Ο φόβος φυλάει τα έρημα;

Το χοντρό πακέτο τρομολαγνείας που τρώει  ο  Έλληνας πολίτης(από όρθρου βαθέως έως νυκτός) τα τελευταία εικοσιτετράωρα παρακολουθώντας την επικαιρότητα στα ΜΜΕ, θα μπορούσε κάλλιστα να τον βυθίσει ακόμη περισσότερο στο φόβο και την ανασφάλεια και να επηρεάσει την ψήφο του.

























Ελάχιστες...
μόνο μέρες πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές της Κυριακής.

Δεν θα επιχειρήσω να προσεγγίσω το φαινόμενο της «νέας τρομοκρατίας» με την διεθνή αλληλογραφία της στρακαστρούκας, γιατί ούτε την ειδική γνώση και πληροφόρηση έχω, αλλά και γιατί πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, κινδυνεύει κανείς να χαθεί σε μονοπάτια πολυδαίδαλα και σκοτεινά και να οδηγηθεί σε συμπεράσματα που πόρρω θα απέχουν από τις πραγματικές διαστάσεις του θέματος. Είτε έτσι, είτε αλλιώς.

Δεν θα επιχειρήσω επίσης να ερμηνεύσω σημειολογικά την εικόνα που παρουσίαζαν από τηλεοράσεως,οι  προσαγωγές  στις αρμόδιες αρχές των νεαρών «πυρήνων της φωτιάς» ,η οποία τελικά-παρά τις προσπάθειες- δεν κατάφερε να προσεγγίσει  την ένταση του θεάματος που είχαμε παρακολουθήσει –δίκην ριάλιτι θρίλερ διαρκείας- εκείνο το καλοκαίρι , με τις αντίστοιχες προσαγωγές των μελών της 17 Νοέμβρη.

Στην πραγματικότητα, όμως, δεν χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς πως ,σχεδόν ένα χρόνο τώρα, η φοβέρα σκιάζει τις ψυχές της πλειοψηφίας των  ανθρώπων που κατοικούν σε αυτό  εδώ τον τόπο… Και είναι αυτή η φοβέρα που παραλύει το σώμα, το μυαλό και τη θέληση και ακυρώνει την όποια διάθεση αντίδρασης στα όσα μας επιβάλλονται.

Αυτή η αίσθηση της φοβέρας είναι που έχει κοιμίσει το ένστικτο και τα γονίδια ενός λαού που παραδοσιακά ήταν ανατρεπτικός κι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα και να μην επιτρέπει σε κάποιους να αποφασίζουν για εκείνον, χωρίς εκείνον. Έντρομος βομβαρδίζεται καθημερινά από μελλοντικά σενάρια για ενδεχόμενη, ας πούμε, πτώχευση ή νέα απεχθή επί μέρους μέτρα, που μεγαλώνουν το φόβο του για ένα ακόμη χειρότερο αύριο. Έτσι βρίσκει ως μόνη διέξοδο να γαντζωθεί πάνω σε μια θλιβερή ελπίδα. Να διατηρήσει τα όποια κεκτημένα και να αρκεστεί στα λίγα ψίχουλα που του απέμειναν, τα οποία του φαντάζουν καλύτερα από το τίποτα. Εδώ ταιριάζει το:« ο φόβος φυλάει τα έρημα» ή όπως το είχε πει ο Λατίνος Σενέκας « θα σταματήσεις να φοβάσαι όταν θα πάψεις να ελπίζεις».

Ο φόβος εξ’ ορισμού θα μπορούσε να είναι απαραίτητο συστατικό για να συνεχίσει μια δημοκρατία να είναι ευνομούμενη. Ο Αισχύλος στις «Ευμενίδες» τον θεωρεί απαραίτητο. Βάζει στο στόμα του Χορού την άποψη ότι στην πόλη πρέπει να υπάρχει ο φόβος της τιμωρίας, γιατί ο άνθρωπος που δεν φοβάται ,δεν μπορεί να είναι και δίκαιος.

Σε ένα καθεστώς ατιμωρησίας ,όμως, με μια διοίκηση βουτηγμένη στη γραφειοκρατία ,τις πελατειακές σχέσεις και τη διαφθορά. Με μια δικαιοσύνη να κινείται  με τον αραμπά σε λεωφόρους  ταχείας κυκλοφορίας, ο φόβος σε συνδυασμό με την χαμηλών  πτήσεων ελπίδα γίνεται βαρίδι υποταγής και μοιρολατρίας.

Έχουν την ευθύνη τους και τα ΜΜΕ γι αυτή την κατάσταση, αφού οι αποσπασματικές αναφορές και η αμάσητη αναπαραγωγή  δηθεν ειδήσεων για επερχόμενα  νέα μέτρα και αποφάσεις που θα  κάνουν το μελλοντικό μας βίο ακόμη πιο αβίωτο,θολώνουν την κρίση μας και εν τέλει μας οδηγούν στο να χάνουμε τον μπούσουλα.
  Άκουσα ,χθες,τον Λαζόπουλο να λέει σε συνέντευξή του στο Surer Star και τον δημοσιογράφο Βαγγέλη Γκούμα,πως ‘’όποιος κοιτάει το κοντέρ,χάνει το δρόμο’’.
Ε  λοιπόν,εμείς αυτό έχουμε πάθει. Κολλάμε και αναλωνόμαστε με τα επιμέρους και χάνουμε την πορεία.Σαν τους παππούδες που μετράνε κάθε τέταρτο την πίεση ,θεωρώντας πως έτσι  διατηρούν ανά πάσα στιγμή τον έλεγχο για την κατάσταση της υγείας τους.
Πάντως μέχρι την Κυριακή προλαβαίνουμε να ξεκολλήσουμε τα μάτια μας από το κοντέρ και να δούμε όσο πιο καθαρά μπορούμε το δρόμο που έχουμε μπροστά μας ,επιλέγοντας χωρίς φόβο τον καλύτερο τρόπο για να τον διανύσουμε .
Ο φόβος τελικά μπορεί και να μη φυλάει τα έρημα.

Δημοσίευση σχολίου

1 Σχόλια

- Προσπαθήστε να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες!
- Μη προσβάλλετε τη Σελίδα με άσχετα για το περιεχόμενο σχόλια!
- Μη κατευθύνετε τα σχόλια στις δικές σας Σελίδες!(Δε σημαίνει πως χρειάζεται να γράφετε ανώνυμα, εκτός αν υπάρχει κάποιος λόγος)
- Ο κάθε αναγνώστης σχολιαστής έχει την απόλυτη ευθύνη για αυτά που γράφει.