Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΠΙΤΥΟΚΑΜΠΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ

                                         

                                              Του  ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

Βουλευτή Α΄Αθηνών Ν.Δ. – Καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών

 Η ιταμή –σε ύφος και περιεχόμενο- συνέντευξη της 11/2/2011 των εκπροσώπων της Τρόικα έθεσε το ερώτημα: Ποιος, επιτέλους, κυβερνά σήμερα τον Τόπο; Και η πρωτοφανώς καθυστερημένη,

δήθεν οργίλη, μεταμεσονύκτια απάντηση της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου ανέδειξε το ζήτημα:  Ο Πρωθυπουργός συνεχίζει απροκάλυπτα την επιχείρηση πολιτικής παραπλάνησης του Ελληνικού Λαού.  Ας σημειωθεί ότι το τελευταίο αυτό δείγμα πολιτικής παραπλάνησης του κ. Γ. Παπανδρέου και της Κυβέρνησής του έχει δύο σκέλη.  Το ένα αφορά το καθεστώς προστασίας της δημόσιας περιουσίας.  Και το δεύτερο τους στόχους κατά την αξιοποίηση της περιουσίας αυτής.

I.    Ως προς το πρώτο σκέλος αξίζει να θυμηθεί κανείς ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου, αφού «κατακεραύνωσε» με μεγάλη καθυστέρηση τους εκπροσώπους της Τρόικα –στους οποίους όμως αυτός και η Κυβέρνησή του είχαν δώσει το δικαίωμα να συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρθηκαν- έσπευσε να τονίσει ότι δεν τίθεται θέμα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας!  Πρόκειται για «έπεα πτερόεντα» - άκρως προσφιλή άλλωστε στον κ. Γ. Παπανδρέου-  τα οποία διαψεύδονται και αναιρούνται, πολιτικώς και θεσμικώς, π.χ. από τις εξής δεσμεύσεις, τις οποίες ανέλαβε σε βάρος της Χώρας ο ίδιος ο Πρωθυπουργός:

Α.  Κατά πρώτο λόγο η δημόσια περιουσία έχει υπονομευθεί, ευθέως και στον πυρήνα της, από τα Μνημόνια και τις συνακόλουθες δανειακές συμβάσεις που έχει υπογράψει η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου.  Συγκεκριμένα αναφέρομαι στην από 8/5/2010 Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης, σύμφωνα με την οποία:

1.   Στο άρθρο 14 παρ. 5 προβλέπεται ρητώς ότι «με την παρούσα ο Δανειολήπτης, αμετάκλητα και άνευ όρων, παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος»!

2. Στο Παράρτημα 4, όπου παρατίθεται, το «Υπόδειγμα Νομικής Γνωμοδότησης» η οποία υποβάλλεται πριν από την χορήγηση και εκταμίευση του δανείου, προβλέπεται (σημ. 11)  πως «ούτε ο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης –συντηρητικής ή αναγκαστικής- ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη Σύμβαση»!

     Από τ’ ανωτέρω και μόνο συνάγεται σαφώς ότι ως την εξόφληση των δανειακών μας υποχρεώσεων η δημόσια περιουσία –χωρίς μάλιστα οιαδήποτε ρητή εξαίρεση ως προς την έκταση αυτών των λεόντειων βαρών-  έχει ουσιαστικά αποδυναμωθεί. 

Β. Δυστυχώς για τον κ. Γ. Παπανδρέου και την Κυβέρνησή του –κυρίως όμως δυστυχώς για τη Χώρα- η δρομολόγηση της ευθείας εκποίησης της δημόσιας περιουσίας έχει επέλθει, πάντα με δική τους αποκλειστικώς ευθύνη:

1. Από τα Μνημόνια, με τα οποία δέσμευσαν την οικονομική τύχη του Τόπου και συγκεκριμένα:

α. Από το Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής, στον Πίνακα 3 (Διαρθρωτικά μέτρα για το 2010) του οποίου προβλέπεται ρητώς και η «προετοιμασία ενός προγράμματος αποκρατικοποιήσεων για την πώληση περιουσιακών στοιχείων και επιχειρήσεων που ανήκουν στο κράτος με στόχο την είσπραξη 1 δις ευρώ ανά έτος την περίοδο 2011-2013»  και

β. Από το Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής, στην παράγραφο 3i του οποίου προβλέπεται ότι «η κυβέρνηση θα προετοιμάσει ένα σχέδιο αποκρατικοποιήσεων για την πώληση περιουσιακών στοιχείων και δημόσιων επιχειρήσεων με σκοπό την είσπραξη τουλάχιστον 1 δις ευρώ ανά έτος την περίοδο 2011-2013».

2. Από την εντελώς πρόσφατη απόφαση της 20/12/2010 του Συμβουλίου Υπουργών, η οποία ρητώς προβλέπει στο άρθρο 1 παρ. 4 ια, «καλύτερη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, με σκοπό την αύξηση τουλάχιστον 7 δις ευρώ κατά την περίοδο 2011-2013, εκ των οποίων τουλάχιστον 1 δις ευρώ το 2011 και έσοδα από την πώληση περιουσιακών στοιχείων (ακίνητης περιουσίας και χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων) θα χρησιμοποιηθούν για την εξόφληση χρέους…» .

II.  Ως προς το δεύτερο σκέλος, ο κ. Γ. Παπανδρέου ισχυρίζεται ότι ο νέος στόχος αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δις ευρώ που εξήγγειλαν οι εκπρόσωποι της Τρόικα συνιστά απόφαση της Κυβέρνησής του και όχι απόφαση επιβεβλημένη από την Τρόικα. Εδώ όμως τίθενται τα εξής ερωτήματα:

Α. Πότε και υπό ποιες συνθήκες ο κ. Γ. Παπανδρέου μετέβαλε τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει σύμφωνα με τα Μνημόνια και οι οποίες, όπως ήδη προεκτέθηκε, προέβλεπαν ότι το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων για την περίοδο 2011-2013 θα είχε ως οδηγό την είσπραξη 1 δις ευρώ ανά έτος;

Β. Τι είδους σοβαρότητα ως προς την χάραξη της οικονομικής μας πολιτικής, υπό τέτοιες μάλιστα κρίσιμες συνθήκες, προβάλλει ο κ. Γ. Παπανδρέου όταν στον Προϋπολογισμό του 2011, που ψηφίσθηκε πριν από δύο μόλις μήνες, προβλέπονταν για το έτος αυτό αποκρατικοποιήσεις ύψους 1 δις ευρώ, ενώ με το «νέο» τελικό στόχο των 50 δις ως προς το 2011 προβλέπονται επιπλέον 7 δις ευρώ;  

     Υπό τις προαναφερόμενες παλινωδίες και ανακολουθίες της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου η σημερινή κατάσταση της οικονομίας μας παραπέμπει στον Πιτυοκάμπτη και στον Προκρούστη της Μυθολογίας μας.  Όπου Πιτυοκάμπτης είναι η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, η οποία έχει δέσει το κορμί της οικονομίας από τις κορυφές της πολιτικής αβελτηρίας και της πολιτικής ανευθυνότητας  και το αφήνει να σχίζεται ως την τελική του εξόντωση.  Και Προκρούστης είναι η Τρόικα, η οποία έχει «ξαπλώσει» την οικονομία μας πάνω στην κλίνη των Μνημονίων, κόβοντας χωρίς κανένα πρόσχημα τα κομμάτια της εκείνα που «περισσεύουν» από τα όρια της κλίνης, όπως τα όρια αυτά καθορίζει κάθε φορά η αδηφαγία των «αγορών».