέρουμε τι ποσότητα χημικών έχουμε αναπνεύσει. Ούτε ξέρουμε τι κακό έχουν κάνει μέσα μας. Δυο μέρες ολόκληρες ήμασταν συνέχεια εδώ και ανασαίναμε δηλητήριο. Θα είμαστε και πάλι συνέχεια. Έχουμε πτυχία, έχουμε μεταπτυχιακά, άλλοι είναι άνεργοι, άλλοι σερβίρουμε και μοιράζουμε πίτσες. Κοίτα πόσος κόσμος που κρύβεται σπίτι του ακόμα δεν έχει καταλάβει τι ακολουθεί...
Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι πολύ βαρύς.
Εδώ θα ξεχειμωνιάσουμε....
ramnousia.com
0 Σχόλια
- Προσπαθήστε να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες!
- Μη προσβάλλετε τη Σελίδα με άσχετα για το περιεχόμενο σχόλια!
- Μη κατευθύνετε τα σχόλια στις δικές σας Σελίδες!(Δε σημαίνει πως χρειάζεται να γράφετε ανώνυμα, εκτός αν υπάρχει κάποιος λόγος)
- Ο κάθε αναγνώστης σχολιαστής έχει την απόλυτη ευθύνη για αυτά που γράφει.